فروش پوشاک تقلبی در پوشش بِرَند، سودجویی یا استیصال توزیع کنندگان؟

فروش و عرضه پوشاک تقلبی تحت عنوان اجناس برند از پدیده‌هایی است که در سالیان اخیر، ظهور و بروز شدیدی پیدا کرده، موضوعی که برخی آن را از سر استیصال و برای تامین هزینه بالای اجاره بها تلقی می‌کنند و برخی ریشه آن را در سودجویی جستجو می‌کنند.

به گزارش خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، برند پوشی از نمونه پدیده‌هایی است که در سالیان اخیر به‌صورت ملموسی ظهور و بروز پیدا کرده است، موضوعی که اگر در دهه‌های گذشته و یا پیش از انقلاب، منحصر به طبقات خاصی از جامعه همچون درباریان یا قشر مُرَفَه جامعه می‌شد، اما امروزه حتی برخی طبقات متوسط جامعه نیز با آن درگیر شده‌اند.

برندگرایی یکی از مظاهر اشرافی گری تلقی می‌شود، رفتاری که هیچ سنخیتی با سیاست‌های اقتصاد مقاومتی و حمایت از کالای ایرانی ندارد.

در ارتباط با پدیده برندگرایی از حیث جامعه شناختی و رفتاری و تاثیرات اقتصادی آن، پیش از این گزارشات متعددی منتشر شده، اما آنچه که در ذیل این گزارش مورد توجه قرار می‌گیرد عمدتا بر ریشه‌های اقتصادی این پدیده در بخش پوشاک معطوف می‌شود.

با یک تردد میدانی در پاساژ‌ها و مراکز فروش پوشاک در کلانشهرها، بخصوص در نقاط اَعیان نشین، با مراکز و مغازه‌هایی مواجه می‌شویم که پوشاک‌هایی با نور پردازی‌هایی خاص در ویترین فروش مغازه‌های به اصطلاح لاکچری خودنمایی می‌کنند، البسه‌ای که ارقامی بسیار بالا برای خرید آن تعیین شده و زمانی که علت این گرانی را جویا می‌شویم تنها با یک پاسخ مواجه می‌شویم، این لباس فلان مارک یا بِرَند است، گویی اطلاق عنوان برند، مجوزی است برای تعیین نرخ‌های نجومی و البته کم نیستند افرادی که بدون هیچ‌گونه تردیدی، به راحتی برای خرید این محصولات، کارت می‌کِشَند.

صادق فیض آبادی، یکی از توزیع کنندگان پوشاک در گوهر دشت کرج در گفت‌وگو با خبرنگار گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان،  ضمن عدم اجتناب از پاسخ به سئوال باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص میزان فروش پوشاک و البسه برند در فروشگاه خود، اظهار کرد:گرانی این نوع از پوشاک بی دلیل نیست، زیرا اساسا مارک و برند در تمامی بازار‌های جهان، قیمت بالایی دارند که به تبع عرضه این محصولات با چنین قیمت‌هایی در مراکز فروش ایران نیز مستثنی از این قاعده نخواهد بود.

وی افزود:به واقع، چنین پوشاک‌ها و البسه‌ای را ما نیز با قیمت بالا خریداری می‌کنیم و متعاقبا ناچار هستیم آن را با نرخ‌های بالایی به فروش برسانیم.

این توزیع کننده پوشاک در گوهردشت کرج گفت: طبیعتا خریداران و متقاضیان چنین محصولاتی برای خرید این اقلام برای خود توجیهی منطقی دارند که مهمترین آن به کیفیت بالای این نوعِ خاص از محصولات باز می‌گردد.

احمد نصرتی، یکی دیگر از فروشندگان پوشاک در محدوده سه راه دانشکده کرج، نظر دیگری در این خصوص دارد.

وی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان،  در خصوص عرضه پوشاک برند در بازار ایران، اظهار کرد: ضمن حفظ احترام برای تمامی همکاران و فعالان این حوزه باید به این واقعیت اذعان داشت که بخش قابل توجهی از مدعیان فروش و عرضه البسه برند (نه تمامی آنها) متأسفانه دروغ می‌گویند و باید گفت: این رفتار بیشتر با عوام فریبی قِرابت دارد.

نصرتی تصریح کرد: بخش عمده این محصولات، تولیدات چینی هستند که تحت عنوان برند به فروش می‌رسند و بعید است مدعیان فروش چنین البسه‌ای، به این واقعیت اشراف نداشته باشند که فلان محصول که به اصطلاح در قالب تولید فلان شرکتِ صاحب نامِ جهان، به مشتری عرضه می‌کنند چینی است و اساسا نمی‌توان آن را دایره البسه برند گنجاند.

وی افزود: حتی برخی از این محصولات در شهر‌ها و کارگاه‌های تولیدی همین مرز و بوم (ایران) تولید می‌شوند و به دلیل نگاه ناصحیح مشتریان به محصولات ایرانی، در پوشش مارک و برند به فروش می‌رسند.

این توزیع کننده فعال در عرصه پوشاک و البسه مردانه، بیان کرد: فارغ از دلایل اقبال برخی از اقشار جامعه برای خرید این محصولات، به اعتقاد بنده یکی از دلایل تعیین نرخ‌های سنگین برای فروش پوشاک با قیمت‌های نجومی (به بهانه اَلبَسِة بِرَند)، را باید در اجاره بهای سنگین فروشگاه‌های بالاشهر و مناطق اعیان نشین جستجو کرد که به تبع برخی فروشندگان را ناگزیر می‌سازد به عرضه محصولات چینی در قالب محصولات بِرَند، مبادرت ورزند.

انتهای پیام/