به گزارش خبرنگار راه و شهرسازی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، زهره داودپور عضو هیأت مدیره شرکت عمران شهرهای جدید در سمینار تجربه کره جنوبی در انتقال پایتخت اداری با بیان اینکه استفاده از ظرفیت‌ها در انتقال پایتخت ایران بسیار موثر است، گفت: مسئله انتقال پایتخت اداری در سال 1923 در کشور ترکیه همزمان با ایران مطرح شد که این موضوع حاکی از اهمیت انتقال پایتخت است.

وی در ادامه افزود: مسئله انتقال پایتخت اداری در دهه 60 و 80 میلادی در اکثر کشورها به دلیل تمرکززدایی جمعیت مطرح گردید.

داودپور تصریح کرد: ما باید بدانیم در انتقال پایتخت اداری به دنبال چه موضوعی هستیم، زیرا  حل مسائل تهران بسیار پیچیده است و ما باید با تأمل و دقت بیشتر به این موضوع بپردازیم.

عضو هیأت مدیره شرکت عمران شهرهای جدید تصریح کرد:‌ انتقال پایتخت اداری تنها به معنای بخش سیاسی آن نیست، بلکه ما باید مسائل دیگری از جمله اقتصادی و بخش فرهنگی را نیز در آن مطرح کنیم.

وی با بیان اینکه از سال 1379 مسئله انتقال پایتخت اداری تهران مطرح شده است،‌ گفت: در طی این دوره ما از تجربه جهانی برای انتقال پایتخت استفاده کرده‌ایم.

داودپور یادآور شد:‌ تجربیات کشورهای مختلف نشان داد که برای انتقال پایتخت با مقاومت مردم روبرو شده و مردم علاقه چندانی برای انتقال پایتخت ندارند.

عضو هیأت مدیره شرکت عمران شهرهای جدید تصریح کرد: از سوی دیگر تجربه‌ها نشان داده است که با انتقال پایتخت از حجم جمعیت کم نشده و در برخی از مناطق با افزایش جمعیت نیز روبرو شده‌ایم.

وی افزود: در سبک سازی تهران دو نقش را باید در نظر گرفت یکی از این نقش‌ها این است که باید جذابیت‌هایی که در این استان وجود دارد در سایر مناطق نیز وجود داشته باشد تا شاهد تمرکز گرایی در این مناطق نیز باشیم.

داودپور افزود: صنایع سنگین و بخش اصلی اقتصاد در استان تهران متمرکز شده که این خود جاذبه جمعیت است، به همین دلیل باید از تمرکز بیش از حد صنایع در این شهر جلوگیری کنیم.

عضو هیأت مدیره شرکت عمران شهرهای جدید یادآور شد:‌ بر اساس مصوبات سه دهه گذشته موقعیت‌های مختلفی را برای استقرار جمعیت در سه بعد طراحی کردیم که این سه بعد عبارت است از مناطق بسیار دور و محروم، مناطق با فاصله متوسط و مناطق نزدیک.

وی با تأکید بر اینکه تغییر پایتخت یک مسئله به یک باره نیست، گفت: انتقال پایتخت باید در یک پروسه طولانی و تدریجی صورت بگیرد و در این زمینه لازم است تا از تجربه سایر کشورها و همچنین همکاری دستگاه‌های مسئول استفاده کنیم.

داودپور بیان کرد: ما باید نگاه دوباره‌ای به توزیع جمعیت تهران داشته باشیم و به مسئله انتقال پایتخت به صورت یک تصمیم گیری سیاسی نگاه نکنیم، بلکه آن را به عنوان سبک سازی تهران مطرح کنیم.

انتقال پایتخت اداری تنها راه حل رفع مشکلات استان تهران نیست

در ادامه  اسدالله زبردست عضو هیأت علمی دانشگاه تهران با بیان اینکه بحث انتقال پایتخت اداری تهران از سال 1368 در تهران مطرح شده است، گفت: انتقال پایتخت اداری کشور کره جنوبی طی یک پروسه 30 ساله رخ داده در نتیجه ما برای انتقال پایتخت اداری تهران بیشتر از 2 الی 3 سال فرصت نداریم و باید هرچه سریع‌تر تصمیمات لازم را برای این مسئله بگیریم.

وی تصریح کرد: در سال 1394 بحث امکان سنجی، تمرکز زدایی و انتقال پایتخت سیاسی در کشور تصویب و این مأموریت به وزارت راه و شهرسازی واگذار شد تا طی دو سال تحقیقات لازم را برای این مسئله اتخاذ کنند.

زبردست تأکید کرد:‌ وزارت راه و شهرسازی مکلف است تا طی دو سال امکان تحقیق انتقال پایتخت اداری را در قالب برنامه‌های کوتاه مدت، بلندمدت و میان مدت انجام دهد.

عضو هیأت علمی دانشگاه تهران یادآور شد: با توجه به تجربیات موجود در کشورهای دیگر، جمعیت پایتخت قبلی نه تنها کاهش پیدا نکرده بلکه در برخی موارد افزایش نیز یافته است.

وی با بیان اینکه انتقال پایتخت اداری تنها راه حل رفع مشکلات استان تهران نیست، اذعان کرد:‌ وزارت راه و شهرسازی به این نتیجه خواهد رسید که برای رفع مشکلات تهران ضرورتی برای انتقال مرکز اداری- سیاسی وجود نداشته و ساماندهی منطقه شهری برای این مسئله کافی است.

زبردست با بیان اینکه بیشترین رشد جمعیتی در شهرهای اطراف تهران وجود دارد، گفت:‌ جمعیت شهرهایی مانند اسلامشهر و استان‌ البرز برابر با جمعیت سایر کلانشهرهای کشور است.

عضو هیأت علمی دانشگاه تهران در پایان گفت: با توجه به تجارب سایر کشورها به طور قطع اگر مرکز اداری از تهران منتقل شود، رشد جمعیت متوقف نخواهد شد؛ در نتیجه ما نیازمند اطلاعات بیشتر در این زمینه هستیم.

انتهای پیام/