به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ایام ماه مبارک رمضان دوران چالش‌برانگیزی برای سینمای ایران محسوب می‌شود. طرح افطار تا سحر که از رمضان ۸۸ آغاز شد تا به امروز فراز و نشیب‌های فراوانی داشته است. در سال جاری نیز این طرح توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شورای صنفی نمایش به اجرا درآمد که نتوانست موفقیت چندانی را کسب کند. بررسی جوانب این موضوع می‌تواند این طرح را برای سال‌های آتی با دقت بیشتری در اجرای آن همراه سازد.

توزیع یک‌نواخت فیلم‌های پر مخاطب در طول سال

جشنواره فجر هر سال ویترین سینمای ایران را به نمایش می‌گذارد و موفقیت فیلم‌های عنوان دار و پر سر و صدا در جشنواره به نوعی خبر از سال پیش‌روی سینمای ایران را می‌دهد و به طور نسبی می‌توان فروش سال را پیش‌بینی کرد.

تجربه سال‌های گذشته نشان داده است، جشنواره فجر هر چه موفقیت بیشتری را در جلب توجه مخاطبان در دوره برگزاری کسب می‌کند، این امر در طول سال در دیده شدن فیلم‌ها و اکران عمومی تاثیرگذار خواهد بود.

درخشش فیلم‌ ها در جشنواره فجر اشتیاق مخاطبان سینما را برای اکران عمومی افزایش می دهد، اما مدیریت نکردن فیلم‌های پرمخاطب در اکران عمومی و عدم توزیع آن‌ها در طول سال موجب شده است، تراکم اکران در فصلی از سال که درخواست زیادی را از طرف صاحبان آثار دارد، دست مدیران را در مابقی سال خالی کند.

علاوه بر این اکران هم‌زمان چند فیلم پرطرفدار امکان دیده شدن مناسب اثر را می گیرد و مخاطبان را فقط در بخشی از ایام سال به سینما می‌کشاند. توزیع مناسب فیلم‌ها در طول سال توازن اکران را به همراه خواهد داشت و در موفقیت گیشه تاثیرگذار خواهد بود.

چینش سانس‌ها بر اساس درخواست و نیاز مخاطبان

در طرح اکران افطار تا سحر بلیط سینما‌ها در ساعات قبل از افطار به نیم‌بها محاسبه می‌شود، اما بسیاری از سینما‌ها کمترین سانس را در همین وقت برای فیلم‌ها در نظر می‌گیرند.

مجید مجیدی که فیلمش (آن سوی ابرها) در نوبت دوم نوروز اکران شده است، با وجود تبلیغات تلویزیونی در شبکه‌های مختلف اما سانسی برای دیده شدن در سینما‌ها ندارد. پردیس‌های سینمایی که از سالن‌ها و امکان‌های بیشتری برخودار هستند، یک یا دو سانس قبل از افطار به این فیلم اختصاص داده‌اند که طبیعتا امکان انتخاب را از مخاطب می‌گیرد.

فیلم‌های دیگر نیز به همین صورت با سانس‌های نامناسب و اندک در ماه مبارک رمضان روبرو هستند که حتی روز‌هایی را فقط با یک سانس در برخی سینما‌ها پشت‌سر می‌گذارند.

حتی نیم بها بودن فیلم ها پیش از افطار میتوانست به فروش فیلم ها کمک کند اما به دلیل اینکه سانس بسیار کمی به فیلم ها در این بازه زمانی اختصاص دادند که استقبالی از سوی مردم نشد شاید سرمایه گذاران فیلم ها نیز به دلیل سود بیشتر خواهان اکران پیش از افطار نبودند که زمان بعد از افطار ترجیح دادند.

به دلیل وجود سریال‌های مناسبتی و ویژه برنامه‌های ماه مبارک رمضان، سانس‌های نزدیک به افطار معمولا از استقبال کمتری برخوردار بودنده اند که بر همین اساس چیدمان سانس‌ها نقش مهمی در فروش فیلم‌های روی پرده در این ماه ایفا می‌کنند.

فرهنگ‌سازی و برنامه‌ریزی مدون در طول سال برای اجرای طرح

مطلع نبودن مردم از وجود طرح اکران افطار تا سحر لزوم برنامه‌ریزی برای معرفی آن در طول سال را آشکار می‌سازد، تا این طرح علاوه بر تهران در تمام نقاط کشور فراگیر شود. توجه به سینما‌ها در مراکز استان‌ها و شهرستان‌ها کمک شایانی به طرح افطار تا سحر خواهد کرد زیرا جشنواره فیلم فجر نیز در تهران متمرکز است و فیلم‌ها در اکران عمومی با استقبال به مراتب بیشتری در غیر از پایتخت همراه خواهند بود. برنامه‌ریزی قبلی در جهت معرفی و شناساندن طرح در طول سال بر اجرای مناسب آن در ماه مبارک رمضان کمک خواهد کرد.

انتهای پیام/