به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران؛ ترنجبین (ترانگبین) مادهای شیرین است که به صورت شبنم روی گیاه خارشتر مینشیند. در این مطلب برخی از خواص این گیاه را بیان میکنیم.
ترنجبین طبع گرم وتر دارد.
ترنجبین حاوی ترکیبات قندی مختلفی مانند گلوکز و فروکتوز، ساکاروز و تری ساکارید است که به راحتی در آب حل میشود. از دیگر ترکیبات موجود در این گیاه میتوان به تانن و آنتوسیانین اشاره کرد.
مصرف مخلوط ترنجبین با آب پنیر سبب خارج شدن اخلاط سوخته بدن میشود همچنین ترکیب ترنجبین با ماء الشعیر برای دفع اخلاط گرم مفید است.
در طب سنتی از ترنجبین برای شیرین کردن جوشاندههای گیاهی استفاده میشود؛ ترکیب ترنجبین با فلوس خاصیت ضد عفونیکنندگی دارد.
ترنجبین ملین و مسهل است. این گیاه اگر در مقدار کم مصرف، ملین و اگر به مقدار زیاد استفاده شود، مسهل است؛ برای رفع یبوست باید با توجه به سن بین ۱۰ تا ۷۰ گرم ترنجبین با کمى آب میل شود.
برای رفع عطش و تب ترنجبین مفید است.
مصرف ترنجبین سرفه را تسکین میدهد و درد سینه را از بین میبرد.
جوشانده ترنجبین معرق همچنین گلهای این گیاه برای بواسیر مفید است.
افراد برای درمان روماتیسم باید از ماساژ موضعی روغن برگهای ترنجبین استفاده کنند.
عرق ترنجبین در دفع سنگ کلیه و مثانه نیز تا حدودی مؤثر است.
برای تهیه آب ترنجبین، باید ۱۲ تا ۳۵ گرم ترنجبین را در آب جوش حل؛ سپس آن را صاف و میل کنید؛ بهتر است آب ترنجبین ناشتا مصرف شود.
مبتلایان به حصبه، اسهال خونی، بواسیر و آبله باید از مصرف ترنجبین خودداری کنند، همچنین استفاده از این گیاه برای افرادی که در ادرارشان خون وجود دارد و اشخاص گرم مزاج مناسب نیست.
انتهای پیام/
وقت خوش
از یک سمت اشاره دارید که در درمان بواسیر موثر هست و از جهتی دیگر عنوان میفرمایید که افرادی که بواسیر دارند مصرف نکنند
میشه بفرمایید به کدام یک میتوان تکیه کرد؟