به گزارش گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ «گریتا برلین» فعال ضد جنگ فرانسوی ــ انگلیسی که از اوایل دهه ۶۰ میلادی برای رهایی فلسطین از اشغال صهیونیست ها فعالیت کرده است.

او هماهنگ کننده سفر برلین با کاروان «آزادی غزه» به مقصد فلسطین بود که پس از آن با هدف استمرار جنبش رهایی غزه، هرساله گروه‌های مختلفی را برای ارسال کمک های غذایی و دارویی به فلسطین ترغیب کرد.  تنها در یکی از این موارد در سال ۲۰۰۸ توانست ۵۰ نفر از فعالان حقوق بشر را به غزه بفرستد.

گریتا برلین که بیش از ۴۰ سال سابقه فعالیت برای آزادی فلسطین را دارد، تاکنون در غرب مورد سرزنش‌های زیادی قرار گرفته است. اما او و همکارانش، «ماری هوگس» و «پاول لارودی» در زمانی که بسیاری در غرب تصور می‌کردند بازگو کردن برخی حقایق در خصوص رژیم صهیونیستی رؤیایی بیش نیست، توانستند در راه آزادی فلسطین گام های بزرگی بردارند.

او از پایه‌گذاران جنبش رهایی غزه است و در یادداشتی از اهمیت موضوع قدس نوشت.

متن یادداشت به شرح ذیل است؛

وقتی از من دعوت شد تا امسال در کنفرانس افق نو سخنرانی داشته باشم، واقعا خوشحال شدم. بله من هم، جزئی از افرادی هستم که در حوزه بین الملل علیه خشونت و همچنین برای عدالت فلسطین سخن می گویند. واقعا ناراحت شدم که کنفرانس چند ماه به تاخیر افتاد تا تغییراتی در برنامه های آن به وجود آید، چون صدای ما باید شنیده شود. افق نو را باید فرصت خوبی در راستای دفاع از حقوق همه مذاهب، کل جامعه مدنی و قدس دانست.

من این ها را نه به عنوان یک کارشناس تاریخ منطقه، فردی مذهبی و یا مادر دو کودک فلسطینی که از بازگشت به سرزمین مادری شان عاجز هستند می گویم؛ بلکه در سمت یک فعال سیاسی سخن می گویم که ۵۰ سال از حق بازگشت فلسطینیان به سرزمین شان حمایت نموده است.

من به نمایندگی از نهادهای بین المللی سخن می گویم که به رسمیت شناختن حق بازگشت فلسطینیان به سرزمین شان اصرار دارند. من به عنوان یکی از پایه گذاران جنبش آزادی غزه، که موفق شد ۵ کشتی به سمت غزه بفرستد تا محاصره غیر قانونی آن باریکه کوچک، توسط رژیم صهیونیستی را در هم بشکند؛ سخن می گویم. با چشم خودم دیدم این اشغال گران غیر قانونی با آن جمعیت غیر نظامی چه کرده است و چطور دست به نسل کشی بیش از ۲ میلیون فلسطینی زده اند، که نیمی از آن ها کم تر از ۱۸ سال سن دارند. من که بیش از یک دهه قبل در کرانه باختری رود اردن زندگی و کار می کردم، دیگر نمی توانم وارد فلسطین شوم. من از نزدیک خشونت و ظلمی که ارتش تا بن دندان مسلح رژیم صهیونیستی در حق ساکنان مستحق آن سرزمین مرتکب می شود را دیده ام و لمس کرده ام.

در فاصله سال های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ که در شهر جنین زندگی می کردم، بارها به قدس رفتم و شکوه این شهر که زمانی سه دین الهی را در خود جای داده بود مرا واقعا بهت زده کرد. این شهر به فلسطینیان و همه دنیا تعلق دارد، نه به یک تفکر اشغالگر. قبةالصخره، الاقصی، کلیسای مهد، کلیسای Holy Sepulchre، کلیسای مقبره(سپولچر) مقدس و دیوار ندبه باید تا ابد برای همگان حفظ گردد.

یکی از دلایل اصلی است که کنفرانس افق نو را ارزشمند می کند، این است که از بسیاری از شخصیت های رسانه ای، سیاسی، نظامی، اندیشمندان محافل علمی، فعالان، هنرمندان و نویسندگان دعوت کرده تا ضمن شرکت در این گردهمایی، تجارب شان را نیز با یکدیگر به اشتراک بگذارند. این تنها اشتراک گذاری تجارب نیست که ارزش دارد، فرصت های شبکه ای و ارتباطی ایران نیز بی نهایت ارزشمند است. بسیاری از ما که برای آزادی فلسطینیان کار و فعالیت کردیم تنها از طریق رسانه های اجتماعی یا تظاهرات اتفاقی که در سراسر جهان در آن شرکت می کنیم، با هم آشنا شدیم.

این کنفرانس برای ما فرصتی ویژه است و باید به ایران به خاطر نگرش و رویکرد خود در برگزاری این کنفرانس تبریک گفت که در آن علاوه بر افراد هم نظر و هم عقیده، کسانی دور هم جمع می شوند که به صورت بالقوه ممکن است بتوانند جهان را دستخوش تغییر نمایند. اگر در فلسطین صلحی نباشد، فرصتی برای صلح جهانی نخواهیم داشت. اگر قدس نتواند شهری برای همه مردم باشد، دیگر نمی توان آن را شهر صلح دانست.

امسال (۲۰۱۸) کنفرانس در تهران و به یاد نور ابدی قدس برگزار می گردد، چه کسی می گوید امثال ما که در کنفرانس امسال حاضر می شویم، نمی توانیم سال آینده را به سال آزادی قدس تبدیل کنیم؟

سال آینده در قدس چیزی فراتر از یک شعار است. این وعده ای ماندگار به مردم فلسطین و مردم سراسر دنیاست و ایران یک گام جلوتر از کشورهایی است که چنین رویکرد و چشم اندازی ندارند.

انتهای پیام/