به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ مراسم گرامیداشت هنرمندان متوفی سال 96 با عنوان "آیین چراغ، خاموشی نیست" با حضور جمعی از هنرمندان در تالار ایوان شمس برگزار شد. این مراسم در 6 سال گذشته به همت خانه هنرمندان برگزار می شد. در ابتدای مراسم توضیحاتی در خصوص برگزاری این مراسم در سال های گذشته به همت شهرداری تهران، وزارت ارشاد و برخی ارگان های دیگر داده شد.

سپس کلیپی از مراسم تشییع جنازه علی معلم، نظرات هنرمندان درباره این هنرمند و جشن حافظ پخش شد. پس از آن محمد سلوکی مجری برنامه از امید معلم، فرزند علی معلم دعوت کرد که روی سن بیاید.

امید معلم گفت: متاسفانه هر مراسمی شرکت می کنم، داغ دلم تازه تر می شود. رفتن پدر آنقدر برایم وحشتناک بود که تا این لحظه چنین فضای لذت بخشی را تجربه نکردم. امروز که پدر در کنار ما نیست، جای خالی ایشان را بسیار احساس می کنم. ایشان انسان مهمی بود که در ابعاد مختلف کسی نتوانست جای خالی شان را پر کند.  ایشان در عمل هم مانند بیانشان، موفق بود و خیلی کم افرادی در جوامع به وجود می آیند که مانند ایشان باشند.

وی ادامه داد: از ایشان 20 درصد ظرفیتشان هم استفاده نشد. تاسف برای از دست دادن هر هنرمندی بعد از مرگش فایده ای ندارد. پس از مرگ یک هنرمند دیگران تازه حسادت ها را کنار می گذارند. ما چه جایگزینی برای آن ها داریم. ما باید پاسخگوی پروردگار باشیم که حرف های هنرمندان را نمی شنویم و به پیشکسوت ها احترام نمی گذاریم. به نظرم این اتفاق ترسناکی است. امیدوارم مرگ مادی علی معلم باعث شود که حواسمان به بزرگان و عزیزانمان باشد.

پس از امید معلم، حسینی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: آدمی از میانه شادی و حسرت در تلاش است که رشد کند. ما اینجا آمدیم که جای خالی رفتگان را پر کنیم. مرگ مهمترین موضوع زندگی است اما تنها آدمی از مرگش آگاه است. طعم رفتن از دنیا بهانه ای برای بالا رفتن و اوج گیری آدمی است.

حسینی افزود: هنرمندان با روح حساسی که دارند، به فضل هنر راه جاودانگی در پیش می گیرند. برای راستی آزمایی به هر هنرمندی نگاه کنید با بی هراسی از مرگ زندگی می کند. امروز اگرچه حسرت می خوریم از دوری هنرمندان است، اما یقین داریم که آن ها در کنار ما هستند.

پس از صحبت های حسینی تصاویری از هنرمندانی که امسال از میانمان رفتند، پخش شد.

در این بخش پدر محمد توکلی هنرمند جوان روی صحنه آمد و گفت: هنر زیبایی ها را نشان می دهد و با دل سر و کار دارد. چرا که دل انسان را می سازد و به دلایلی از مهر پر می شود و به دلایل دیگر از کینه پر می شود. بعضی ها به من می رسند و می گویند غم آخرت باشد. غم که پایانی ندارد و این فراق با پایان به انتها می رسد. محمد یک روزی بعد از شهادت شهید حججی طرحی از این شهید زد. وقتی گفتم این کار را به سفارش چه کسی زدی، گفت به سفارش دلم.

محمد رضا اصلانی هم در ادامه برنامه بیان کرد: من تشکر می کنم که چنین آیینی ترتیب داده شده است. دو چیز را باید بگویم. یک اینکه دوستان من که رفتند مانند تمامی انسان ها روح جاودانه داشتند. آثارشان حاوی روح و جسمشان بود. آن ها با جسمشان با آنچه که تولید کردند، با جاودانگی در میان ما هستند. نکته دیگر آن که اینان رفتند ولی آنان که هستند چه فکری برایشان شده است. جایی بودم و یک مسئولی از حمایت کردن از هنرمندان می گفت. به او گفتم هنرمندان از شما حمایت می کنند نه شما از آن ها. شما نباید از آن ها حمایت کنید بلکه باید حقوق آن ها را که حقشان است، پرداخت کنید. ما هر سال مراسم تسلیت و تشییع برگزار کنیم، اما من می گویم که باید مراسم بزرگداشت هنرمندان زنده را برپا کرد. این سرزمین امپراطوری فرهنگی است، باید قدردان هنرمندانمان باشیم. امیدوارم رفتگان ما را ببخشایند.

سپس، اوحدی معاون هنری و اجتماعی شهرداری گفت: وقتی دعوتنامه این مراسم برای من آمد، سوالی در ذهنم آمد که چرا این برنامه را برگزار می کنیم. آیا نزدیکان متوفی نیازی به این مراسم دارند؟ انسان ها متناسب به زمانی که در آن زندگی می کنند به سه دسته تقسیم می شوند. در حوزه سیاست، در حوزه هنر و غیره انسان هایی هستند که از جامعه عقب هستند. دسته دوم انسان هایی هستند که همزمان با جامعه خود زندگی می کنند. دسته سوم کسانی هستند که جلو تر از جامعه خود هستند. اندیشه های امام راحل این گونه بود. عزیزان هنرمندی که از میان رفتند، مانند علی معلم کسانی هستند که از زمان جلو بودند و تا زمانی که آثارشان هست، از جامعه جلوتر هستند و با وجود اینکه از دنیا رفتند موثر هستند. به هر حال طبق فرمایش قرآن کریم مرگ به همه انسان ها نزدیک است.

آيدين آغداشلو هم در ادامه گفت: همه هنرمندان مساوی هستند و هر کس در حد توانش فعالیت می کند. بحث هنرمند بحث حافظه قومی است. بحث کسانی است که با کارشان تاریخ خودشان را ثبت می کنند. هنرمند حمایت مسئولان را نمی خواهد بلکه حمایت مردم را می خواهند. باید از هنرمندانمان مراقبت کنیم چرا که حامل حافظه کشور هستند.

پس از آن کلیپی درباره صادق تبریزی و زندگینامه سخت ایشان پخش شد. فلاح که شاگرد مرحوم تبریزی است، درباره استادش گفت: ایشان در مقابل سختی ها مقاوم بودند و می گفتند هنرمند با اثرش تاثیرگذار است.

در این بخش از مراسم سالار عقیلی و همسرش حریر شریعت زاده روی استیج آمدند و قطعه های نام های سپید و سیاه و سردار (تیتراژ سریال ستارخان) را با پیانو اجرا کردند.

سپس داریوش کاردان گفت: پس از اجرای زیبای عقیلی نمی دانم چه بگویم. فقط با دلم حرف می زنم. وقتی می خواهیم حرف بزنیم، می گوییم در زمانی خاص نگوییم بهتر است. وقتی درباره هنرمند فقید حرف می زنیم می گوییم خوب بودند. اگر کسی درباره نداری یک هنرمند حرف بزند و چه بسا هنرمندانی که شرایط مادی ندارند، حمله می کنند که تو عزت ما را زیر سوال بردی. این در حالی است که باید حق هنرمندان درخواست و داده شود. کسی نیست که نداند هنرمند بالاست. اگر مسئولان عزیز ما نمی دانند که بر هنرمند چه می گذرد، مقصر هستند.

در ادامه رابعه مدنی روی صحنه آمد و ضمن خواندن شعری با مضمونی درباره هنرمندان گفت: هیچگاه حق هنرمندان تمام و کمال پرداخت نشده است. هر چه ما بدویم به هنرمندانی که از دست رفتند، نمی رسیم. باید قدردان زنده ها باشیم. خیلی از هنرمندان با سختی تلاش کردند تا به اینجا رسیدند و باید قدرشان را بدانیم.

کیومرث پور احمد شخص دیگری بود که روی صحنه آمد و درباره برادرش مرحوم منوچهر پوراحمد گفت: منوچهر پوراحمد، مینیاتوریست بزرگی بود. من شاگرد و کمک حالش در خانه بودم و در فعالیت هایی چون نقاشی و تئاتر همیارش بودم. خیلی شب ها داستان های شب را با تفسیر او گوش می کردم. بعد ها این تفسیر ها من را علاقه مند به داستان کرد. با او به سینما رفتم. او برای ما سنتور به خانه آورد. خلاصه اگر منوچهر نبود، من فکر می کنم یک معلم بازنشسته بودم و کارگردان نبودم.

سپس، نوبت به گرامیداشت افشین یداللهی رسید. کلیپی از او پخش و سپس آرش یداللهی برادر افشین یداللهی، روی صحنه آمد و گفت: در یک‌سال گذشته خیلی از افشین صحبت شده است. فقط می خواهم به یک ویژگی او اشاره کنم و اتفاقی که منجر به فوت او شد. ما کمپینی تشکیل دادیم تا درصد تصادف ها را کاهش پیدا کند.

سپس یداللهی از اهداف کمپینش گفت که حاوی مضامینی اخلاقی در خصوص رعایت ایمنی ها و توجه در رانندگی بود.

ماهور نصیریان دختر مرحوم وحید نصیریان در ادامه گفت: پدرم آرزوی اکران فیلمش را داشت و سال ها منتظر اکرانش بود و در آخر هم با حسرت اکران نشدنش از دنیا رفت. البته این فیلم اکران شد و حالا از مسئولان می خواهم که کمی تبلیغ این فیلم را انجام دهند.

در بخش پایانی برنامه با حضور هنرمندان و مسئولان فرهنگی کشور، از کتابی رونمایی شد که در آن به زندگینامه هنرمندان فقید اشاره شده است. سپس از خانواده علی معلم، افشین یداللهی، منوچهر پوراحمد، مهدی سلیمانی، وحید نصیریان و داوود باروقی تقدیر شد. همسر معلم گفت: همسرم به جادوی بزرگ اندیشیدن خیلی واقف بود و همیشه جایزه می داد و از کسی توقع جایزه گرفتن نداشت. او دوست داشت که همه هنرمندان پشت هم باشند.

در پایان سالار عقیلی به همراه همسرش به اجرای قطعه موسیقی حماسی درباره ایران پرداختند.

به این ترتیب ششمین دوره همایش آیین چراغ خاموشی نیست به پایان رسید.

انتهای پيام/

بزرگداشتی برای هنرمندان در ایوان شمس