سارا دلاوری عضو تیم ملی بدمینتون در گفتگو با خبرنگار گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان، درمورد شرایط اردوهای تیم ملی بدمینتون بیان کرد: با وجودی که من نفر اول بدمینتون ایران هستم اما متاسفانه مسئولان فدراسیون بین ورزشکاران خانم تبعیض قائل می شوند و من هم پس از مشاهده چنین مسائلی تصمیم گرفتم به نشانه اعتراض تا پایان سال در هیچ رقابتی به میدان نروم.

عطای حضور در تیم ملی را به لقایش می بخشم

او ادامه داد: با اینکه در این سال های اخیر در مسابقات انتخابی تیم ملی به مقام نخست دست یافته ام اما متاسفانه مسئولان فدراسیون به شکل عجیب و غریبی نسبت به من رفتار می کنند و این ظالمانه است که هر وقت برای دیدار با مسئولان به فدراسیون مراجعه می کنم، بیان می کنند هیچ برنامه ای برای شرکت من در رقابت های بین المللی ندارند و هر زمان فرصتش برسد با من تماس خواهند گرفت. این در حالی است که بر عکس من سایر بدمینتون بازان بدون هیچ مشکلی به رقابت های برون مرزی اعزام می شوند و فکر می کنم با تمرین کردن راه به جایی نخواهم برد، زیرا قرار نیست به رقابتی بروم تا شرایط آمادگی ام را از این طریق مورد ارزیابی قرار دهم. پس بهتر است عطای حضور در تیم ملی را به لقایش ببخشم تا نه خودم اذیت شوم و نه خانواده ام.

مسئولان فدراسیون تمایلی بابت اعزام ورزشکاران به رقابت ها ندارند

عضو تیم ملی بدمینتون در مورد شرایط این روزهای این رشته گفت: بدمینتون یک رشته رنکینگی به حساب می آید و همین موضوع سبب شده تا خیلی از کشورهای مطرح دنیا با سرمایه گذاری و شرکت در رقابت های گزینشی،جام جهانی و قهرمانی آسیا بتوانند سهمیه بازی های المپیک را بدست بیاورند، اما با این حال مسئولان فدراسیون هیچ تمایلی بابت اعزام ورزشکاران به این رقابت ها نشان نمی دهند و همین است که این رشته نتوانسته در این سالیان اخیر جایگاه چندان بالایی را برای خودش در سطح آسیا و جهان متصور شود. حتی مواقعی هم که به فدراسیون مراجعه می کنم و از آنها می خواهم با هزینه شخصی با اعزام من به رقابت های بین المللی موافقت کنند در جواب پاسخ می دهند که وزارت ورزش و جوانان تصویب کرده  چنانچه ورزشکاری به تنهایی قصد حضور در مسابقه برون مرزی را دارد باید پول حراست وزارت را پرداخت کند.

در برخی از رشته های ورزشی افراد با دادن پول به تیم ملی راه می یابند

ملی پوش بدمینتون درباره اینکه چرا مسئولان فدراسیون بین او و سایر ورزشکاران تبعیض قائل می شوند،گفت: اصلا برایم مهم نیست که سایر ورزشکاران عملکردشان چگونه است. من تنها به دنبال این هستم تا بدانم که چرا مسئولان فدراسیون با من آن قدر سرد و بی روح برخورد می کنند. هر بار که به فدراسیون می روم جواب قانع کننده ای از آنها دریافت نمی کنم و هنوز هم برایم قابل هضم نیست چرا با من که نفر اول تیم ملی هستم این چنین رفتارهایی صورت می گیرد. درست است در بیشتر رشته های ورزشی ورزشکاران با پول به تیم ملی راه می یابند اما چون این موارد با چشم مشاهده نکرده ام، نمی توانم درباره ورزشکاران بدمینتون قضاوتی داشته باشم.

او درمورد اینکه آیا اعتراضش را به اطلاع مسئولان وزارت ورزش و جوانان هم رسانده است یا خیر،گفت:خیر.احساس می کنم اگر آقایان در وزارت ورزش و جوانان به دنبال نظارت بیشتر بودند، می بایستی تا الان جلوی خیلی از کارهای فدراسیون های ورزشی را می گرفتند. بالاخره مسئولان مکلف هستند تا به صورت نامحسوس عملکرد روساهای فدراسیون های ورزشی را زیر ذره بین داشته باشند اما از انجام این کار به راحتی سر باز می زنند. من آن قدر ناامید شده ام که احساس می کنم، می توانستم در این سال ها به سراغ سایر رشته های ورزشی بروم و در آنها هم کسب تجربه کنم.

پس از پایان مسابقات دهه فجر مسئولان هیچ تماسی با من نگرفته اند که آیا زنده ام یا مرده!

دلاوری در پاسخ به این سوال که آیا احتمال خداحافظی اش از تیم ملی بدمینتون وجود دارد یا خیر،توضیح داد:من تصمیم دارم تا پایان سال در هیچ رویدادی چه خارجی و چه داخلی حضور نیابم، مگر آن که فدراسیون شرایط یکسانی را برای تمام ورزشکاران مهیا کند و بین کسی تبعیض قائل نشود. متاسفانه پس از پایان مسابقات دهه فجر تا الان مسئولان هیچ تماسی را با من نگرفته اند که آیا زنده ام یا مرده! در هر صورت من هم نیاز به شرکت در مسابقات سطح بالا دارم تا از این طریق بتوانم توانایی هایم را مورد ارزیابی کنم. تا زمانی که شرایط به همین منوال باشد قصدی برای حضور در تیم ملی ندارم.

ممکن است مسئولان یک ورزشکار را بدون مسابقه انتخابی به جاکارتا بفرستند

عضو تیم ملی بدمینتون در پایان در پاسخ به این سوال که ورزشکاران این رشته چه نتایجی را در بازی های آسیایی جاکارتا کسب خواهند کرد،گفت: هنوز خبر ندارم که آیا فدراسیون قصدی برای اعزام ورزشکاران به بازی های آسیایی جاکارتا دارد یا خیر. سوال اصلی من این است که به عنوان یک ملی پوش تا الان بی اطلاع هستم مبنی بر اینکه آیا مسابقه انتخابی جهت حضور در اندونزی برگزار می شود یا اینکه تصمیم دارند در دقیقه 90 یک بدمینتون باز را بدون حضور در رقابتی به جاکارتا اعزام کنند. بدون شک سطح بازی های آسیایی به مراتب بالاتر از رقابت های جهانی است و برای رسیدن به سایر کشورهای درجه اول آسیا نیازمند یک برنامه مدون و طولانی مدت هستیم تا ورزشکاران ما بتوانند به جمع هشت نفر پایانی مسابقات برسند. شاید مطرح کردن چنین مسائلی راحت باشد اما در عمل خیلی سخت است تا این موضوع را عملی کنیم. از نظر من کسب یک برد هم در رقابت های آسیا و جهانی برای ورزشکاران ما می تواند یک سکوی پیشرفت برای سال های بعد محسوب شود.

انتهای پیام/