
به گزارش خبرنگار حوزه سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ امروزه لابی رژیم صهیونیستی در آمریکا به یک موضوع چالشی در عرصه سیاست بین المللی تبدیل شده ، به طوری که لابی این رژیم نهادهای قانونی ایالات متحده از جمله کنگره و کاخ سفید را تحت تأثیر قرار داده و هدایتگر تصمیمات مهم این دو نهاد آمریکایی شده است. این لابیگری روی زندگی عادی مردم آمریکا و حتی تأثیراتی در زندگی دیگر مردم جهان داشته، که اعتراضات فراوانی از سوی آمریکاییها و دیگر ملتهای جهان را در پی داشته است.
لابی رژیم صهیونیستی در ایالات متحده آنچنان در بدنه ساختار سیاسی این کشور رخنه کرده که تأثیر این نفوذ و لابیگری در سیاست خارجی کاخ سفید به وضوع قابل مشاهده است، به طوری که هر تصمیمی از سوی مقامات آمریکایی درباره خاورمیانه، آفریقا، اروپا و حتی خود کشور آمریکا گرفته میشود، زیر نظر و تحت فشار و نفوذ اسرائیل است.
در واقع در ساختار سست سیاسی ایالات متحده همواره دستان زیادی وجود دارد که از پشت پرده سیاستهای این کشور را هدایت میکنند. در این بین گروههای لابیگر حامی رژیم صهیونیستی از قدرت و اثرگذاری زیادی برخوردار و نقش مهمتری دارند. این در حالی است که در دهههای گذشته رابطه نزدیک کاخ سفید با تلآویو از بارزترین ویژگیهای سیاست خارجی ایالات متحده به شمار میرود.
همانطور که می بینیم دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در تصمیمات اخیرش مانند انتقال سفارت از ایالات متحده از تل آویو به قدس نشان داد که تنها برای راضی نگه داشتن رژیم سفاک صهیونیستی است، همچنین در مسئله برجام که یکی از مخالفان اصلی آن این رژیم محسوب می شود با خروج از آن ثابت کرد، در هیچ مسئله استقلال ندارد و متاثر از لابی صهیونیسم تصمیم می گیرد که در ادامه از جهات مختلف این موضوع را بررسی می کنیم.
نه تنها اکثر کارشناسان مسائل بین الملل بلکه خود مقامات رژیم صهیونیستی همواره به قدرت لابی و نفوذ خود در ارکان و نهادهای آمریکا اعتراف کردهاند. به عنوان مثال، "آریل شارون یازدهمین نخستوزیر اسرائیل" در مورد تاثیرپذیری جورج بوش از سیاستهای تلآویو، گفته بود: ما ایالات متحده را تحت کنترل خود داریم.
باراک اوباما، رئیسجمهور و هیلاری کلینتون، وزیر خارجه پیشین آمریکا پیش از تصدی منصبهای خود در اجلاس" آی پک AIPAC " (کمیسیون امور عمومی آمریکا ـ اسرائیل) شرکت کرده و قول دادند در صورت پیروزی در انتخابات آمریکا، اهداف رژیم صهیونیستی را دنبال کنند، از جمله به فشارهای خود علیه فعالیتهای هستهای ایران ادامه دهند. در واقع مقامات آمریکایی صریحأ نسبت به لابی صهیونیسم و قدرت و نفوذ این رژیم در سیاستهای کلان ایالات متحده اعتراف کرده و اراده خود را به نوعی به در تبعیت از لابیگری اسرائیل گره زدهاند.
لابی رژیم صهیونیستی با دارا بودن اهرمهای نفوذ قدرت همواره در قوه مجریه بخصوص در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده تأثیرگذار بوده است. شاید قدرت و نفوذ اسرائیلیها تا حدودی زیادی ناشی از نفوذ رأی دهندگان یهودی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکاست. این در حالی است که یهودیان صهیونیستی از نظر جمعیتی بسیار کم هستند و تنها حدود 3 درصد از کل جمعیت ایالالت متحده را تشکیل میدهند، اما با همین تعداد اندک برای انتخابات ریاست جمهوی کاخ سفید کمکهای قابل توجهی را به نامزدهای هر دو جناح میکنند.
میتوان گفت هدف رژیم صهیونیستی و لابیهای آن برای دخالت در تعیین دولت آمریکا، بدین منظور است تا از انتصاب افرادی که نسبت به تلآویو نظرهای انتقادی دارند در مقام وزیر امور خارجه جلوگیری شود. این در حالی است که تقریبا تمام نامزدهای ریاست جمهوری ایالات متحده با تأثیری که لابی اسرائیلی بر آنها میگذارد، باید برای افزایش بخت خود و پیروزی در انتخابات، پیشاپیش تعهد و پایبندی خود را به گسترش همهجانبه روابط با رژیم صهیونیسم اعلام کنند.!
لابی رژیم صهیونیستی در آمریکا به همینجا ختم نمیشود و حتی در انتخابات کنگره هم نقش بازی میکند، به طوری که نمایندگان کنگره نیز در جریان مبارزههای انتخاباتی، از حمایتهای مالی و تبلیغاتی لابی اسرائیل برخوردار میشوند. اثرپذیری از طرف لابی صهیونیستها را میتوان در سخنان "ارنست هولینگز، سناتور سابق آمریکا " دید. وی هنگام خاتمه دوره خود در کنگره به این موضوع اشاره کرد و گفت: هیچ سیاستی در مورد اسرائیل نمیتوانید داشته باشید، مگر آنچه " آی پک " در کنگره به شما دیکته کرده باشد. در واقع وی " آی پک " که بزرگترین نهاد لابی گری صهیونیستی است را بازیگر اصلی در تصمیمات آمریکاییها نسبت به تلآویو معرفی میکند.
شیوه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به گونهای است که هرکس در ایالت خود به پیروزی برسد، حتی اگر این نسبت پایین باشد، برتمام آرای انتخاباتی ایالت دست می یابد. دلیل این نحوه انتخاباتی این است که هر ایالت دارای کرسیهایی است که با توجه به جمعیت آن ایالت تعداد آن در مجلس مشخص و تعیین می شود.
در این میان یهودیان صهیونیستی در ایالتهایی تمرکز دارند که نسبت به سایر ایالتها جمعیت بیشتری دارند. به طور مثال یهودیان صهیونیستی کافی است در ایالتهای نیویورک، فلوریدا و کالیفورنیا به کاندیدای خویش رأی دهند یا تضمین کننده پیروزی کاندیدای خاصی در انتخابات ایالتی باشند تا وی تمام کرسیهای ایالت را از آن خویش کند. به همین دلیل آرای یهودیان صهیونیستی برای هر کاندیدایی حساس و مهم می شود و در انتخاب آنها تأثیرگزار است.
از سوی دیگر در نبرد بین کاندیداها برای تضمین پیروزی کاندیدای حزب مورد نظرشان، از همان ابتدا عملیات تصفیه و رد شدن از فیلتر برای هر کاندیدا درون هر حزب صورت میگیرد. حال کسی در اولویت قرار میگیرد که هنگام رد شدن از این فیلترها به یهودیان آمریکایی تعهدات بهتر و بیشتری دهد و همچنین منافع اسرائیلیان را بیش از پیش مورد توجه قرار دهد. در آن زمان دیگر برای یهودیان چندان اهمیت ندارد که کدام کاندیدا در انتخابات پیروز شود یا به ریاست جمهوری دست یابد. چون تمام آنها از ابتدا از فیلتر مورد نظر رد شدهاند.
یهودیان آمریکا نشان دادهاند از قدرت بسیار بالایی در سازمان دهی و شکل گیری گروههای فشار برخوردار هستند و در این زمینه همواره با هم همکاری میکنند. به خصوص در مسائل مربوط به حمایت از رژیم صهیونیستی این عمل از طریق بهره گیری از وسایل ارتباطی و فشار و قانع سازی و نفوذ و جذب کامل ذهنیت آمریکایی ها صورت میگیرد. از جمله مهم ترین گروههای فشار یهودی " کمیسیون امور عمومی آمریکا ،اسرائیل معروف به " ای پک AIPAC " است که در سال 1954 تاسیس شد. این نهاد حدود 4500 تن از شخصیتهای بزرگ یهودی جامعه آمریکا را در بردارد.
در واقع "ای پک AIPAC " یکی از بزرگترین و قدرتمندترین و همچنین نمونه عینی گروههای لابیگری در ایالات متحده آمریکا به شمار میرود. این گروه لابی هم اکنون بیش از صد هزار عضو دارد و اعضا به طور منظم و سالانه مبالغی را به عنوان کمک پرداخت میکنند. گفتنی است "ای پک AIPAC " هر ساله میلیونها دلار خرج سرمایهگذاری در نفوذ بر سیاستهای دولتی و قانونگذاری آمریکا میکند.
در حال حاضر مشارکت مقامات بلندپایه آمریکایی، دولتمردان و رهبران احزاب در گردهمایی سالانه "ای پک AIPAC " به امری معمول تبدیل شده به طوری که این افراد سعی میکنند در دیدار با اعضای "ای پکAIPAC "، برای دریافت حمایت و تأیید از اسرائیل و جلب حمایت این لابی یهودی بر یکدیگر پیشی بگیرند.
لابی رژیم صهیونیسم حضور تبلیغاتی بسیار قوی در بسیاری از دستگاه های تبلیغاتی و اطلاعاتی ایالات متحده دارد. این موضوع عملاً در سه شبکه تلویزیونی ای،بی،سی-ان،بی،سی و مهم ترین شبکههای سینمایی آمریکا مانند " پارامونت " قابل ملاحظه است.
از سوی دیگر در آمریکا حدود 750 روزنامه و 670 هفته نامه چاپ میشود، که لابی یهودی صهیونیستی در مهم ترین آنها نفوذ و یا تملک آنها را در دست دارد. به طور مثال میتوان به روزنامههای " وال استریت ژورنال، نیویورک تایمز و واشنگتن پست" اشاره کرد. افزون بر اینکه در دو هفته نامه مهم آمریکا و جهان یعنی " تایم و نیوزویک " نیز نفوذ دارند.
در مجموع میتوان گفت هم اکنون لابی رژیم صهیونیستی در بدنه نهادها و ارکان تصمیم گیری داخلی و خارجی آمریکا نفوذی زیادی پیدا کرده، به طوری که در تصمیمگیرهای بزرگ این کشور همواره تحت تأثیر نفوذ و لابی این رژیم و برای حمایت از آنها اتخاذ میشود. در واقع لابی صهیونیستی بر نظرات نخبگان سیاسی آمریکا به طور گسترده و آشکار تاثیر گذاشته به طوری که همه احزاب اصلی ایالات متحده موضع یکسانی در حمایت از این رژیم و امنیت آن دارند.
گفتنی است حدود 350 سازمان اجتماعی-فرهنگی کوچک و بزرگ در آمریکا فعالیت میکند. این سازمانها با رژیم صهیونیستی در ارتباط و یا از آن حمایت و پشتیبانی میکنند. از میان این سازمانها حدود 67 سازمان صهیونیستی سیاسی وجود دارد که عملاً و مستقیماً برای منافع رژیم صهیونیستی فعالیت می کنند.
در نهایت باید اذعان داشت آمریکا بعنوان کشوری که در منطقه همواره حضور داشته و دخالت گسترهای در غرب آسیا دارد، میتواند تحت تأثیر لابی اسرائیل اقدامات گستردهتر و دخالت بیشتری در منطقه داشته باشد، که این موضوع به هیچ وجه خوشایند کشورهای غرب آسیا نیست. از سوی دیگر از آنجا که رژیم صهیونیستی به وجود آمدنش در منطقه نامشروع بوده و به یک معضل بزرگ در منطقه تبدیل شده، حال تلاش میکند خود را بعنوان یک کشور مستقل در منطقه تبدیل و به دیگر کشورها تحمیل کند، لذا همین لابی قوی اسرائیل در آمریکا، میتواند برای رسیدن به اهداف این رژیم در منطقه خطرناک باشد و غرب آسیا را با یک چالش جدی مواجه کند.
انتهای پیام/
گزارش از محمدرضا امینیان