امام خمینی (ره) از آغاز مبارزات خود بر علیه رژیم پهلوی همیشه اصل اجرای احکام و مبانی اسلامی را در تمام شئونات زندگی مردم مسلمان ایران را در دستور مبارزات خود دنبال می کردند وی در طول مبارزات همیشه انحرافات و کج روی های رفتاری رژیم پهلوی نسبت به احکام اسلامی را به آنها گوش زد می کرد.

به گزارش خبرنگار احزاب و تشکلهای گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ انقلاب اسلامی ایران در عصری متولد شد که نظام‌های فکری غرب و شرق جهان را در سیطره خود فراگرفته بودند و دستگاه‌های تبلیغاتی مارکسیم و لیبرالسیم اجازه نمی‌دادند تا تفکری جدید برخلاف رویه آنها رشد و نمود داشته باشد.

اما در ایران مردمی با رهبری امام خمینی توانستند تا خود را از پیله استبداد و تسلط نظام‌های فکری بلوک شرق و غرب نجات دهند و با تکیه برمبانی نجات بخش اسلام انقلاب اسلامی را به پیروزی رساندند که بدون جرات می‌توان ادعا کرد که حرف‌های جدیدی برای زندگی بشر در حوزه‌های فردی و اجتماعی به ارمغان آورده است.

در این میان بدون تردید نقش امام خمینی و اندیشه های متعالی وی که بر گرفته از اندیشه های ناب اسلامی است غیر قابل انکار است و در حال حاضر که بدخواهان انقلاب اسلامی به دنبال به انحراف کشیدن گفتمان انقلاب اسلامی هستند بازخوانی اندیشه های حضرت امام بعنوان معمار انقلاب ضروری به نظر می رسد .

امام خمینی (ره) از آغاز مبارزات خود بر علیه رژیم پهلوی همیشه اصل اجرای احکام و مبانی اسلامی را در تمام شئونات زندگی مردم مسلمان ایران را در دستور مبارزات خود دنبال می کردند وی در طول مبارزات همیشه انحرافات و کج روی های رفتاری رژیم پهلوی نسبت به احکام اسلامی را به آنها گوش زد می کرد .

با ترقی زنان مخالف نیستیم

یکی از مسایلی که همیشه رژیم پهلوی به دنبال آن بود تا پروژه دین زدایی را نسبت به آنها اجرا کند نقش زنان در جامعه ایران بود و به بهانه‌های مختلف همچون دادن آزادی های اجتماعی، اعطای حق رای و ... به دنبال آن بود تا زن مسلمان را از درون نسبت به آموزه‌های اسلامی تهی کند.

در این میان حضرت امام همیشه با حفظ احترام به حقوق فردی و اجتماعی زنان اما همیشه نسبت به سیاست‌های ضد اسلامی و نگاه «شیء وارگی» زن از دید محمدرضا شاه پهلوی در حوزه زنان اعتراض داشت.

در همین ارتباط در سال‌های آغازین دهه‌ی 40 و در ابتدای نهضت، مخالفت آشکار حضرت امام با حق رأی زنان (اشاره به لایحه‌ی دولت اسدالله علم مبنی بر شرکت بانوان در انتخابات) و نیز مخالفت ایشان با تساوی حقوق زنان و سربازی بردن دختران، برخاسته از همین اصل است، چنان که ایشان خود می‌گویند:

«مگر با چهار تا زن فرستادن به مجلس ترقی حاصل می‌شود؟ مگر مردها که تا حالا بودند ترقی برای شما درست کردند تا زن‌هایتان ترقی درست کنند؟... ما با ترقی زنان مخالف نیستیم، با این فحشا مخالفیم، با این کارهای غلط مخالفیم.» 1

همچنین امام خمینی (ره) در تمام موضع گیری های خود در برابر عملکرد فرهنگی نظام سیاسی پهلوی بر این نکته تأکید داشتند که بزرگ ترین دلیلی که استعمارگران و رژیم وابسته به آن را به ترویج انواع مفاسد فرهنگی و اجتماعی در سطح جامعه وا می دارد، ترس از استقرار فرهنگ اصیل اسلامی و تربیت انسان های متعالی و بزرگ در جامعه است:

"اینها می خواستند که هر قوه ای که احتمال بدهند که در مقابل آنهاست، اگر بتوانند فکر را از او بگیرند. فکر را چه طور بگیرند؟ به اعتیاد به مشروبات، به اعتیاد هروئین و امثال این مخدرات که فکر انسان را می گیرد؛ انسان را از میان تهی می کند، مراکز فحشایی که سرتاسر مملکت بود، مراکز فسادی که سرتاسر مملکت بود، خوب، این هم جوانها را مشغول می کرد به یک امور شهوانی که بکلی افکار را از دستشان می گرفت. این یک برنامه بود... این برنامه روی... حساب دقیق این کارها انجام می گرفت. 2

دین از سیاست جدا نیست

از اصول دیگری که حضرت امام تا پایان عمر پر برکت خود برآن تاکید داشت عدم جدایی دین از سیاست بود .

ایشان با درایت و روشن‌بینی ویژه‌ای که از برکت تقوا و عرفان و احکام نورانی اسلام کسب کرده بودند، به خوبی اسلام را می‌شناختند و دریافته بودند که دین اسلام تمام شؤون زندگی بشر را در برگرفته است. قوانین همه جانبه اسلام گواه روشنی بر حضور دین در اجتماع و اداره جامعه بشری است. امام قدس‌سره در این باره می‌فرماید:

"احکام شرع حاوی قوانین و مقررات متنوعی است که یک نظام اجتماعی را می‌سازد... در این نظام حقوقی هر چه بشر نیاز دارد فراهم آمده است... از طرز معاشرت با همسایه و اولاد و عشیره و قوم و خویش و همشهری... و امور خصوصی و زندگی زناشویی گرفته تا مقررات مربوط به جنگ و صلح.3

حضرت امام نگاهی کوتاه به بافت دین و ماهیت احکام دینی را در تصدیق هماهنگی و آمیختگی آن با سیاست کافی می دانند. در کتاب فتوایی تحریرالوسیله می نویسند: «اسلام دین سیاست است با تمام شئونی که سیاست دارد. این نکته برای هر کس [که] کمترین تدبری در احکام حکومتی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی اسلام بکند آشکار می گردد4.

ضرورت تشکیل حکومت اسلامی

حضرت امام با غیر قانونی دانستن حکومت استبدادی پهلوی و در ادامه با مطرح ساختن ایده و تئوری حکومت اسلامی ضمن مد نظر قرار دادن روش حکومتی پیامبر و بویژه امام علی(ع) و دفاع منطقی از آن در طول 15 سال مبارزات خستگی ناپذیر و دعوت از مردم در طول سخنرانیها و نوشته های خود، برای عملی ساختن و اجرای چنین هدفی، تلاش بی وقفه ای را در این زمینه بکار گرفتند که سرانجام آن موفقیت در برپایی حکومت جمهوری اسلامی و سرنگونی حکومت شاهنشاهی دو هزار و پانصد ساله بود.

ایشان که اندیشه سیاسی خودشان را ضرورت تشکیل حکومت در چارچوب احکام و قوانین اسلامی در راه تحقق بخشیدن به پیاده کردن این احکام می دانستند، با شجاعت هرچه تمامتر به انتقاد از برخی رفتارها و عملکردهای غیراسلامی حکومت پهلوی پرداختند و نهایتاً حکومت وی را غیراسلامی و وجود شاه در ایران را مانع اصلی در راه نیل به حکومت صددرصد اسلامی که آرزو داشتند به حساب آوردند

ایشان با تأکید بر این نکته مهمّ که اگر قوانین اجرا نشود کاملاً بی‌فایده خواهد بود، بر ضرورت تشکیل حکومت و دخالت دین در امور اصرار ورزیده و می‌فرمایند:

هر که اظهار کند که تشکیل حکومت اسلامی ضرورت ندارد، منکر ضرورت اجرای احکام اسلام شده است و جامعیّت احکام و جاودانگی دین مبین اسلام را انکار کرده است.

باتوجه به آنچه در بالا ذکر شد بخش های کوچکی از نگاه حضرت امام به عنوان یک فقیه زمان شناس به رویدادهای اجتماع خود بود که بدون انکه تسلیم هیاهوهای فکری غرب بشود بواسطه تسلطی که به مبانی و احکام اسلام داشت مدلی برای اداره جامعه در قالب نظریه حکومت اسلامی ارائه کرد که اساس و سنگ بنای نظریه حکومت اسلامی را باید در اجرای تام و دقیق تعالیم و احکام اسلام دنبال کرد و بدون تردید اگر این اصل اساسی رعایت شود در حوزه اداره جامعه اسلامی نیز باید شاهد موفقیت های خواهیم بود البته همه اینها به همت و اراده حاکمان و کارگزاران جامعه اسلامی دارند که در تمام شئون زندگی فردی و اجتماعی آحاد مردم احکام اسلامی را به ساری و جاری کنند .

منابع :

موسوی خمینی، سیدروح الله، جایگاه زن در اندیشه امام خمینی(ره)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)ص 25

صحیفه امام، ج 8، صص 395 - 396.

کتاب ولایت فقیه، ص 23

امام خمینی(ره)، تحریر الوسیله، قم، اسماعیلیان، 1 /234

صحیفه امام، ج‏3، ص: 338

انتهای پیام/