به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ارومیه؛رمضان ماه نزول قرآن و یکی از شریف ترین ماه های سال است و این ماه پرخیر و برکت در میان اقوام مختلف با آیین ها و سنت های خاصی همراه است، هر چند بسیاری از آیین های سنتی امروز به فراموشی سپرده شده اند اما تعدادی از آنها هنوز هم با شور و هیجان خاصی برگزار می شوند.
استان آذربایجان غربی از جمله استان هایی است که ماه مبارک رمضان در آن با سنت های خاصی همراه است و مردم این دیار هر ساله خود را برای ماه مهمانی خدا آماده می کنند و به استقبال آن می روند.
آداب و رسوم هر منطقهای آئینه تمام نمای تاریخ، فرهنگ، تمدن، اعتقادات، دین و مذهب آن منطقه است و در ˈاوروشلوخˈ (ماه رمضان) این آداب و رسوم نسبت به عرق دینی آذربایجان غربی و صبغه فرهنگی و مذهبی منطقه از تنوع و جذابیتهای خاصی برخوردار است.
در اعتقاد مردم آذربایجان غربی، رمضان، علاوه بر اینکه ماه نیایش و دعا و ماه بندگی است، ماه منتسب به مولای متقیان امیر مومنان حضرت علی ابن ابوطالب (ع) نیز است و به همین خاطر از این ماه به عنوان ˈبهترین ماه هاˈ نیز یاد میکنند.
مردم آذربایجان غربی معتقدند، رمضان، زلال ترین، پاکترین ماههای خداست و در این ماه هر کس با دهان روزه سر سفره افطاری بنشیند، خیر و برکت خداوندی بیش از هر ماه دیگری بر سفره گسترده اش، نازل میشود.
مردم متدین و مومن آذربایجان غربی از چند روز مانده به حلول ماه مبارک رمضان خود را برای استقبال از ماه رمضان آماده میکنند.
یکی دو روز مانده به آغاز ماه مبارک رمضان، مردم روستاهای آذربایجان غربی فطیری موسوم به «اپه» درست میکنند.
نان «اردیه و اپه» یک نوع نان محلی مغز دار است که روی آن با چنگال و ته استکان بزک شده است، این فطیر از شیرینیهای مخصوص ماه رمضان است.
مردم آذربایجان غربی یکی دو روز مانده به فرا رسیدن ماه رمضان به استقبال این ماه میروند و علاوه بر خانه تکانی، غبارروبی مساجد و سایر آیینهای استقبال به لحاظ روحی و فکری خود را با روزه گرفتن آماده ماه رمضان میکنند که به آن اصلاح محلی ˈپیشوازˈ میگویند.
زنان مؤمن آذربایجان غربی بر این اعتقادند خانهای که برای شروع ماه رمضان پاک و تمیز نباشد، خیر و برکت ماه مهمانی خدا، از آن گریزان میشود.
در طول ماه رمضان که به زبان ترکی "اوروشلوق" خوانده میشود مساجد، اماکن مقدس و نمازخانههای این استان مملو از جماعت روزهداری میشود کهبا انگیزه تکمیل عبادت و کسب فیض بیشتر، نمازهای یومیه را بهجماعت اقامه میکنند.
پیرمردان برای این منظور همواره آینه کوچکی در درون جیب خود داشتند و بعد از اینکه خود به رؤیت آینه میپرداختند، با فرستادن صلوات چندین بار آینه را به دور خود و اهل خانواده میچرخاندند.
نگاه کردن به آینه و فرستادن صلوات بر محمد و آل محمد (ص) بعد از رؤیت هلال ماه هنوز هم بهعنوان یک رسم در بین پیرمردان مناطق روستایی استان، مرسوم است.
در این دیار بزرگترها بعد از رؤیت هلال ماه رمضان، به چهره یک کودک معصوم یا یک فرد مؤمن و نمازخوان نگاه میکردند و اعتقاد داشتند که نگریستن بهصورت آدمهای بینماز و روزهخوار، خوشیمنی در پی نخواهد داشت.
این عادت بر این اعتقاد مبتنی است که باید در ماه رمضان دل مؤمن همچون آیینه صاف و روشن باشد و از ناپاکیها صیقل یابد.
پیش از این همچنین قبل از آغاز ماه رمضان از طرف مردم روستاهایی که روحانی نداشتند، نمایندگانی به نزد امام جمعههای شهرها فرستاده میشد و از آنها درخواست میکردند که یک روحانی را به نمایندگی از خود به روستا بفرستند.
روحانی فرستاده شده را با سلام و صلوات به روستا میبردند و هر شب در خانهای مهمان میشد تا ماه رمضان به پایان برسد.
در قدیم الایام در این استان مردم برای بیدار شدن برای (اوباشدان) سحر ماه رمضان از روشهای گوناگونی از جمله بانگ خروس، صدای نقاره، طبل و شیپور و کوبیدن دیوار همسایه استفاده میکردند که امروزه این رسم نیزبا توسعه وسایل ارتباط جمعی بسیار کمرنگ شده است.
امروزه نیز برای بیدار شدن برای اوباشدان (سحری) با وجود استفاده از ساعتهای زنگدار به همسایهها و آشنایان نیز میسپارند که در صورت روشن نبودن چراغ خانه با تلفن یا با زدن زنگ خانه آنها را بیدار کنند.
سفرههای افطاری به ویژه در ارومیه از تشریفات خاصی برخوردار بوده به طوری که تنوع غذایی و رنگینی این مراسم در دیگر نقاط کشور به چشم نمیخورد.
مردم آذربایجان غربی عقیده دارند افطاری از بقیه میهمانیها جدا بوده و از صفای خاصی برخوردار است.
بانوان آذربایجانی همواره به کد بانویی شهره اند، اما در ماه رمضان همه سعی میکنند بالاترین درجه هنر آشپزی و سفره آرایی خود را به نمایش میگذارند.
مراسم شبهای احیا (احیا گجه لری) در آذربایجان غربی از روحانیت و معنویت خاصی برخوردار است و مردم این منطقه تلاش میکنند از فیض این شبها بی نصیب نمانند.
در آذربایجان غربی مردم در مساجد تا به سحر به دعا و نیایش مشغولند و به مراسم ویژه این شبها میپردازند و شب زنده داری میکنند.
انتهای پیام/ن.م