زندگی اشرافی، فرهنگی مخرب است که متأسفانه در سالیان اخیر در قالب بِرَندگرایی، در دل جامعه ایران نمود و بروز پیدا کرده و کالای ایرانی را به شدت تضعیف و تحت‌الشعاع قرار داده است.

به گزارش خبرنگار اقتصاد و انرژی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، اشرافی‌گری از نمونه آسیب‌هایی است که چه از حیث فرهنگی و اجتماعی و چه از باب اقتصادی، آثار زیان باری را برای کشور و جامعه در پی دارد و هر آنچه این سبک و سیاق از زندگی تشدید و ترویج شود به همان میزان بر عمق شکاف طبقاتی و سرخوردگی‌های اجتماعی افزوده خواهد شد.

متاسفانه در طول سالیان اخیر به میزان قابل توجهی این روش نامیمون از زندگی تعمیق شده که یکی از نمود‌های آن در برندگرایی، ظهور و بروز پیدا می‌کند.

اگر در دهه‌های گذشته، قشر و تیپی خاص به چنین روش‌ها و شیوه‌هایی از زندگی مبادرت می‌ورزیدند، اما در سالیان اخیر، شاهدیم طیف‌هایی که در قالب طبقات متوسط جامعه و حتی بعضا طبقات ضعیف تعریف می‌شوند نیز به بِرَندگرایی عادت و مبادرت می‌ورزند، کم نیستند افرادی که به سختی کسب درآمد می‌کنند و به یکباره حقوق دریافتی خویش را صرف فلان بِرَندِ ساعت، کفش، کتونی و غیره می‌کنند.

پول‌های گزافی که متأسفانه هزینه اجناس و محصولات برند می‌شود، کالا‌هایی که در کیفیت مطلوب آن شک و تردیدی وجود ندارد، اما به واقع بخش قابل توجهی از هزینه کرد مربوطه، مصروف نام و آوازه این کالا‌ها می‌شود و در بسیاری از موارد می‌توان با صرف هزینه بسیار بسیار کمتر به خرید جنس مورد نیاز اقدام کرد.

بسیاری از اساتید دانشگاه، کارشناسان و صاحب نظران اقتصادی معتقدند، برندگرایی در نقطه مقابل حمایت از کالای ایرانی و تولید ملی قرار دارد و انتظار می‌رود در سالی که تحت عنوان حمایت از کالای ایرانی نامگذاری شده شاهد تغییرات و تحولات جدی در این شیوه خاص از زندگی در کشور باشیم.

در آخرین روز‌ها از هفته‌های پایانی سال، شاهد اقدام تحسین برانگیز صدا و سیما در راه اندازی شبکه ایران کالا بودیم و بدون تردید در صورت استمرار این ایده و عملیاتی ساختن اهداف از پیش تعیین شده، تا حدود بسیاری، موضوع حمایت از کالا‌های ایرانی محقق خواهد شد و به موازات آن عارضه‌های فرهنگی همچون برندگرایی نیز تضعیف می‌شود، نارسایی که با فرهنگ سازی و آموزش و اطلاع رسانی صحیح می‌توان بر آن غلبه کرد و یقینا نقش رسانه‌های دلسوز کشور در این ارتباط بسیار نافذ و تعیین کننده خواهد بود.

چندی پیش، علی اکبر فرهنگی، از چهره‌های ماندگار حوزه ارتباطات و بنیانگذار رشته مدیریت رسانه در کشور در گفت‌وگو با شبکه ایران کالا، ضمن ابراز خشنودی از راه اندازی شبکه مذکور، بیان کرد: در صورت تقویت و افزایش تعامل فضای رسانه‌ای کشور با شبکه ایران کالا، تولید داخلی و ملی و حمایت از کالا‌های ایرانی به نحو شایسته‌ای امکان پذیر خواهد شد.

اسماعیل ابونوری، مدیرگروه اقتصاد دانشگاه سمنان نیز در باب حمایت از کالای ایرانی، گفت: بدون تردید، منطق و عقلانیت حکم می‌کند با فرض برابری کیفیت و قیمت مناسب و مطلوب میان یک کالای ایرانی و یک محصول خارجی، به خرید کالای ایرانی مبادرت ورزیده شود، زیرا تحقق این امر باعث افزایش سطح اشتغال و تقویت فرهنگ بومی و ملی خواهد شد.

وی با اشاره به لزوم تلاش هر چه بیشتر در راستای برندگراییِ داخلی در محصولات ایرانی، تصریح کرد: یکی از راهکار‌های حصول این امر، به تبلیغ صحیح کالا‌ها و محصولات ایرانی و اخذ نظریات مصرف کنندگان داخلی و تجزیه و تحلیل آماری این نظریات و انعکاس نتایج آن به تولیدکنندگان و مصرف کنندگان معطوف می‌شود.

برند سازی محصولات داخلی، اقتصاد کشور را متحول می‌کند

به همان اندازه که برندگرایی و گرایش به خرید مارک‌های خارجی مخرب و زیان بار است، برندسازی محصولات ایرانی با مزایا و دستاورد‌های بسیاری همراه خواهد بود و علاوه بر ایجاد انگیزه مضاعف برای تولیدکنندگان داخلی، صرفه جویی ارزی و تقویت بنیه تولید ملی، به توسعه صادرات کالا‌ها و اقلام ایرانی نیز می‌انجامد.

در همین زمینه، غلامرضا کاتب، عضو هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با رسانه‌ها، تصریح کرد: تقویت تولید ملی، در کشور نیازمند استفاده مردم از کالای داخلی و کاهش مصرف کالای خارجی است.

نماینده گرمسار در مجلس شورای اسلامی در ادامه می‌افزاید: تبلیغ صحیح و اصولی کالا‌های ایرانی می‌تواند نقش بسزایی را در تحول تولید داخلی ایفاء کند و کم نیستند کشور‌هایی که با اتکای به این امر (تبلیغات) در راستای رونق تولید ملی خود تلاش می‌کنند و نتایج آن را نیز مشاهده می‌کنند.

این عضو هیات رئیسه مجلس می‌گوید: بِرَند سازی یکی دیگر از اقدامات تاثیرگذار در حمایت از کالای ایرانی است و می‌تواند به صادرات این نوع محصولات در خارج خاک ایران نیز کمک شایانی کند.

به واقع، کم نیستند کارشناسان و صاحب نظرانی که به لزوم برندسازی محصولات ایرانی تاکید می‌ورزند، اما حصول این امر، مستلزم تأمین پیش نیاز‌های خاص به خود می‌باشد که در فقدان یا خلاء آن، امکان تحقق چنین امر خطیری میسر نمی‌شود.

ضرورت شناسنامه دار شدن کالا‌های ایرانی

یکی از الزامات برند سازی محصولات ایرانی، به ایجاد شناسنامه معتبر برای آن معطوف می‌شود، البته تحقق چنین موضوعی در عرصه‌ها و حوزه‌های گوناگون متفاوت است و قطعا با حصول این امر شاهد گشایش‌های بسیاری در برند سازی محصولات و کالا‌های داخلی و ایرانی خواهیم بود.

حوزه پوشاک از نمونه بخش‌هایی است که به شدت نیازمند شناسنامه دار شدن تولیدات است، عرصه‌ای که با وجود برخورداری از ظرفیت‌ها و توانمندی‌های مناسب متاسفانه به دلیل برخی کم توجهی‌ها و غفلت‌ها دچار فرصت سوزی‌های بسیاری شده که فروش کالا‌ها و پوشاک تولید داخل با مارک و برند خارجی کرد و مصداقی از این فرصت سوزی به شمار می‌رود.

در کنار ارتقای کیفی محصولات ایرانی به عنوان مهمترین رکن برند سازی، شناسنامه دار شدن آن‌ها نیز ضرورتی اجتناب ناپذیر به نظر می‌رسد، چندی پیش، علیرضا حائری، دبیر انجمن صنایع نساجی ایران در گفت و گو با رسانه ها، با اشاره به وجود محصولات باکیفیت ایرانی همچون برنج، فرش، زعفران و غیره که برای خود نام و آوازه بسیاری دارند، مطرح کرد: در این اقلام، مشتریان و جامعه هدف محصولات مذکور، علاقه و رغبت چندانی به استفاده از نمونه‌های خارجی مشابه نشان نمی‌دهند که این امر نشان از کیفیت بسیار بالای محصولات اشاره شده و تأثیر نافذ آن در جذب متقاضیان دارد.

وی در ادامه می‌افزاید: عدم استفاده مردم از کالا‌های ایرانی، همیشه به معنی بی کیفیت بودن آن نیست بلکه در بسیاری موارد مردم به دلیل چشم و هم چشمی به دنبال استفاده از محصولات غیر می‌روند.

حائری می‌گوید: به اعتقاد بنده برای حصولِ اَمرِ بِرَند سازی محصولات ایرانی، باید کالا‌های داخلی از هویت و شناسنامه لازم برخوردار شوند تا مشتریان به اطمینان لازم در خصوص وضعیت کیفی آن‌ها دست یابند.

وی گام برداشتن در راستای صنعتی شدن و برخورداری از فناوری‌های نوین را راهکاری دیگر در برند سازی محصولات داخلی عنوان می‌کند و با ذکر مثال از عرصه تولید پوشاک در کشور می‌گوید: حوزه مذکور به معنای واقعی کلمه صنعتی نشده و به تعبیری زیر پله‌ای است و با شرایط موجود نمی‌توان قولی در ارتباط با برند سازی در صنعت نساجی داد.

دبیر انجمن نساجی می‌گوید: این در شرایطی است که کشور‌هایی همچون ترکیه، چین و بنگلادش،۷۰ درصد گردش مالی صنعت نساجی خود را از پوشاک به دست می‌آورند در حالی که کشور ما در این زمینه بسیار عقب می‌باشد و تقریبا روی خط صفر ایستاده ایم.

مجموعه اظهارات فوق نشان می‌دهد برای برند سازی محصولات داخلی باید در راستای نوسازی تجهیزات، دستیابی به علم روز گام‌های جدی و اساسی برداشته شود و به موازات حمایت از تولید کنندگان داخلی در راستای فرهنگ سازی و آموزش و همگرایی رسانه ای، تلاش فزاینده‌تری را لحاظ نمود که خوشبختانه راه اندازی شبکه ایران کالا در این خصوص بسیار نوید بخش به نظر می‌رسد و امید آن می‌رود اقدامات اینچنینی همچنان با عزمی جدی و همتی عالی استمرار پیدا کند.

تغییر نگاه تولیدی از سطح محلی، منطقه‌ای و حتی ملی به جهانی و بین المللی، از ضروریات دیگری است که باید در برند سازی محصولات داخلی نسبت به آن توجه شود در غیر اینصورت همچنان در زیر سایه سنگین برند‌های خارجی و محصولات تولیدی آنسوی آب‌ها در قالب مصرف کننده‌ای صِرف، قدم برخواهیم داشت.

انتهای پیام/