یا ربّنا یا ربّنا اغفِر لنا ذُنوبنا..

با کوه عصیان آمدم/با چشم گریان آمدم

عُمرم شده صَرف گناه/امّا پشیمان آمدم
بیچاره‌ی درمانده را/ در محضرت راهش بده

در وادیّ عُبودیت/ سوزش بده آهش بده
با این نفس امّاره و/ درد جهالت چه کنم

گر ببخشی من را بگو/ با این خجالت چه کنم
ساده گویم‌ای مهربان/ در بندگی من رُسوایم

قسم به تو شرمنده ی/ خمینی و شُهدایم
نه نمازی نه روزه ای/ نه جهادی نه زکاتی

گرچه پر از سَیّئاتم/ تو دریای حَسَناتی
بیچاره ام آلوده ام/ من را ببخش من را ببخش

نافرمانی نموده ام/ من را ببخش من را ببخش
من را ببخش من را ببخش/ به حقّ شاه شهدا

قسمت جمع ما نما/ زیارت کرببلا
ما همگی آواره و/ خونجگر و مبتلاییم

با سوز دل، در حاجت/ زیارت کربلاییم
چه کربلا چه کربلا/ همان جا که ارباب ما

در مقتل پر خاک و خون/ سرش شده از تن جدا
از کربلا از کربلا/ آید صدای العطش

طفلی از سوز تشنگی/ در خیمه‌ها بنموده غش‌ای کربلا‌ای کربلا/ دل را به غم آغشته اند
بر روی خاکت تشنه لب/ خون خدا را کشته اند

یک مادر قد خمیده/ با اشک جاری از دو عین
گوید میان قتلگاه/ غریب مادر یا حسین