به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛در آیات بسیاری ما از حضور خداوند در زندگی خودمان آگاه شده‌ایم و روایات و احادیث مفصلی دراین‌باره نقل شده است. اما سوال اینجاست که خداوند را چگونه باید خطاب کنیم؟ با صدای آرام و نجوا یا بلند اسمأ الحسنی را بخوانیم و خداوند را صدا بزنیم؟

حجت الاسلام محمد حسین پویا سخنران و کارشناس علوم قرآنی می‌گوید:

خداوند در آیه 186 سوره بقره خطاب به پیامبر اکرم (ص) می فرماید: «وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ ۖ. أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ. فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ»

 ای پیامبر! چون بندگان من (از دوری و نزدیکی) من از تو پرسند، (بدانند که) من به آنها نزدیکم، هرگاه کسی مرا خواند دعای او را اجابت کنم. پس باید دعوت مرا (و پیغمبران مرا) بپذیرند و به من بگروند، باشد که (به سعادت) راه یابند.

در ادامه می توانید، مشروح صحبت های حجت الاسلام پویا را مشاهده کنید.

*از طریق جستجوگر گوگل(https://www.google.com/)همه مطالب درباره ماه رمضان را پیدا کنید. ( اینجا کلیک کنید)

انتهای پیام/