به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛شهید مطهری در یکی از آثار خود می نویسد: اساساً عمق روحيّۀ غربيها قساوت است و خود غربيها هم اين مطلب را قبول دارند و اين نوع عواطف، محبّت ها، احسان ها و گذشت ها را خصلت هاى شرقى مى نامند.

يكى از دوستان ما نقل مى كرد كه به اتريش رفته بود براى اينكه معده اش را عمل كند و پسرش هم آنجا تحصيل مى كرد. مى گفت: من بعد از اينكه عمل كرده بودم و دوره نقاهت را بسر می بردم، روزى در رستورانى نشسته بودم و در آنجا پسرم به من خدمت مى كرد و سفارش چاى و قهوه و غذا مى داد و دور من مى چرخيد. در طرف ديگر رستوران، زن و مردى كه نشان مى داد زن و شوهر هستند پهلوى يكديگر نشسته بودند و دائماً ما را مى پاييدند. يك دفعه كه پسرم از جا بلند شد و مى خواست از كنار آنها رد شود، ديدم كه از پسرم چيزهايى مى پرسند و او هم دارد به آنها جواب مى دهد. بعد كه آمد به او گفتم: آنها به تو چه مى گفتند؟ گفت: به من گفتند اين كيست كه تو دارى اينقدر به او خدمت مى كنى؟ گفتم: او پدرم است.

گفتند: خوب پدرت باشد! مگر بايد اين همه به او خدمت كنى؟!

پسرم گفت: من با منطق خودشان با آنها حرف زدم، گفتم: آخر او براى من پول مى فرستد و من در اينجا درس مى خوانم. اگر او اين پول را نفرستد، من نمى‏ توانم درس بخوانم. با تعجّب گفتند: از پولهايى كه خودش درمى آورد به تو مى دهد تا خرج كنى؟!

گفتم: آرى، از پولهايى كه خودش در مى آورد. آنها خيلى تعجّب كردند و آنوقت ما را مثل موجودات عجيبى نگاه مى كردند.

مجموعه ‏آثار استاد شهيد مطهّرى، جلد 23، صفحۀ 282، با اندک تغییر

انتهای پیام/