به گزارش خبرنگار  حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ زادروز حضرت عیسی مسیح (ع) هر ساله در قالب جشنی با عنوان کریسمس گرامی داشته می‌شود. این جشن متعلق به مسیحیان جهان بوده و در روز ۲۵ دسامبر مصادف با ۴ دی ماه برگزار می‌شود. مسیحیان در این روز شادی می‌کنند و تولد پیامبرشان را جشن می‌گیرند؛

بنابر این گزارش، نوشته‌های نخستین پیرامون مسیحیت چندین روز را برای تولد مسیح ذکر کرده‌اند و نخستین جشن کریسمس در سال ۳۳۶ در رم به ثبت رسیده است. پارسایان در سده هفدهم میلادی به دلیل کار‌های ناشایستی که در روز کریسمس انجام می‌شد، برگزاری جشن در این روز را ممنوع اعلام کردند و آن را به عنوان یک تعطیلی سالانه در تقویمشان نگه داشتند. البته جشن کریسمس در اوایل سده نوزدهم میلادی و با پیدایش جنبش آکسفورد دوباره رونق گرفت؛ به گونه‌ای که چارلز دیکنز و نویسندگان دیگر با تأکید بر اینکه کریسمس یک جشن خانوادگی، مذهبی و وسیله‌ای برای دادن هدیه است جلوهٔ اجتماعی تازه‌ای به آن بخشیدند و باعث فراموشی گذشتهٔ آن شدند.

امروزه در تمام جهان درخت سرو نماد مهم کریسمس است. اما درخت سرو در آئین‌های پاگان و فرهنگ قدیم ایران نیز بسیار مهم بوده و درخت جاودانگی تلقی می‌شده‌ است. درخت سرو در جا‌های مختلف حجاری‌های تخت جمشید دیده می‌شود و در آیین مهر نماد سبزی و استواری در سرمای زمستان به حساب می‌آمده است. ایرانیان باستان در طولانی‌ترین شب سال سروی بلند قامت را تزئین می‌کردند؛ درخت همیشه سبز سرو در مقابل سوز و سرمای زمستان مقاوم است و این حرکتی نمادین به نشانه تحمل سختی‌ها و در نتیجه سازگار با طبیعت جشن میترا بود. جوانتر‌ها نیز در همین شب آرزوهایشان را به شکلی نمادین در یک پارچه ابریشمین رنگارنگ می‌پیچیدند و با این امید که میترا برآورده‌شان کند آن‌ها را در کنار نعمت‌های خدایشان بر درخت آویزان می‌کردند. درخت سرو اولین بار در دروه اشکانیان به اروپا راه یافت و نماد کریسمس شد.

در آستانه زمان برگزاری جشن‌های کریسمس به سراغ میر جلال‌الدین کزازی؛ شاهنامه‌پژوه و نویسنده رفتیم تا از وی بپرسیم که آیا درخت کریسمس ریشه در فرهنگ ایران دارد یا خیر. وی در گفتگو با خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اظهار داشت: «بی‌گمان درخت کریسمس ریشه در فرهنگ ایران دارد. درخت کاج یا درخت سرو در فرهنگ و نمادشناسی ایرانی نمونه برترین و نشانه رازورانه جاودانگی است، زیرا که این درخت همواره در بهار و زمستان سرسبزند. این نماد ایرانی با آیین مهر از ایران به سرزمین‌های باخترین برده شده و جایی ویژه در رسم و راه‌های کریسمس یافته است، زیرا آیین مهرپرستی سال‌ها در جهانشاهی روم، آیین فراگیر و همگانی بوده است. پس از پیدایی آیین ترسایی (مسیحیت) بسیاری از بنیاد‌ها و نهاد‌ها و نماد‌ها و باور‌ها و رسم و راه‌های مهری در فرهنگ ترسایی برجای مانده است و به یادگار.»

خاطر نشان می‌شود اگر چه کریسمس جشنواره‌ای در تقویم مسیحی است، اما در هند به عنوان یک سرگرمی و تفنن دارای اهمیت ویژه‌ای است. هیجان انگیزترین جشن کریسمس در هند را می‌توان در شهر بندری «گوا» دید.

انتهای پیام/