همه چیز درباره جنبش «جنبش بست»
از آنجا که پناهندگان بی‌پناه آمریکای مرکزی از ترس پلیس آمریکا نیاز به مامن و پناهگاه داشتند، بر اساس نام «بَست» یا همان «مامن و پناهگاه آرامش کلیسا» نام «جنبش بَست» انتخاب گردید.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهاجرین آمریکای مرکزی از وضعیت نامناسبی در آمریکا برخوردارند. هم‌اکنون، «جنبش بَست» که در اوایل دهه 1980 به امید یاری و دفاع از آنها در مقابل سیاست‌های مهاجرتی آمریکایی‌ها شکل گرفت، حمایت خود را به سمت آنها معطوف داشته است. اما میزان محدودیت‌ها و تبعیض‌ها بر علیه مهاجرین اهل آمریکای مرکزی آنقدر زیاد است که جنبش مذکور مسیر درازی را باید جهت رفع موانع حاضر بپیماید. نام «بست» که به معنای پناهگاه امن کلیساست، به عنوان نمادی جهت پناه آوردن مهاجرین لاتین‌تبار به آغوش امن این جنبش، برگزیده شده است.
مهاجرین آمریکای مرکزی، امروزه از وضعیت بسیار نامناسبی در آمریکا برخوردارند.آنها، از کمترین حقوق انسانی همچون خوراک و پوشاک محروم‌اند و وظیفه تهیه مایحتاج اولیه آنها را «جنبش بَست» که حدودا 500 شعبه و شورا در سرتاسر آمریکا دارد، بر عهده گرفته است. این جنبش، البته سرپناه و امنیت مهاجرین را نیز تحت پوشش قرار داده است. شاخه‌های مختلف این جنبش شامل لوتری‌ها، کلیسای واحد مسیح، رومن-کاتولیک‌ها، ارتدوکس‌های شرقی، پرسبیترینیست‌ها، متدیست‌ها، باپتیست‌ها، یهودیان، جهان‌گرایان توحیدگرا، کوئِیکرها، و منونایت‌ها می‌شود. اما با همه این تفاسیر، توان و امکانات محدود است و نظام حکومتی آمریکا هم به شدت آنها را تحت فشار قرار می‌دهد.
ریشه این جنبش به دوره قرون وسطی و «حق بست» برمی‌گردد. حقی که در برخوردار بودن از امنیت ناشی از پناه بردن به محراب کلیسا در مقابل تهدید نظام حکومتی آن زمان تعریف می‌شد. بعدها، این اندیشه، در دوره جنگ‌های داخلی آمریکا یک بار دیگر جان گرفت و در دوره اعتراضات به جنگ ویتنام در دهه 1970، نمایشی چشمگیر داشت. در دهه 1980، جنبشی شکل گرفت که از مهاجرین آمریکای مرکزی در مقابل عهدشکنی اداره مهاجرت و سیاستمداران آمریکایی دفاع کرد. حرف آنها این بود که شما آمریکایی‌ها قبول به پذیرش ما کردید و اکنون هیچ تعهدی در قبال ما قائل نیستید.
لذا، از آنجا که پناهندگان بی‌پناه آمریکای مرکزی از ترس پلیس آمریکا نیاز به مامن و پناهگاه داشتند، بر اساس نام «بست» یا همان «مامن و پناهگاه آرامش کلیسا» نام «جنبش بست» انتخاب گردید. فلسفه و اساس اندیشه جنبش بست، ناسازگاری اجتماعی در مقابل تبعیض و بی‌عدالتی است. این جنبش، پیوسته در آمریکا مورد تحکم و برخورد جدی حکومت قرار گرفته است. در همان دهه 1980، تعداد زیادی از اعضای اصلی این جنبش شامل دو بنیانگذار آن با نام‌های کشیش «جان فایف» و کشیش «جیم کوربت» بازداشت شدند.
به جرات می‌توان اصلی‌ترین علت مهاجرت مهاجرین آمریکای مرکزی به آمریکا را فرار این مردم از خشونت و سرکوب‌های سیاسی کشورهایی چون مکزیک، کوبا، گوآتمالا، السالوادور، نیکاراگوئه و ... دانست. کشتارهای بی‌امان، فقر، انقلاب‌ها، و جنگ‌های داخلی، همه موجب وحشت و سرخوردگی بسیاری از مردم کشورهای این حوزه و مهاجرت آنها به آمریکا گردید.
سیل عظیمی از کوبایی‌ها، گوآتمالایی‌ها، و نیکاراگوئه‌ای‌ها در دوره «رانلد ریگان» وارد آمریکا شدند. دولت ریگان و کنگره، در تبلیغات وسیع خود، نوعی «ریگانیسم» را اندیشه پذیرای ورود میهمانان جدید و حمایت از آنها اعلام کردند. اما در ورای پرده، اوضاع به قرار دیگری بود. گزارش سال 1985 «اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا» جزییات تکان‌دهنده‌ای از شکنجه شدن، ناپدید شدن، و گم شدن 130 السالوادوری دیپورت شده از آمریکا را ارائه می‌دهد. بعدها، مشخص شد که بسیاری از میهمانان جدید آمریکا، تا مدت‌ها در بازداشت‌گاههای اداره مهاجر به سر می‌بردند.
امروزه، فیلادلفیا را می‌توان بهشت مهاجرین لاتین‌تبار دانست. بسیاری از مهاجرین غیرقانونی که طی این سالیان، دولت آمریکا به دنبال اخراج کردن آنها بوده است، به شهر فیلادلفیا پناه برده‌اند و به سبب عدم همکاری عمدی این شهر با قوانین فدرالی و کشوری مهاجرت، مهاجران از آن برای خود یک مامن مناسب ساخته‌اند و مشهور به امن‌ترین جای آمریکا برای لاتین‌تبارهای مهاجر شده است. پس با این تفاسیر، حرکت عظیم امروزی جنبش بست که به «جنبش بست نوین» تغییر نام داده است از فیلادلفیا آغاز شده است. در سیاست‌های نوین این جنبش، ایجاد جامعه‌ای در میان قومیت‌ها، دین‌ها، و طبقات اجتماعی لاتین‌تبار جهت پایان دادن به بی‌عدالتی است.
شاید بتوان کلیسای «چستنات هیل» شهر فیلادلفیا را موثرترین کلیسای جنبش بست دانست. در سخنرانی‌ها و اظهارات مقامات ارشد این کلیسا -که از اعضای برجسته جنبش بست هستند- دقت که می‌کنیم، اعتراض به نژادپرستی و تبعیضات نژادی و قومیتی آمریکایی‌های سفید و مقامات حکومتی آمریکا در آنها موج می‌زند. «پل ویت» هماهنگ‌کننده برنامه‌های جنبش بست، معتقد است که بهترین رویکرد برای احقاق حق مهاجرین لاتین‌تبار، نزدیکی آرا و افکار این جنبش به آرا و افکار سیاهپوستان آمریکائیست چرا که هر دو طیف به شدت از سوی سیاست و جامعه آمریکا مورد تبعیض قرار می‌گیرند و درد و هدف مشترک دارند.
گزارش 8 فوریه 2017 روزنامه گاردین، یکی از تکان‌دهنده‌ترین گزارش‌های مربوط به مهاجرین لاتین‌تبار آمریکا بود. این گزارش، با بررسی و مطالعه مورد زندگی چند مهاجر، وضعیت اسفبار و سرشار از استرس آنها در آمریکا را به تصویر کشید. وضعیت تردد برای بسیاری از مهاجرین بسیار محدود است. هر آینه با خروج از شهرهای امن همچون فیلادلفیا، دِنوِر، منطقه کلمبیا، و میلواکی، احتمال بازداشت مهاجرین و دیپورت آنها وجود دارد. بسیاری از مهاجرین از ترفندهایی همچون عدم پرداخت مالیات استفاده کرده‌اند تا بلکه نامشان برای سیستم حقوقی و مالیاتی آمریکا فاش نشود و بدین وسیله گرفتار نشوند. اما سیستم امنیتی-اطلاعاتی مهاجرت از وجود آنها باخبر شده و اکنون از بسیاری از مشارکت‌های اجتماعی و سفر به نقاط مختلف آمریکا بر حذر هستند.
یکی دیگر از جوامع قدرتمند جنبش بست، «جامعه اول توحیدگرایان دِنوِر» نام دارد که در حمایت از مهاجرینی که در آستانه دیپورت شدن قرار دارند، بسیار فعال است. توحیدگرایان، معتقدند که اصل اول از هفت اصل مهم آنها، تلاش برای حفظ کرامت انسانی همه انسان‌های کره زمین است و نظام و جامعه آمریکا، کرامت انسانی آنها را نشانه گرفته است. به اعتقاد آنها، عمده علت مهاجرت به آمریکا، وضعیت اقتصادی بوده لذا تمرکز این فرقه، بر حمایت اقتصادی از مهاجرین است.
«کوئِیکرها» نیز سه اصل برابری، جامعه، و کرامت انسانی را سرلوحه کار خود قرار داده و عمده اعتراض خود را به رفتار سیاستمداران آمریکایی برای جدا کردن فرزندان از والدین برای دیپورت کردن آنها وارد می‌کنند. از نظر آنها، خانواده اساس کرامت انسانی است. چیزی که در آمریکا از مهاجرین گرفته شده است.
«کلیسای واحد مسیحیت» هم اصل خود را بر پذیرایی و خوش‌آمدگویی به مهاجرین بنا نهاده است. به اعتقاد اعضای این فرقه، در این گیر و دار و سرمای بی‌اعتقادی انسانی سیاستمداران و جامعه آمریکا نسبت به اقلیت‌ها و مهاجرین، مسئله ایمان و اعتقاد می‌تواند به عنوان یک مولفه تاثیرگذار به داد مهاجرین برسد.
جنبشی که روزی از «کلیسای پرسبیتریَن» شهر «توسان» ایالت فلوریدا در سال 1980 آغاز شد، روزگاران بسیاری را از همان سال‌های ابتدایی تا به امروز در بازداشت و محاکمه و زندان گذراند. بلوغ امروزی این جنبش، که تسری روزافزون آن را می‌توان در کلیساهای نقاط مختلف آمریکا و نشست‌های آن دید، در اثر درهم‌تنیدگی با سیاهپوستان آمریکا و جنبش «زندگی سیاهپوستان مهم است» می‌تواند تبدیل به فریاد بلند و موثر دادخواهی اقلیت‌های تحت ظلم آمریکا گردد.
ظهور ترامپ به عنوان رییس جمهور حامی سفیدهای آمریکایی و یک نژادپرست، می‌تواند زمینه‌ساز بلوغ فکری بیشتر در جنبش بست و جنبش سیاهان شود. سیاست‌های اتخاذی وی -بالاخص در جریان حوادث نژادپرستانه شارلوتزویل- این دو جنبش را به هم نزدیک کرده و رهبران آن در اندیشه قرابت و همکاری بیشتر جهت مقابله با بی‌عدالتی‌های مستمر حکومت آمریکا هستند. در هر حال، روند اتفاقات، نشانه‌های دقیقی از جان گرفتن دوباره این جنبش و احیای دوران طلایی آن (در دهه 1980) به ما می‌دهد.
منبع:مشرق
انتهای پیام/
