به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ روزنامه «حمایت» در یادداشتی از «اصغر زارعی» نوشت:

انتخابات عراق ازجمله تحولات مهمی در غرب آسیا به شمار می‌آید که مداخله آمریکا برای لغو آن، از کارکرد ویژه این ماراتن سیاسی بر تحولات منطقه حکایت دارد.

پس از فروکش کردن تروریسم تکفیری در عراق، کاخ سفید طرح‌هایی را برای انتخابات اخیر در نظر داشت تا ملت و دولت این کشور را از به قدرت رساندن هواداران مقاومت بر حذر دارد. به همین منظور، سناریوهایی از قبیل، عدم برگزاری انتخابات در موعد مقرر و تشکیل دولت موقت و وابسته به واشنگتن در صورت لغو و تعلیق انتخابات را در سر می‌پروراند.

آمریکایی‌ها سعی بلیغی کردند با بزرگنمایی حضور داعش در عراق و افزایش موج تهدیدات امنیتی در شهرهای بزرگ، عملیات تروریست‌ها را به سمت مراکز اخذ رأی هدایت کنند و درنتیجه، برگزاری انتخابات زیر موج بمب‌گذاری‌ها و حملات انتحاری را امری باطل و غیر عقلایی جلوه دهند که به سبب عملیات‌های گسترده حشدالشعبی در مناطق مختلف، خاک این کشور در سال گذشته از لوث وجود تروریست‌های اجاره‌ای پاک شد و بقایای آن‌ها با حمایت آمریکا به مناطق بیابانی گریختند.

بیشتر بخوانید: تمام سناریو‌های احتمالی شکل دهنده دولت آینده عراق/طرح آمریکایی‌ها در عراق چه بود؟

این پیروزی در گام نخست، توطئه لغو انتخابات کاخ سفید را نقش بر آب کرد و سناریوی تدوین قانون اساسی به‌اصطلاح نوین عراق که تحدید بسیج مردمی و جریان‌های سیاسی وابسته به آن را دنبال می‌کرد، نابود ساخت؛ قانونی که به‌صورت بالقوه می‌توانست عراق را به تابعی از آمریکا و به‌بیان‌دیگر، به برده سیاسی واشنگتن در غرب آسیا تبدیل کند.

با شکست طرح‌های عدم برگزاری انتخابات، سرویس‌های امنیتی آمریکا فاز دیگری را کلید زدند. جنجال استقلال‌طلبی کردستان عراق با میان‌داری بارزانی و آغاز پروژه سنگین تجزیه عراق، همان سناریویی بود که واشنگتن، امید بسیاری به آن بسته بود که با واکنش به‌موقع و هوشمندی بغداد و هم‌پیمانانش، روند اجرایی شدن نتایج همه‌پرسی اقلیم کردستان از مدار خارج شد و رسماً این فتنه بزرگ آمریکایی – اسرائیلی از بین رفت.

پس از عقب‌نشینی کردستان عراق از رؤیاپردازی جدایی‌طلبانه و جدی شدن بحث برگزاری انتخابات، آمریکا دو راهکار را برای دلسرد کردن مردم و کاهش مشارکت عمومی به اجرا گذاشت که اولی، تخریب شخصیت‌های برجسته مقاومت به‌خصوص «هادی العامری» و «نوری المالکی» را شامل می‌شد و برنامه دوم، تبلیغ برای رفاه و امنیت به سبک آمریکایی در صورت پیروزی لیست‌های مایل به عربستان بود.

بنابراین، انگیزه آمریکایی‌ها از مجموع اقدامات ذکرشده، جلوگیری از پرشمار شدن آراء احزاب حامی محور مقاومت بود اما این طرح با پیروزی ائتلاف «فتح» و «دولت قانون» عملاً بی‌نتیجه ماند و جدای از میزان مشارکت نه‌چندان چشمگیر، نتایجی کاملاً مغایر با منویات واشنگتن به دست آمد.

ازاین‌رو، آمریکا و شرکای صهیونیست و سعودی‌اش را باید بزرگ‌ترین بازنده انتخابات عراق دانست، چراکه جریان‌های پیروز و پیشتاز، رویکرد و برنامه‌های ضدآمریکایی دارند. شایع شده که جریان صدر که بیشترین سهم را در پارلمان به دست آورده (54 کرسی)، مخالف سیاست‌های ایران است تا از این رهگذر، این پیروزی را به نفع آمریکا مصادره کنند؛ ضمن اینکه جریان صدر، همواره خواستار خروج نظامیان آمریکایی و متوقف شدن دخالت غرب در عراق بوده است.

هنوز نام «جیش المهدی» و «جیش المقتدی» برای اشغالگران وحشت‌آفرین است و آمریکایی‌ها علیرغم این هیاهو به‌خوبی می‌دانند که جز در رسانه، هیچ محصولی را از خرمن انتخابات عراق برداشت نکرده‌اند. صدری‌ها ممکن است با برخی از احزاب اختلافاتی داشته باشند که طبیعی است، اما ذره‌ای حاضر به مصالحه با کاخ سفید نیستند و نمی‌توانند بپذیرند که به آلت دست واشنگتن تبدیل‌شده و با آن‌ها پالوده بخورند، چراکه صدر از سلسله‌ای اصیل و بانفوذ در عراق برخوردار بوده و محبوبیت وی و جریانش به دلیل تضاد دیرینه آن‌ها با آمریکایی‌ها بر سر زبان‌ها افتاده است.

این نکته نیز مخفی نماند که برخی از کشورهای مغرض با اشاره به اختلاف اندک لیست «سائرون» با دیگر گروه‌ها، در توهم نشان دادن پیروزی مطلق جریان سیاسی صدر، نزدیک شدن عراق به عربستان و آغاز سیاست‌های ضد ایرانی در دولت آینده این کشور هستند، درحالی‌که قدرت پارلمانی، با ائتلاف نهایی یا فراکسیون اکثریت تثبیت می‌شود. مهم‌تر از سائرون، ائتلاف «فتح» است که حشدالشعبی را نمایندگی می‌کند و در رتبه دوم قرار دارد.

رهبران این ائتلاف، نقش برجسته و بسیار ممتازی در شکست تروریسم دست پرورده غرب داشته و خواستار ابطال پیمان نظامی و خروج نیروهای آمریکایی از عراق شده‌اند. جالب است که بدانیم، مهم‌ترین لیستی که آمریکایی‌ها داعیه‌دار حمایت از آن بودند، ائتلاف «نصر» به رهبری «حیدر العبادی»، نخست وزیر عراق بود که رتبه سوم را به دست آورد، حال آنکه وی هرگونه احتمال تقابل با ایران را قویاً رد کرده است.

رسانه‌ها و محافل آمریکایی از چند هفته پیش از برگزاری انتخابات، این فرضیه را مطرح می‌کردند که نخست وزیر عراق، بهترین گزینه غرب در راستای ایجاد موازنه در برابر ایران است اما العبادی با تصریح به اینکه «اگر فرمانروایی جهان را به ما بدهند، حاضر به دشمنی با ایران نخواهیم شد»، آب سردی بر سر استراتژیست های نظام سلطه ریخت.

اکنون با نتایج به دست آمده، آمریکایی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها شاهد به قدرت رسیدن جریان‌هایی هستند که نه فقط برخلاف خواست واشنگتن حرکت می‌کنند، بلکه در پی تدوین نقشه راهی برای قطع ید استکبار از عرصه‌های سیاسی و اقتصادی عراق هستند و همین امر موجب شده تا کاخ سفید دست بکار شده و درصدد رایزنی برای تشکیل فراکسیون‌های موازی با مقاومت برآید. برای فهم تقلای پسا انتخاباتی آمریکا و شرکایش در عراق، پیروزی قاطع حزب الله لبنان در انتخابات پارلمانی اخیر کافی است، به این دلیل که فرو ریختن ابهت پوشالی نظام سلطه افزون بر ساحت نظامی، در سپهر سیاسی نیز رخ داده و این یعنی، آغاز اضمحلال قدرت نرم و سخت آمریکا به‌صورت توأمان در منطقه راهبردی غرب آسیا.

منبع: روزنامه حمایت

انتهای پیام/