به گزارش خبرنگار  حوزه تحولات منطقه گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ آتش بس به معنی متوقف کردن جنگ بین دو گروه یا کشور برای مدت زمان معینی است، اما تجربه نشان داده که آتش بس  در سوریه معنی دیگری دارد. طرف های وابسته به آمریکا و معارضان مسلح که بر سر میز مذاکره آتش بس برای صلح و آرامش سوریه می نشینند قطعا قصد دیگری دارند و فقط در ظاهر مدعی امنیت و صلح برای مردم این کشور هستند.

با توجه به حمایت همه جانبه آمریکا و غربی ها از جریان های تکفیری، به راحتی می توان به اهداف پشت پرده برقراری این قبیل آتش بس ها پی برد. بنابراین شاید بتوان آتش بس در سوریه را از دیدگاه آمریکایی‌ها، به مفهوم گشودن راه دررویی برای تروریست‌ها ترجمه کرد، موضوعی که در ماجرای خان طومان نیز رخ داد.

*آتش بس‌های سفارشی برای تروریست های به اصطلاح میانه‌رو

خان طومان روستایی در نزدیکی اتوبان حلب - دمشق است که برای برخی کشور های متجاوز منطقه مانند عربستان سعودی از اهمیت استراتژیکی بالایی برخوردار است، چراکه آن ها معتقدند از این طریق می شود به دمشق فشار آورد و به راحتی سوریه را در اختیار گروه های تروریستی مثل جبهه النصره یا داعش قرار داد.

در برهه‌ای از زمان کشورهای غربی و عربی حافظ منافع تروریسم در منطقه، توسط گروه های خود ساخته ترویستی در خان طومان علیه ملت سوریه و دولت این کشور جولان دادند. اما ارتش سوریه با کمک محور مقاومت به خوبی عمل کرد و پیشروی قابل توجهی در بازپس‌گیری این منطقه از دست تروریست ها داشت. این گونه بود که زمزمه هایی از آتش بس در منطقه خان طومان به گوش رسید، آتش بسی که مدتی بعد نشان داد فقط یک قطع تبادل آتش معمولی نبود، بلکه عملیاتی طراحی شده از جانب اتاق فکر حامیان تروریست ها و آمریکا بود که هدفش نجات عناصر تکفیری از میدان آتش نیروهای مقاومت بود.

البته شواهد و پیروزی‌های محور مقاومت نشان می‌داد به هیچ وجه صلاح نیست که طرح آتش بس اجرایی شود؛ اما متاسفانه در ادامه با تشکیل یک میز مذاکره، آتش بس در خان طومان به اجرا درآمد. محور اصلی این مذاکرات کشورهای غربی- عربی بودند که تنها هدف آنها از تصویب آتش بس در خان طومان، تجدید قوای عناصر تروریستی شکست خورده در نبرد بود.

همان گونه که پیش بینی می شد، آتش بس در خان طومان چندان دوامی نداشت. گروهای تروریستی در زمان اجرای آتش بس با استفاده از اصل غافل گیری، به نیروهای مقاومت و ارتش سوریه حمله کردند که موجب به جای ماندن خسارات بسیاری در میان رزمندگان مقاومت شد و در نهایت فرار از میدان نبرد، گزینه ای بود که تکفیری ها به آن پناه بردند و سناریوی آتش بس آمریکایی به گزینه مطلوب خود در میدان جنگ رسید. سوال اساسی اینجاست آیا با وجود چنین طرح های نیرنگ محور حامیان تروریست ها به نام "آتش بس"، باز هم می توان به عباراتی از قبیل؛ صلح، قطع تبادل آتش و غیره از تریبون غربی ها اعتماد کرد؟

*طرح آتش بس آمریکایی، این بار در غوطه شرقی 

غوطه شرقی منطقه ای است که حکم خان طومان 2015 را برای تروریست ها و حامیان آن ها دارد، چرا که آنها معتقدند غوطه شرقی به همان اندازه که خان طومان استراتژیک بوده است، مهم به شمار می رود. جبهه النصره و گروه های معارض دولت قانونی بشار اسد در این منطقه علیه دولت  سوریه فعالیت می کنند. آنها با تجهیزات نظامی که از سوی حمایت کنندگان غربی - عبری - عربی دریافت کرده اند بارها دمشق پایتخت سوریه را ناامن کرده اند، حتی در زمان اجرای این آتش بس که روسیه و جمهوری اسلامی ایران آن را تعدیل کرده‌اند نیز بالغ بر 15 بار نقض آتش بس توسط تروریست ها با حملات خمپاره ای صورت گرفته است.

به نظر می رسد دولت های غربی و عربی مانند آمریکا و عربستان سعودی بار دیگر نگران بقای تروریست ها شدند و قطعنامه آتش بس یک ماهه را در شورای امنیت سازمان ملل به تصویب رساندند.

خبرهای میدانی حاکی از این است که ارتش قانونی سوریه از هفته های گذشته با پخش اعلامیه در غوطه شرقی از مردم و غیر نظامیان خواسته که این منطقه را با راهکارهای پیشنهادی ترک کنند. ارتش سوریه با در نظر گرفتن آتش بس و ایجاد راهی امن برای خروج مردم و غیر نظامیان از این مهلکه هنوز نتوانسته حتی یک نفر را از این منطقه خارج کند چرا که گروه های تروریستی این راه امن را با خمپاره نشانه گرفتند و کوچک ترین جنبنده ای را هدف قرار می‌دهند.

به نظر می رسد آمریکا و همپیمانان آن، چهره واقعی خود را در همه مسائل منطقه نشان داده اند، به طوری که با گذر زمان تصویر واضح تری از اقدامات ضدحقوق بشری غرب در کشورهای منطقه و همگرایی با گروه های تکفیری نمایان می شود.

در هر حال نقشه آمریکا برای برقراری آتش بس های سفارشی در جهت فرار رو به جلوی تروریست ها کمی نخ نما شده است و واشنگتن باید هزیمت در سوریه را نیز مانند شکست در افغانستان و عراق بپذیرد.

انتهای پیام/