به گزارش خبرنگار دفاعی  امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ وقتی در بامداد پنج‌شنبه ۲۰ اردیبهشت راکت‌های سوری بر فراز بلندی‌های جولان اشغالی مشاهده شدند و آژیر خطر به صدا درآمد؛ تمام امید صهیونیست‌ها به سامانه‌های پدافندی به خصوص گنبد آهنین بود که تمام راکت‌ها را منهدم کند، اما این امید واهی به کابوس تبدیل شد و شبی پرخطر را برای ساکنین مناطق اشغالی رقم زد.

نیرو‌های سوری در این شب نزدیک به ۷۰ فروند راکت به سمت بلندی‌های جولان شلیک کردند و به گفته رسانه‌های غربی از جمله دیلی تلگراف و گاردین سامانه پدافندی گنبد آهنین اسرائیل فقط توانست ۴ فروند را رهگیری و منهدم کند؛ حال سوالی که باید پرسید این است که چرا گنبد آهنینی که به همت یار غار آمریکا ساخته شده نتوانست در برابر راکت‌های سوری مقاومت کند و فقط به تماشای اصابت راکت‌ها به اهداف نشست.

هزینه گزاف اما بی‌نتیجه اسرائیل برای پدافند هوایی

از زمانی که رژیم صهیونیستی با حمایت کشور‌های غربی بخش‌هایی از سرزمین فلسطین را اشغال کرد می‌دانست که کشور‌های منطقه تشکیل سرزمین یهودی را در قبله اول مسلمانان نمی‌پذیرند و به مقابله با این اشغال بر می‌خیزند، پس از همان ابتدا با صرف هزینه‌های گزاف کار تجهیز خود به سلاح‌های مدرن را آغاز کرد.

اسرائیل از ابتدا تا امروز سالانه نزدیک به ۲۰ هزار میلیارد دلار برای برنامه نظامی خود هزینه صرف کرده که بخش بیشتر آن صرف ساخت و یا خرید سامانه پدافند هوایی برای مقابله با جنگنده‌ها، موشک‌ها و راکت‌هایی شده که احتمال شلیک آن‌ها به سرزمین اشغالی وجود داشت.

اسرائیل در گذشته با همکاری چندین کشور به خصوص ایالات متحده کار ساخت سامانه‌هایی چون فلاخن داود، ختس یا همان پیکان و آرو را با صرف هزینه‌های گزاف که بیشتر آن هم در جیب کشور‌های دوم قرار گرفت انجام داد و در کنار آن برای تامین امنیت هوایی خود با هزینه فراوان سامانه پاتریوت را خریداری کرد، اما هیچ کدام نتوانست چاره کار شود.

گنبدی شیشه‌ای که به آهنین معروف شد

پدافند هوایی اسرائیل با این خیال خام که قوی‌ترین سامانه‌ها را دراختیار دارد روند خرید تجهیزات را ادامه داد تا این که سال ۲۰۰۶،جنگ ۳۳ روزه رژیم صهیونیستی و حزب‌الله لبنان آغاز شد؛ جنگی که در آن رژیم صهیونیستی خود را از پیش برنده می‌دانست و حتی تصور نمی‌کرد که مجبور به دفاع از خود شود.

ریشه سیستم سپر دفاع موشکی اسرائیل به نام (Iron Dome)گنبد آهنین به همین جنگ بر می‌گردد. در آن نبرد، حزب‌الله راکت‌های پرشماری به سمت اسرائیل شلیک کرد که خسارات و کشته‌های فراوانی را برای اسرائیل به همراه آورد، راکت هایی که در اواسط جنگ ایستگاه قطار شهر حیفا را مورد حمله قرار داد و واحد پدافندی ارتش اسرائیل را به این واقعیت رساند که سیستم دفاع ضد موشک سابق دیگر کاربرد خاصی ندارد.

در این جنگ حزب‌الله لبنان توانست راکت‌ها و موشک‌های خود را در کمال ناباوری صهیونیست‌ها و حامیان آن‌ها به قلب این رژیم یعنی تل‌آویو بزند و آن‌ها را وادار کند تا در مورد تور پدافندی خود تجدید نظر کنند که همین باعث شد تا بحث ایجاد گنبد آهنین در اسرائیل مطرح شود.

اولین شکست عملی ارتش اسرائیل در جنگ 33روزه با حزب الله رقم خورد، نه فقط به خاطر این که مرزی در این جنگ جابجا نشد و یا سرزمینی به تصرف نیروهای صهیونیست در نیامد، بلکه بیشتر به دلیل این که سرزمین هایی که مورد حمله راکتی و موشکی حزب الله قرار گرفته بود از شدت ترس مردم و تخلیه سکنه از شهر، به سرزمین ارواح شبیه شده بود.

پس از جنگ با لبنان؛ اسرائیل پروسه طراحی و ساخت گنبد آهنین را به شرکت رافائل سپرد و پس از مدتی کاخ سفید نیز پای خود را به موضوع باز کرد و با کمک ۲۳۵ میلیون دلاری، به روند پژوهش و ساخت آن سرعت داد؛ با این تصور که این گنبد خواهد توانست رژیم صهیونیستی را محفوظ کند و همین کمک باعث شد تا گنبد آهنین در سال ۲۰۱۱ وارد چرخه دفاعی اسرائیل شود.

این سامانه که تولید هر واحد آن ۵۰ میلیون و تولید هر فروند موشک آن بیش از ۶۰ هزار دلار برای اسرائیل هزینه دارد این توهم را برای صهیونیست‌ها به وجود آورد که قدرتی بیش از پیش پیدا کردند، پس به تجاوز و ایجاد جنگ‌های زیادی در منطقه ادامه دادند، اما تصور هم نمی‌کردند روزی این گنبد فرو بریزد.

اسرائیلی‌ها بعد از ساخت این سامانه، پیشرفته‌ترین رادار خود را به کار گرفتند تا گنبد آهنین بتواند از ابتدای شلیک راکت یا موشک آن را رصد و با محاسبه محل اصابت در صورت نیاز به سمت آن موشک شلیک کنند، اما این رادار نتوانست خواسته صهیونیست‌ها را درست برآورده کند و از روز اول استقرار آن تا امروز بیشتر موشک‌ها و راکت‌های شلیک شده به سمت سرزمین‌های اشغالی توانسته‌اند از کمین گنبد شیشه‌ای اسرائیل فرار کنند.

سیستم دفاع موشکی گنبد آهنین دارای 3بخش است؛ یک رادار ردیابی موشک، یک مرکز کنترل و یک بخش شلیک موشک. لحظه‌ای که یک موشک شلیک می‌شود، مسیر پرتاب موشک آن از طریق مرکز کنترل بررسی می‌شود تا معلوم شود که قرار است این موشک در کجا فرود آید. در جریان جنگ خلیج‌فارس در سال 1991 بود که جهان نخستین‌بار از امکان اجرای دفاع موشکی مطلع شد. شکل اولیه این سیستم که به‌صورت موشک‌های پاتریوت آمریکا در اسرائیل و عربستان به کار گرفته می‌شد، توانست موشک‌های اسکاد پرتاب‌شده توسط عراق را ردیابی و نابود کند. در حقیقت این سیستم نسبت به پیش‌بینی کارشناسان بسیار خوب عمل کرد. پیش‌بینی‌های اولیه نشان می‌داد که این سیستم موفقیتی 10 درصدی خواهد داشت اما در عمل شرایط بهتر از این شد.

نتیجه اعتماد به آمریکا جز ضربه خوردن نخواهد بود

صهیونیست‌ها از ابتدا تا امروز در راستای همکاری با آمریکا اقدامات زیادی کردند که یک جنبه آن همکاری برای ساخت و یا خرید تسلیحات بوده که نمونه‌های آن زیاد است، اما سوالی که باید پرسید این است که با توجه به ناکارآمدی سامانه گنبد آهنین در انهدام اهداف، این همکاری‌ها تا چه میزان موفق بوده است.

از گذشته تا سال ۲۰۱۱ که گنبد آهنین با کمک آمریکایی‌ها عملیاتی شد، درگیری‌ها بین اسرائیل و کشور‌های منطقه شکل گرفت، به همین دلیل شلیک راکت‌ها و پرواز پهپاد‌های شناسایی بیشتری از سوی مدافعان فلسطینی و رزمندگان حزب‌الله برای پاسخ دادن به تهاجم‌های صهیونیست‌ها شد.

پس از حمله موشکی حزب‌الله که عامل ساخت سامانه گنبد آهنین شد، رزمندگان لبنانی پهپاد شناسایی را بر فراز سرزمین‌های اشغالی به پرواز درآوردند و با نفوذ به عمق ۴۰ کیلومتری از مهم ترین پایگاه هسته‌ای صهیونیست‌ها در حیفا تصویربرداری کردند و سامانه گنبد آهنین فقط به تماشای این نفوذ نشست.

بعد از این موضوع هم نیرو‌های فلسطینی در پاسخ به حمله‌های صهیونیست‌ها به مردم نوار غزه و کرانه باختری بار‌ها شهرک‌های صهیونیستی را هدف خمپاره قرار دادند و سامانه غیر قابل خدشه و نفوذ گنبد آهنین که اسرائیلی‌ها آن را کارآمدترین پوشش ضد موشک در جهان نامیدند و میلیون‌ها دلار برای ساخت آن خرج کردند فقط توانست چند فروند را منهدم کند، نمونه بارز آن حمله خمپاره‌ای ۱۸ فروردین ۱۳۸۴ فلسطنیان بود که به گفته روزنامه گاردین، گنبد آهنین توانست فقط ۷ فروند را ساقط کند درحالی که بیش از ۱۱ فروند به اهداف اصابت کردند.

پاسخ دندان‌شکن سوریه قدرت گنبد را فرو ریخت

ضعف گنبد آهنین در مقابله با اهداف بار‌ها ثابت شده بود، اما با حمله راکتی بامداد پنج‌شنبه ۲۰ اردیبهشت نیرو‌های سوری به سرزمین‌های اشغالی که در پاسخ به تجاوز‌های اسرائیل انجام شد، گنبد آرزو‌های صهیونیست‌ها فرو ریخت و کابوسی بزرگ برای شهرک‌نشیان اسرائیلی رقم خورد.

همانطور که گفته شد در این عملیات نزدیک به ۷۰ فروند انواع راکت به سمت بلندی‌های جولان که توسط اسرائیل اشغال شده شلیک شد و گنبد آهنین فقط توانست ۴ فروند را منهدم کند و بقیه راکت‌ها به تمامی اهداف از پیش تعیین شده که برای اسرائیل بسیار حیاتی بود برخورد کرد و همه به خصوص حامیان اسرائیل را انگشت به دهان گذاشت.

این حامیان چنان تعجب کردند که در ساعت اولیه به خاطر سردرگمی نتوانستند کاری از پیش ببرند تا ضعف گنبد آهنین را توجیه کنند، اما با گذشت زمان تصمیم گرفتند که از طریق رسانه‌های خود در درجه اول این عملیات را سانسور و در درجه ابعاد و نتایج عملیات را کوچک نشان دهند.

در این مسیر روزنامه هاآرتص اسرائیل در ادعایی کذب نوشت که گنبد آهنین ۴ فروند راکت را زده و مابقی راکت‌ها در سوریه سقوط کرده است و یا روزنامه دیلی تلگراف در گزارشی با اشاره به تعداد راکت‌ها که ۲۰ فروند بوده اعلام کرد که ۴ فروند راکت سوری با سامانه گنبد آهنین منهدم شدند.

این ادعای رونامه اسرائیلی و انگلیسی در حالی بود که روزنامه گاردین درباره این عملیات نوشت که سامانه دفاعی اسرائیل موسوم به گنبد آهنین توانست تعدادی راکت سوری را منهدم کند، اما نتوانست همه آن‌ها را نابود کند و البته این روزنامه برخلاف دو مورد بالا اشاره‌ای به تعداد موشک‌های شلیک شده نکرد و یا روزنامه آسوشیتدپرس نوشت که در عملیات نیرو‌های سوری گنبد آهنین نتوانست کارایی لازم را داشته باشد و خسارت جدی به مراکز اسرائیلی وارد شد.

نکته جالب در نوشته‌های این روزنامه‌ها که مجبور به سانسور خبری بودند ضعف شدید گنبد آهنین در رهگیری راکت‌ها و وارد شدن خسارت جدی به مراکز صهیونیست‌ها بود. حال با وجود این ضعف بزرگ در ساختار دفاعی اسرائیل که حتی قادر نیستند حتی راکت‌ها را منهدم کند باید پرسید که چگونه می‌توانند با موشک‌های بالستیکی مقابله کنند که در صورت لزوم مانند باران از آسمان بر سر صهیونیست‌ها فرود خواهند آمد. وقتی گنبد آهنین نمی‌تواند در برابر راکت های معمولی مقاومت فلسطین و سوریه، از امنیت سرزمین‌های اشغالی محافظت کند، قطعا در برابر موشک های پیشرفته و «نقطه‌زن» حزب الله لبنان و نیز موشک‌های دوربُرد ایرانی نظیر «سجیل» و «شهاب» و «قدر» و «عاشورا»، قادر به هیچ عکس‌العملی نخواهد بود.

گزارش از امین ملکیان

انتهای پیام/