به گزارش خبرنگار گروه استانهای باشگاه خبرنگاران جوان از اردبیل؛ نگاه خدا از ماه‌های پربرکت و نورانی همچون رجب و شعبان به رمضان می‌رسد، همان ‌که رنگین‌کمان الطافش را می‌توان همه‌جا دید و با یک حساب سرانگشتی و دودوتا چهارتا می‌توان بار سنگین گناهان را سبک کرد؛ آری ماه میهمانی خداست و بی‌شک در این ماه پرنور و پرروزی همه ما میهمان خوان رحمت الهی هستیم.

شمال یا غرب، جنوب یا شرق هیچ تفاوتی ندارد وقتی حرف از آئین و سنت آبا و اجدادمان در میان باشد، ماه رمضان هم همچون سایر اعیاد و مناسبتهای ملی و قومی، مناسبتی و دینی آئین و سنن خود را دارد که این آئینها در هرنقطه از جهان اسلامی به روشی ویژه و خاص نمود می‌یابد که همین امر سبب تمایز بین استانها، شهرها و روستاها در برپایی مراسم استقبال از ماه میهمانی خدا می‌گردد.

ماه رمضان در گوشه گوشه دیار دارالارشاد مملو از آداب‌ و رسومی است که گرچه امروزه تنها یادگاری شیرین از برخی از آن رسم و رسوم باقی ‌مانده اما هنوز هم می‌توان صدای خدا را از بلندای ملکوت در این ماه زیبا در گوشه و کنار این شهر حسینی شنید، آئینهایی که در گذشته با بودنشان صفا و صمیمیت، دوستی و برادری و دلخوشی را میهمان هر روز و هر روزه سفره افطاری اردبیلی‌ها می‌کردند.

با مرور این آئین‌ها می‌توان آیینه آداب و رسوم قدیمی را که غبار فراموشی گرفته‌اند صیقل داد و پای سفره‌های ساده افطاری مردمان این دیار نشست و دعای سحر را در قلب پایتخت حسینیت زمزمه کرد گرچه در این روزگار و روزگاران پاسداشت آئینهای دیرین ماه رمضان ویژه خطه اردبیل دور از انتظار همه شده اما می‌توان با یادآوری و مرور آنها گاهی دلخوشی‌های گذشته را که یک به یک یادگار شده‌اند به یاد آورده و لحظاتی به یاد آنها شاد و خرسند بود.

در ماه برکت الهی بوی سادگی و صمیمیت از هر کوی و برزنی به مشام می‌رسد و این سفره‌های افطار است که به روی خلق گشوده می‌شود و در بازخوانی این آئین‌ها در خطه اردبیل می‌توان طعم سادگی، صفا و دوستی را در سفره‌های افطاری و سحری مردم این منطقه به وضوح شاهد بود.

رمضان از پیشواز تا بدرقه

مردم استان اردبیل همه ساله با فرا رسیدن ماه رمضان، ماه میهمانی خدا چند روزی مانده به آغاز این ماه با گرفتن نیت و به جا آوردن روزه خود به استقبال و پیشواز ماه صیام می‌روند و این آئین از دیرین تا به اکنون جزو معدود آئینهایی بوده که با گذشت زمان همچنان هم بر دفتر پربرگ معنوی رمضان خطه اردبیل سنجاق شده باقی مانده است و این رفتن به پیشواز رمضان در واقع ذوق ایمان مردم متدین اردبیل را نمایان می‌سازد.

مردم متدین اردبیل دو یا سه روز قبل از رویت هلال به پیشواز ماه رمضان می‌روند و روزه می‌گیرند که به آن " قاباخلاما" می‌گویند و در گذشته زمان رویت هلال ماه بزرگترها به چهره یک کودک معصوم یا یک فرد مومن و نمازخوان نگاه می‌کردند و اعتقاد داشتند که نگریستن به صورت انسان های پاک خوش یمنی پایدار را در طول ماه رمضان و حتی بعد از آن نیز در پی دارد.

نگاه کردن به ‌آیینه و فرستادن صلوات بر محمد و آل محمد (ص) بعد از رویت هلال ماه هنوز هم به عنوان یک رسم در بین برخی از زنان و مردان سالخورده مناطق روستایی و عشایری استان مرسوم است و مردم این خطه معتقدند دل مومن باید در ماه مهمانی خدا همچون آینه از آلودگی و گناه پاک و صیقل داده شود که اردبیلیها این کار را با فرستادن سلام و صلوات بر محمد(ص) و خاندان او انجام می دهند.

در این ماه تمام مساجد، تکایا و حسینیه‌ها در سطح شهر اردبیل رنگ صیام به خود می‌گیرند، از تدارک انواع مرباها، شیرینیها، فطیر سنتی و محلی، آدر کردن برنج و رفت و شست منازل و خانه تکانی تا پرچم زدن حسینیه‌ها و مساجد محلات همه و همه نشان از آماده شدن مردم استان اردبیل برای استقبال باشکوه از ماه میهمانی خداست که علاوه بر آن برپایی مجالس قرآن، خواندن زیارتهای ویژه ماه رمضان به ویژه در شبهای جمعه و شبهای قدر که شکوه معنوی خاصی دارد همه و همه از جمله آئینهایی است که هنوز هم با شنیدن صوت ربنا در دم افطار و ندای اللهم در وقت سحر برای اردبیلیها شکوهی وصف‌ناپذیر را به ارمغان می‌آورد.

برپایی مجالس سخنرانی عالمان بزرگ اردبیل بعد از نماز ظهر و عصر در محل مساجد سرچشمه و اعظم از جمله برنامه‌هایی است که سال‌هاست مردم این منطقه به ویژه جوانان را با عشق به مساجد کشانده و با گره زدن دل به موسم الطاف الهی باعث زدودن هرگونه آلایش دنیوی و گناهان از دلهای معنوی و روزه‌دار آنها می‌شود.

اما یک ماه تمام بندگی و عبادت، شب زنده داری و زمزمه کردن دعای سحر زیر لب، گشودن سفره پربرکت افطاری و دستگیری از مستمندان و نیازمندان بالاخره در اوج باور مردم اردبیل به پایان می‌رسد و کم کم مردم این خطه خود را برای بدرقه رمضان مهیا می‌سازند و با برپایی یک آئین دیرین و سنتی به نام "گؤروش گونی" در روز عید فطر آداب ویژه رمضان را به سر رسانده و برای عمری طولانی و مستفیض شدن از برکات ماه میهمانی خدا در سال بعد از خداوند طلب عمر طولانی می‌کنند.

در واپسین ساعتهای ماه مبارک رمضان، اردبیلیها هم همچون سایر مسلمانان حلول ماه شوال را به نظاره می‌نشینند و باور دارند هرکس با چشم خود حلول ماه شوال را مشاهده کند ثواب بیشتری کسب می کند که با گذر زمان لذت عینی تماشای حلول ماه شوال جای خود را به تماشا از پای گیرنده ها و حتی نظاره مجازی داده است.

پدران و پدربزرگان و یا سایر بزرگان خانواده در استان اردبیل به محض رویت حلول ماه شوال سهم عید فطر هر یک از اعضای خانواده را سوا کرده و به آنها تقدیم می‌کنند و در این صورت هر یک از اعضای خانواده اولین هدیه عید فطر خود را از دست بزرگ خانواده خود دریافت می‌کنند.

علاوه بر آن بانوان اردبیلی هم در عید فطر مشغول پختن حلوا می‌شوند تا با این حلوا از میهمانان خود پذیرایی کنند، البته بنا به رسم دیگری که در قدیم بین اردبیلیها رواج داشته حلوایی که به مناسبت عید فطر پخته می شود بین هفت خانواده پخش می شده که طبق این آیین دادن حلوا به همسایه‌ها در اولویت است و البته این رسم امروز هم در بین برخی خانواده‌های اردبیلی به رسم دیرین انجام می‌گیرد.

در بین خانواده‌های اردبیلی که پسران و دختران نامزد دارند عیدفطر حال و هوای دیگری دارد و از گذشته رسم بر این بوده که برای شادباش عید فطر خانوداه‌هایی که پسران دم بخت دارند هدایایی را به عنوان خونچه عید به همراه سینی حلوایی که برای عید فطر پخته می‌شود و با تزئینات خاص به خانواده عروس پیشکش می‌کنند و در این مراسم از دوستان و فامیل هم دعوت می‌شود که اردبیلیها هنوز هم با انجام این کار در واقع آئین و سنت دیرینه "فیطیر بایراملیقی" را به جا می‌آورند.

از دیگر رسوم معمول عید فطر که در اردبیل معمولا صبح عید فطر انجام می‌شود دیدار از بزرگان فامیل و خانواده‌های عزادار اقوام و فامیل است و معمولا خانوده‌هایی که در فاصله عید فطر و یکی از اعیاد رسمی قبل از آن یکی از عزیزان خود را از دست داده‌اند صبح روز عید مراسمی ساده را یا در مسجد و یا در منزل متوفی برگزار و از میهمانان با چای و حلوا و خرما پذیرایی می‌کنند.

برپایی و به جا آوردن نماز عید فطر، دید و بازدید خانواده های اردبیلی و دادن نذورات و شربت و شیرینی از دیگر آئینهایی است که مردم متدین خطه اردبیل با انجام آنها عید فطر خود را رنگ و طعمی زیبا می‌بخشند.

سفره‌هایی که به سنت ماه خدا در اردبیل رنگ می‌بخشد

یکی از آداب و رسوم خاص و کهن اهالی استان اردبیل در ماه رمضان تدارک مواد غذایی اولیه برای مصرف یک ماه رمضان و پذیرایی از میهمانان در این ماه است که آسیاب کردن برنج برای تهیه آرد و در نهایت تدارک یک غذای محلی خوشمزه به نام فرنی، درست کردن مربای گل محمدی (قزل‌گول)، پخت یک حلوای بی‌نظیر در طعم و کیفیت به نام "اوماج حلواسی" که از گلاب قزل گول، شیر تازه، آرد و زعفران در تهیه آن استفاده می‌شود از جمله دست‌پخت‌های بانوان این دیار است که که به سفره های افطاری و در نهایت سنتهای ماه میهمانی خدا در اردبیل رنگ و لعابی بی‌نظیر می‌بخشد.

تهیه نان گرم سنتی و تازه به ویژه سنگگ و بربری و فطیر محلی با چای شیرین و عسل برگرفته از گل‌های دامنه سرسبز سبلان و سرشیر محلی به همراه پخت آش دوغ محلی و سوپ جو  از ملزومات سفره افطاری مردم این استان اردبیل است.

با حلول ماه مبارک در اردبیل شیرینی پزها بیشتر به پخت زولبیا، بامیه، گز، سوهان، پشمک و نان‌های شیر مال حجیم و محلی مشغول می‌شوند که این شیرینی‌ها جزء جدایی ناپذیر سفره‌های افطاری دراین خطه بوده و جلوه بیشتری به سفره‌های افطاری ساده اما پررنگ و طعم می‌دهد.

ساعات نزدیک افطار بیشترین نمود ماه رمضان در استان اردبیل است که با شلوغی خیابان‌ها و ازدحام صف نانوایی‌ها و بقالیها به راحتی می‌توان فهمید که نزدیک اذان مغرب و افطار شده است، اما بعد از وقت اذان شهر کاملا خلوت شده و بعد از افطار اغلب مساجد با حضور پرشور مردم بویژه جوانان و نوجوانانی که سال اول تکلیف روزه‌داری شان است پرازدحام می شود.

لحظات عرفانی سحری که با ندای "اللهم" عجین می‌شود

سحری در استان اردبیل همچون سایر نقاط دنیا آداب خاصی دارد که اهالی این منطقه از نیمه‌های شب به منظور عبادت و ذکر دعا و خوردن سحری و خواندن نماز اول وقت صبح از خواب بیدار می‌شوند.

بیدار کردن همسایه‌ها برای سحری از دید مردم متدین و خونگرم اردبیل ثواب کثیری دارد به طوری که در گذشته به دلیل نبود امکانات امروزه از آئین "دق‌الباب کردن" خانه‌ها و جارزدن در کوی و برزن و حتی شلیک توپ در میدان اصلی  برای بیدار کردن همسایه ها برای سحری استفاده می‌کردند که این نشان دهنده روح همبستگی وهمدلی افراد این منطقه بود که اکنون نیز این رسم کماکان در برخی روستاهای این استان ادامه دارد البته با اندکی تفاوت که هنوز هم در برخی روستاهای و مناطق عشایری با سر دادن اذان و نوای ربنا یا اللهم دیگران را از موعد سحری خبردار می کنند که این آئین منحصربفرد بوده و مختص خطه اردبیل است.

ماه رمضان در دیار دارالارشاد به ماه مبارک نام برده می‌شود چون ماه تهذیب نفس و اخلاق است و همه سعی دارند که با ادای فرایض دینی و برپایی نماز جماعت از ثواب این ماه بیشتر بهره‌مند شوند. در این ماه صله رحم را به جای آورده و به فقرا و محرومان و آشنایان افطاری می‌دهند اما از این میان برپایی مراسم هرچند ساده و بی آلایش سحری در کنار خانواده خود یکی از لحظات عرفانی و ناب ماه رمضان است که در دل شب دلها با بانگ اذان به معبود خود گره می‌خورند و این اوج لذت ماه میهمانی خداست.

"کیسه‌دوزی"؛ رسمی که در قاب زمان رنگ باخته است

رسم کیسه‌ دوزی 27 ماه رمضان که هنوز در برخی مناطق استان اردبیل به ویژه در برخی روستاها و مناطق دور افتاده مشاهده می‌شود در گذشته معروف بود که روز 27 ماه رمضان شب قصاص ابن ملجم است و در این روز زنان برخی مناطق کیسه‌ای می‌دوزند که به کیسه "مراد" یا "لعن ابن ملجم" معروف است که در این شب با هر سوزنی که به این کیسه می‌زنند، یک بار به ابن ملجم لعنت می فرستند.

گرچه این آئین سنتی ویژه در گذر زمان به کلی رنگ باخته و شاید الان در برخی روستاها فقط و ان هم به ندرت این رسم دیرین ماه رمضان و شبهای احیا را مشاهده کرد اما به صراحت می‌توان گفت که آئین کیسه‌دوزی هم همچون دیگر آئیینهای رمضان در اردبیل به کلی به فراموشی سپرده شده است.

شبهای قدر و اندکی تأمل در خود

نوشتن از شبهای قدر دشوار است و گفتن از آنها بسی دشوارتر شبهایی که گویی برای پیدا کردن خودمان پیش روی‌مان گذاشته شده و فرصتی برای خلقت انسانی پاک و پاکتر از نوست و انسان با اندکی تامل و تدبر در عالم خلقت و کائنات به بزرگی این شبها پی خواهد برد و در این شبهای مقدس سرنوشت یک ساله انسانها بسته می‌شود و خوشا به حال کسی که در طول لیله القدر مورد لطف و رحمت خداوند عزوجل قرار گیرد.

زنده‌داران آئین شبهای قدر به راستی بیش از سایرین عظمت و جلال و شوکت این ایام را درک کرده و به خوبی در خود تامل می‌کنند اما شرکت در مراسمهای معنوی و عزاداری لیله‌القدر هیچ محدوده سنی ندارد و شرکت در این مراسمها شاید به نوعی بر هرکس واجب است، واجب از نوعی که بایستی خود را شناخت و اصلاح کرد.

در این شبها آوای سوزناک «سبحانک یا لا اله الا انت، الغوث الغوث خلصنا من النار یا رب» هر اردبیلی برای رسیدن به کمال به اوج خود می‌رسد، خانواده‌ها با شور تمام در صفهای فشرده شب زنده داران حاضر شده و قرآن به سر می‌گیرند و از درگاه خداوند متعال برای پاک شدن از هر نوع گناهی طلب آمرزش و مغفرت می‌کنند.

از 18 تا 23 ماه رمضان شهر اردبیل از هر روز دیگر در این ماه شلوغ تر می‌شود و مردم این منطقه ماه رمضان را ماه قرآن و حضرت علی(ع) می‌نامند و همزمان با فرا رسیدن شبهای قدر و شب ضربت خوردن مولای متقیان با مرثیه سرایی و سینه زنی برای آن حضرت به سوگواری می پردازند.

بسیاری از مردم اردبیل نذورات خود را در این شبها ادا می‌کنند که بخش عمده‌ای از این نذرها را غذاهای سنتی این استان از جمله حلوا و آش رشته تشکیل می‌دهد.

در این شب‌ها مساجد با استقبال بیشتر مردم برای شب زنده داری و خلوت کردن با معبود بی همتا مواجه می‌شود، زن و مرد، دختر و پسر، پیر و جوان در غم شهادت مظلومانه پدر یتیمان با خاموش کردن چراغ مساجد و منازل، و قرآن به سرگرفتن و دعا و توبه به درگاه حق و همچنین گریه و زاری در غم ضربت خوردن مولای یتیمان ندای الغوث الغوث خود را به عرش اعلای رب کریم می‌رسانند و اینگونه سه شب مبارک قدر را با بندگی حضرت حق شب به صبح گره می زنند.

باید که این شبها و ایام با تفکر همراه شوند، باید با خلوص و بندگی عجین شوند تا بتوان ثمره آن را لمس کرد، باید در شبهای احیا به احیای برخی وعده‌ها و پیمانها میان خود و خدای خود اندیشید، باید با تامل در خود به فکر خودسازی بود و باید با نگاه به کرده‌ها و نکرده‌های خود بتوان بر حس غرور، نفرت و دشمنی نهفته در درون خود غلبه کرد، امیدواریم با یک تلنگری ساده به خود در این شبها بتوانیم در صدد اصلاح خود برآییم تا بلکه برای یک بار هم که شده رفوزه آزمون الهی نباشیم.

انتهای پیام/س