به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛  هیچکس نمی‌تواند مضرات پرخوری را انکار کند. اسلام هم به شدت پرخوری را محکوم کرده و برای آن آسیب‌های جبران ناپذیری را بر می‌شمرد.

با وجود اینکه همه از خطرات پرخوری کم و بیش آگاهند، اما توانایی ترک این عادت را ندارند؛ آیا راهی برای مبارزه با پرخوری وجود دارد؟

پرخوری قساوت قلب می آورد

منابع حدیثی شیعه پر است از احادیث مذمت پرخوری و کسانی که پرخوری می کنند.
از روایات اینگونه برداشت می شود که پرخوری هم آسیب جسمی به همراه دارد و هم آسیب روحی و روانی، به طوری که فرد پرخور پس از مدتی ممکن است به قساوت قلب دچار شود.

بیشتربخوانید : ۲۰ توصیه طلایی برای تنظیم رژیم غذایی در ماه رمضان

امام علی علیه السلام درباره ضرر های جسمی پرخوری می فرماید:

«مَنْ کثُرَ أَکلُهُ قَلَّتْ صِحَّتُهُ وَ ثَقُلَتْ عَلَی نَفْسِهِ مَئُونَتُه؛ [1] کسی که پرخور است سلامتی اش کم است و مخارجش زیاد.»

امام صادق علیه السلام آسیب هایی که پر خوری به روح انسان وارد می کند را اینگونه شرح می دهند:
«لَیسَ شَی ءٌ أَضَرَّ لِقَلْبِ الْمُؤْمِنِ مِنْ کثْرَةِ الْأَکلِ وَ هِی مُورِثَةٌ شَیئَینِ قَسْوَةَ الْقَلْبِ وَ هَیجَانَ الشَّهْوَةِ؛ [2] برای قلب مؤمن چیزی مضرتر از پرخوری نیست، چرا که موجب قساوت قلب و برانگیختن شهوت می شود.»

مرحوم نراقی در جامع السعادات در بیان آسیب های روحی پرخوری می‌گوید:
«زیرا به دنبال آن شهوت جنسی به هیجان آمده باعث روى آوردن به آمیزش‌هاى بسیار مى‌گردد و این دو شهوت (شهوت شکم وشهوت جنسی) میل و رغبت به جاه طلبى و مال‌جوئى را افزون مى‌کند تا به خوراک و آمیزش بیشتر دست یابد و در پی آن انواع بیماریهاى روانى در اجتماع از حسد و هم‌چشمى و ریا و تفاخر و عجب و کبر پدید مى‌آید که اینان نیز به نوبه خود آبستن کینه و دشمنى در جامعه و گروه‌های مختلف اجتماعی هستند و این همه، آدمى را به انجام گناهان و ستم و تجاوز و منکرات و فحشاء مى‌کشاند که ادامه آن جامعه را به سراشیبی سقوط و انحلال سوق داده، اجتماعی را پایه‌ریزی می‌کند که قانون جنگل در آن حکمفرما می‌باشد.»

روزه‌داری تمرینی برای مبارزه با پرخوری
برای فلسفه روزه گرفتن دلائل مختلفی ذکر کرده‌اند، البته می‌توان تمرین کم خوردن را هم یکی از نتائج روزه دانست.
روزه ماه رمضان زمانی ارزشمند است که نتایجی را دربرداشته باشد و گرنه فقط سی روز در یک محدوده زمانی خاص چیزی نخوردن فائده نخواهد داشت.

بسیاری از آدم‌ها در طول سال به پرخوری یا بدخوری عادت کرده اند و حالا ماه پر برکت رمضان یک فرصت مناسب برای مبارزه با این صفت ناپسند در انسان است؛ باید روزه‌داران در هنگام افطار به اندزه رفع نیاز میل کنند و سحر نیز باید از پر خوری پرهیز کنند تا بعد از سی روز روزه‌ داری بتوانند بدن خود را به کم خوردن عادت دهند.

پی نوشت‌ها:
[1] ميزان الحكمه، ج 1، ص 117
[2] بحارالانوار، ج 63، ص 337

منبع: تبیان

انتهای پیام/

روزه چه  نتایجی را به همراه  دارد؟