شواهد نشان می دهد که حملات شیمیایی در ایران توسط رژیم بعثی عراق در زمان جنگ تحمیلی و ادعای حمله شیمیایی اخیر در سوریه همگی حربه‌هایی از طرف آمریکا است.

به گزارش خبرنگار حوزه  تحولات منطقه گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ تحولات خونین غرب آسیا تنها در سال‌های اخیر خلاصه نمی‌شود، تحولاتی، چون جنگ در سوریه، یمن و عراق، پیدایش گروه‌های تروریستی و دخالت‌های کشور‌های غربی نظیر آمریکا در این منطقه. غرب نشان داده که به بهانه آرام سازی و امنیت در این منطقه  هر کاری را انجام می دهد، اما هدف چیز دیگری است.

 

جمهوری اسلامی ایران پس از انقلاب اسلامی جزو اولین کشور‌هایی بود که در منطقه غرب آسیا مورد تهاجم قرار گرفت. رژیم بعث عراق با حمایت کشور‌های غربی به ایران حمله کرد. این اقدام رژیم بعث قابل پیش بینی بود، چراکه صدام حسین چند سال قبل از شروع جنگ اقداماتی را در جهت ساخت تجهیزات نظامی و شیمیایی انجام داده بود. از طرفی آمریکا هم که منافع خود را در ایران از دست رفته می‌دید، رژیم بعث را مناسب‌ترین گزینه برای حمله به ایران دید و به حمایت از صدام حسین اقدام کرد.

 

صدام حسین در سال ۱۳۵۵ با جمع آوری برخی دانشمندان و صرف بودجه لازم به جمع آوری اطلاعات درباره سلاح شیمیایی، میکروبی و رادیو اکتیو پرداخت که در هر سه زمینه به موفقیت‌هایی دست یافت. صدام دیکتاتوری بی رحم بود و به سلاح‌ها به خصوص از نوع شیمیایی‌ آن علاقه فراوانی داشت. گازهایی، چون تابون، وی ایکس، سارین و گاز خردل که هر کدام تاثیرات منفی و غیر قابل برگشتی، چون کوری، سرطان، ناباروری و نقص عضو پیش از تولد را در برداشت.

رژیم بعث در جنگ با ایران از سلاح شیمیایی بطور مکرر استفاده کرد که بیشتر آن‌ها در عملیات‌های والفجر ۲، والفجر ۴، بدر و خیبر اتفاق افتاد. مناطق بسیاری از شمال غرب کشور نظیر روستا‌های مجاور و حاج عمران، زرده، نساردیده، نساردیده سلفی، شاهماردیده، باباجانی، دودان، شیخ صله، سومار، مریوان، بانه، پیرانشهر، نودشه، سردشت و منطقه عملیاتی طلائیه در جنوب کشور توسط رژیم بعثی عراق بارها مورد حمله شیمیایی قرار گرفت، صدام حتی به هموطنان خود نیز رحم نمی کرد و چندین بار خاک عراق را بمباران شیمیایی کرد. در ۲۵ اسفند ۱۳۶۶، ارتش عراق شهر کردنشین حلبچه در کردستان این کشور را، به تلافی همکاری عده ای از کردها با نیروهای ایرانی بمباران شیمیایی کرد و حداقل 6500  نفر را از بین برد.

 

شواهد نشان می داد حملات شیمیایی به شمال غرب ایران نقشه‌ای از طرف مدعی‌های همیشگی و دروغین صلح و خواهان حقوق بشری بود که امروز حامی تروریست در منطقه غرب آسیا به خصوص در سوریه و عراق هستند. حمله شیمیایی رژیم بعث به شمال غرب ایران باعث شد تعداد زیادی غیر نظامی از بین بروند یا به مرور زمان، بیماری آن‌ها را از پای در آورد. گفتنی است هنوز هم دیده شده نوزادانی که در این مناطق به خصوص در سردشت به  دنیا می آیند از لحاظ ژنتیکی مشکلات غیر قابل درمانی دارند. اینها جنایاتی است که هیچ گاه از طرف مجامع بین المللی محکوم نشد و محکومیتی برای صدام حسین و رژیم بعث نداشت، چراکه آن زمان آمریکا حامی اصلی رژیم بعث محسوب می شد.

روزنامه واشنگتن پست، در گزارشی در ۴ سپتامبر ۲۰۱۳، گزارش داد که دولت رونالد ریگان نیز از سال ۱۹۸۳ و به دنبال تلاش های ایران برای تصرف بصره، مصمم شده بود جلوی پیروزی تهران در جنگ را بگیرد. تصمیم دولت ایالات متحده برای حمایت از عراق، در دستورالعمل امنیت ملی شماره ۱۱۴ ایالات متحده به تاریخ ۲۶ نوامبر ۱۹۸۳ توضیح داده شده، که یکی از معدود تصمیم های سیاست خارجی زمان رونالد ریگان است که هنوز هم طبقه بندی محرمانه دارد. واشنگتن پست به نقل از برخی از مسئولان دولتی سابق ایالات متحده نوشته این دستورالعمل، تصریح داشته که باید با استفاده از "هر اقدام لازم" جلوی شکست عراق در مقابل ایران گرفته شود.

سوالی که در خصوص بمباران شیمیایی پی در پی ایران توسط رژیم بعث وجود دارد این است که کشور‌های مدعی حقوق بشر همچون آمریکا و سازمان ملل در زمان بمباران شیمیایی ایران کجا بودند؟  تاریخ نشان می دهد که همه کشور‌های مدعی حقوق بشر نظیر آمریکا، پشتوانه و حامی رژیم بعث بودند و هیچ گونه واکنشی علیه اقدام وحشیانه صدام از خود نشان ندادند.

 

امروز هم با توجه به گذشت زمان و تداوم آشوب‌کشی های منطقه ای آمریکا، آن‌ها از حربه دیگری به نام تروریست برای رسیدن به اهداف خود استفاده کردند که این راه هم موفقیت چندانی نصیب یانکی ها نکرد. اما تداوم شکست های تروریست‌ها باعث شد تا آمریکایی‌ها سناریوی جدیدی را توسط تروریست‌ها به جریان بیاندازند.

 

ادعای حمله شیمیایی به دوما، منطقه‌ای در غوطه شرقی سوریه سناریوی جدید آمریکایی ها برای نجات تروریست ها و رسیدن به اهدافی شوم بود. ادعای آمریکا نسبت به حمله شیمیایی در دوما که هنوز هم به اثبات نرسیده، حمله سه جانبه آمریکا، فرانسه و انگلیس به سوریه را در پی داشت و این در صورتی است که برخی کشور‌های عضو سازمان ملل نیز اقدام مثلث شرارت در حمله به سوریه را نقض حقوق بشر دانسته و آن را محکوم کردند.

 

در صورتی که هیچ گاه اثبات نشد که دولت قانونی سوریه از سلاح های شیمیایی در این هفت سال استفاده کرده است، اما  تیم‌های حقیقت‌یاب روسیه و سوریه بارها از استفاده گروه‌های تروریستی از تسلیحات شیمیایی علیه غیرنظامیان و نیروهای ارتش سوریه در این بحران 7 ساله پرده برداشتند. همچنین ارتش سوریه در پی پیشروی ماه‌های اخیر خود، بارها تصاویری از انبارهای تسلیحات شیمیایی گروه‌های تروریستی در مناطق مختلف این کشور منتشر کرده است.

 

این عملیات‌های شیمیایی تروریست ها که با تایید آمریکا انجام می شود، قطعا مرهمی است برای تسکین درد آنها به علت قرار گرفتن در باتلاقی به نام سوریه، باتلاقی که هر لحظه آنها را پایین تر می کشد. تروریست‌ ها به راحتی از سلاح‌های شیمیایی و عصبی همچون گازهای خردل و سارین در شهرهای سوریه مثل تل براک، غوطه و استان حسکه استفاده می‌کنند و ارباب نگران حقوق بشرشان هم دم بر نمی‌آورد.

 

 

آمریکا و همپیمانانشان هیچ گاه به فکر سایر کشورها و مردمشان نبوده اند. از حملات شیمیایی در غرب ایران توسط رژیم بعث تا کشتار مردم در سوریه و عراق توسط تکفیری‌ها تا حملات تمام نشدنی رژیم صهیونیستی در فلسطین اشغالی به مردم بی دفاع و مظلوم غزه و کرانه باختری و جنگ نابرابر یمن، همگی بیانگر این است که آمریکا همیشه خواهان ناامنی در منطقه است تا به اهداف خود برسد و تمام اقدامات آن‌ها در خصوص حمایت از غیر نظامی‌ها تنها ادعای واهی برای انحراف افکار عمومی است؛ در واقع آمریکایی ها سالهاست که مسئله "معمای امنیت" را در غرب آسیا مطرح کرده و بهانه لشکرکشی های مستقیم و نیابتی خود قرار دارند.

معمای امنیت که به عنوان یک مدل مارپیچی به آن اشاره می‌شود و اصطلاحی است در روابط بین‌الملل که به موقعیتی اشاره می‌کند که در آن اقدامات یک دولت در جهت افزایش امنیت خود، از جمله افزایش قدرت نظامی و یا ایجاد اتحادهای سیاسی یا نظامی با دیگر دولت‌ها، می‌تواند به اقدامات مشابهی از سوی دیگر دولت‌ها به عنوان پاسخ منجر شود. این امر در نتیجه منجر به تولید و افزایش تنش‌ها و همچنین ایجاد درگیری، خواهد شد.

در واقع آمریکایی‌ها می‌خواهند به تجاوزات مستقیم خود به خاک دیگر کشورها و یا جنگ‌های نیابتی که در جهان و علی‌الخصوص در منطقه به راه انداختند مشروعیت ببخشند و این اقدامات را نوعی فرار رو به جلو و دفاع از خود بنامند.

 

قطعا حملات شیمیایی در ایران توسط رژیم بعثی عراق و ادعای حمله شیمیایی اخیر در سوریه همگی حربه‌هایی از طرف آمریکا است. زمان حمله شیمیایی عراق به ایران، آمریکا در نقش حمایت از این حملات حاضر بود و تلفات انسانی که بر اثر حملات شیمیایی در ایران وجود داشت را به دلیل منفعت طلبی ندید. از طرفی ادعای حمله شیمیایی در دوما، دقیقا بر عکس عملی بود که آمریکا در قبال مردم ایران اتخاذ کرد و برای رسیدن به اهداف شومش با در نظر گرفتن این ادعای واهی دست به حمله سوریه زد.

 

تاریخ گواه خیانت های یانکی ها به غرب آسیا و مردم آن است. تاریخ فراموش نخواهد کرد که هواپیماهای آمریکایی‌ برای مقابله با داعش به سوریه رفتند و بمب و موشک را روی سر ارتش سوریه ریختند و کمک‌های تسلیحاتی و غذایی را برای داعش پرتاب نمودند. تاریخ فراموش نخواهد کرد که آمریکا در روزهایی که کار داعش رو به پایان بود با هزاران مکر و حیله آتش‌بس را اجرایی کرده و در روزهای آتش‌بس فاجعه خان‌طومان را رقم زد. تاریخ فراموش نخواد کرد که هواپیماهای آمریکایی مقررهای ارتش سوریه و حشدالشعبی را بارها بمباران کردند و سپس اعلام نمودند که اشتباه محاسباتی رخ داده است. تاریخ فراموش نخواهد کرد که ترامپ با زبان خود اعلام کرد که داعش تولید دولت آمریکاست. تاریخ فراموش نخواهد کرد که جان مک‌کین سناتور آمریکایی با ابوبکرالبغدادی سرکرده داعش و ابومحمد الجولانی سرکرده جبهه‌النصره دیدار کرد و قول همکاری به آنها داد.

 

انتهای پیام/