به گزارش خبرنگار فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان در این بخش از برررسی دوره های مختلف جام جهانی فوتبال نگاهی اجمالی به جام جهانی ۱۹۵۰ برزیل می اندازیم.

با توجه به وقوع جنگ جهانی دوم بین دوره سوم و چهارم جام ژول ریمه ۱۲ سال وقفه افتاد.

طبق تصمیم فیفا برزیل به عنوان میزبان جام جهانی ۱۹۵۰ انتخاب شد و مسئولان این کشور تصمیم گرفتند بازی های مهم را در ورزشگاه تازه تاسیس و ماموتی شکل "ماراکانا ریو" با گنجایش ۲۰۰ هزار تماشاگر برگزار کنند.

سقوط هواپیمای حامل بازیکنان تیم ملی ایتالیا، مدافع عنوان قهرمانی ۲ دوره قبلی رقابت ها در سال ۱۹۴۹ و کشته شدن ۱۷ بازیکن و سرمربی این تیم، کاملا فضای چهارمین دوره جام ژول ریمه را تحت تاثیر قرار داد اما انگلیس که خود را خالق فوتبال می دانست و حاضر نبود به مصاف تیم های غیر بریتانیایی برود، پس از سه دوره غیبت، رضایت داد برای نخستین بار در جام جهانی شرکت کند.

اروگوئه، قهرمان نخستین دوره جام هم به تحریم جام جهانی پایان داد اما کشورهای اروپای شرقی قبول نکردند برای شرکت در این رقابت ها راهی برزیل شوند. هندوستان و فرانسه هم که در مراسم قرعه کشی شرکت کرده بودند، در نهایت از سفر به برزیل انصراف دادند.

این رقابت ها از ۲۴ ژوئن تا ۱۶ جولای ۱۹۵۰ با حضور ۱۳ تیم در شش ورزشگاه ماراکانا ریو، پاکائمبو سائوپائولو، دوریوال بریتئو کوریتیبا، دوس اوکالیپتوس پورتو آلگره، آدلمار ده کاستا رسیف و ریموندو سامپایو بلوهوریزونته برگزار شد.

گروه اول: برزیل، یوگسلاوی، سوئیس و مکزیک

گروه دوم: اسپانیا، انگلیس، شیلی و آمریکا

گروه سوم: سوئد، پاراگوئه و ایتالیا

گروه چهارم: اروگوئه و بولیوی

در نهایت تنها تیم های صدرنشین این چهار گروه یعنی برزیل، اسپانیا، سوئد و اروگوئه راهی دور بعدی شدند اما در کمال تعجب و برای اولین و آخرین بار در تاریخ جام جهانی مسابقات پس از پایان مرحله گروهی به جای اینکه در حالت حذفی برگزار شود به صورت دوره ای برگزار شد.

فینال آن دوره از جام جهانی هم به صورت حذفی برگزار نشد اما ۱۶ جولای ۱۹۵۰ برزیل و اروگوئه آخرین بازی را بین چهار تیمی که به مرحله پایانی جام رسیده بودند، با قضاوت جرج ریدر انگلیسی برگزار کردند.

اروگوئه برخلاف برزیل باید برای بالا بردن دومین جام قهرمانی اش میزبان را شکست می داد اما سلسائو حتی با به تساوی رساندن نتیجه هم برای نخستین بار قهرمان جام ژول ریمه می شد.

با این وجود اشتباهات تاکتیکی فلاویو کاستا سبب شد برزیلی ها با وجود حمایت ۱۹۹۸۵۴ هزار هوادار خود در ورزشگاه ماراکانا از همان ابتدای بازی به صورت مداوم سمت دروازه روکه ماسپولی، دروازه بان اروگوئه حمله کنند.

این درحالی است که برزیلی ها در ۲ بازی قبلی خود در مرحله نهایی مقابل اسپانیا و سوئد ۱۳ گل به ثمر رسانده بودند و طبیعی بود مقابل اروگوئه که در بازی با این ۲ تیم تنها پنج بار موفق به گلزنی شده بود، کار سختی نداشته باشند.
 
سرانجام تلاش های میزبان در دقیقه ۴۷ نتیجه داد و فریاکا گل نخست بازی را وارد دروازه حریف کرد اما اروگوئه برای رسیدن به رکورد ایتالیا در کسب قهرمانی جام جهانی از لاک دفاعی بیرون آمد اما اشتباه بیگوده، مدافع برزیل سبب شد آلسیدس گی جیا در دقیقه ۶۶ خوان شیافینو را در موقعیت مسلم گلزنی قرار بگیرد و او هم با استفاده از این فرصت گل تساوی را به ثمر رساند.

 

بازی تا دقیقه ۷۹ با تساوی یک بر یک دنبال می شد اما در این لحظه گی جیا بار دیگر محوطه جریمه برزیل نفوذ کرد و با شلیکی دقیق باربوسا، دروازه بان برزیل را تسلیم کرد تا اروگوئه در کمال ناباوری ۲ بر یک پیش افتد و در نهایت جام قهرمانی را کسب کند.

البته تماشاگران برزیل در پایان بازی فاتح چهارمین‌ دوره جام ژول ریمه را تشویق کردند تا روحیه جوانمردی در فوتبال را اثبات کنند.آثار این شکست تلخ، تا مدتها بر روح و روان جامعه برزیل سنگینی می کرد به شکلی که که حتی ۲ قهرمانی این تیم در جام های جهانی ۱۹۵۸ و ۱۹۶۲ هم نتوانست تلخی فاجعه ماراکانا را کاهش دهد.

در این رقابت ها ۸۸ گل به ثمر رسید و میانگین ۴ گل در هر بازی ثبت شد. یک میلیون و ۴۵ هزار و ۴۲۶ نفر هم جام جهانی ۱۹۵۰ را با حضور در ورزشگاه ها تماشا کردند تا میانگین ۴۷۵۱۱ تماشاگر برای هر بازی ثبت شود.

برزیل با ۲۲ گل زده و اروگوئه با ۵ گل خورده عناوین بهترین خط حمله و دفاع را تصاحب کردند. آدمیر، مهاجم برزیل هم با به ثمر رساندن ۸ گل به عنوان آقای گل جام انتخاب شد.

انتهای پیام/