کشت و تولید چای، از نمونه فعالیت‌های زراعی محسوب می‌شود که با توجه و حمایت هر چه بیشتر به آن،قادر خواهیم بود علاوه بر تأمین نیاز داخلی،ضریب و تراز تجارت و صادرات غیر نفتی را ارتقا بخشیم.

به گزارش خبرنگار صنعت، تجارت و معدن باشگاه خبرنگاران جوان؛ حوزه زراعت و کشاورزی از نمونه بخش های حساس و تعیین کننده در تولید و توسعه اقتصادی هر کشوری به شمار می رود.

به واقع حصول توفیق در عرصه مذکور، علاوه بر صرفه جویی ارزی، باعث امنیت و سلامت غذایی هر چه بیشتر خواهد شد اما تحقق این امر خطیر،بدون برنامه ریزی و جزم نمودن عزمی راسخ از سوی متولیان و دستگاه های ذی ربط،ناممکن خواهد بود.

متاسفانه نگاه سنتی به کشاورزی در سالیان گذشته به فرصت سوزی های بسیاری منتهی شده و این در شرایطی است که کشورهای توسعه یافته جهان با نگرش علمی و تخصصی به حوزه زراعت و کشاورزی،علاوه بر بهره وری هر چه بیشتر در میزان تولید،در بخش کیفی نیز به توفیقات شایسته ای نائل شده اند.

به واقع استمرار نگاه سنتی در میان برخی کشاورزان نیز مزید بر علت شده تا امکان استفاده و بهره حداکثری از اراضی کشاورزی، آنچنان که باید،مُیَسَر نشود.

با عنایت به موقعیت اقلیمی و طبیعی ایران و پهنه وسیع اراضی جغرافیایی این مرز و بوم با برنامه ریزی هوشمندانه و حرکت هدفمند در عرصه مذکور،قادر خواهیم بود به دستاوردهای ارزنده ای در این بخش نائل شویم،اما این مهم در سنوات گذشته به دلایل گوناگون،به نحو مطلوبی حاصل نشده است.

وقتی رانت و سودجویی بلای جان چای کاران می‌شود

خوشبختانه کشور ایران،به جهت اراضی و زمین های اراضی که برخوردار است در بخش تولید چای،بسیار مستعد و توانمند می باشد،اما با وجود چنین فرصت ها و ظرفیت هایی، واردات چای، استفاده حداکثری از این بخش را تحت الشعاع قرار داده است.

کم نیستند فعالان چای کار و کارشناسان بخش کشاورزی که معتقدند در صورت حمایت مضاعف دستگاه های ذی ربط و نظارت هر چه بیشتر،صنعت چای کشور،به دستاوردهای ارزنده تری نائل می شود و به تبع تا زمانی که شاهد روند بی رویه و نامیمون واردات چای در کشور می باشیم،تحقق این امر ناممکن به نظر می رسد.

قدرت اشتغالزایی صنعت چای نادیده گرفته نشود

یکی از ابعاد قابل توجه صنعت چای و تولید فرآوری و عرضه آن به ظرفیت های بالقوه اشتغالزایی آن معطوف می شود که این فرصت در شرایطی که کشور با معضل بیکاری دست و پنجه نرم میکند،اهمیتی صد چندان پیدا می کند.

اما استفاده شایسته و مطلوب از این ظرفیت ها،زمانی امکان پذیر خواهد شد که در گام نخست جلوی قاچاق این محصول سود آور گرفته و مسدود شود.

آنچنان که مقامات ذی ربط عنوان کرده اند،سالانه بصورت میانگین،30 تا 35 هزار تن چای بصورت غیر رسمی و قاچاق وارد کشور می شود که این حجم از واردات غیر قانونی به کشور،آن هم در حوزه جغرافیایی که از توان بالایی در تولید چای برخوردار است امری نامیمون،تامل برانگیز و تاسف آور محسوب می شود.

برآوردهای انجام شده نشان می دهد نیاز کشور به چای بصورت سالیانه،حدود 80 هزار تن می باشد که قطعا با حمایت هر چه بیشتر و زیر کشت رفتن اراضی مستعد تولید چای،شاهد تامین محصول مورد نیاز با اتکای به بُنیة تولید داخلی خواهیم بود و حتی با اتخاذ تدبیر و درایت هوشمندانه،می توان ضریب تولید را به میزانی بالا برد که توامان با تامین نیاز داخلی،نسبت به تامین چای مورد نیاز کشورهای دیگر نیز به توفیقات سازنده ای دست یابیم.

خوشبختانه ضریب تولید چای در سالیان اخیر با افزایش همراه بوده و رشد حدود 14 هزار تنی چای به 24 هزار تن در سالجاری،نشان دهنده موفقیت های کسب شده در این عرصه می باشد،اما ظرفیت و توانمندی داخلی کشور در عرصه تولید چای به مراتب فراتر از این میزان است و امید آن می رود شرایط به نحوی پیش رود که با افزایش تولید داخلیِ این محصول خاص و محبوب در جهان، علاوه بر توسعه هر چه بیشتر فرصت های شغلی،در عرصه تجارت و صادرات محصولات غیر نفتی نیز به موفقیت های فزاینده تری نائل شویم، امری که با تَقویتِ خریدِ تضمینی دولت،به نحو شایسته تری محقق خواهد شد.

انتهای پیام/