آیا پاپ فرانسیس فرصت دفاع از آزرده‌ترین اقلیت جهان را از دست می‌دهد؟
اسکای نیوز در گزارشی اعلام کرد اگر پاپ در سفرش به میانمار درباره جنایات علیه مسلمانان روهینگیا حرفی نزند، فرصت کمیابی را برای دفاع از آزرده‌ترین اقلیت جهان از دست می‌دهد.
به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از اسکای‌نیوز، «پاپ فرانسیس» رهبر کاتولیک‌های جهان به میانمار که ارتشش به پاکسازی قومی مسلمانان روهینگیا متهم شده، سفر کرده است. «الکس کرافورد» خبرنگار اسکای‌نیوز به مکانی در میانمار رفته است که پاپ فرانسیس از وجود آن بی‌اطلاع است یا هرگز نمی‌تواند وارد آن شود. صد‌ها روهینگیایی در این اردوگاه زندگی می‌کنند و در خطر مرگ هستند.
در گزارش خبرنگار اسکای‌نیوز آمده است: دو پلیس مسلح و یک نفر دیگر از ورود ما به اردوگاه روهینگیایی‌ها در بخش جنوبی ایالت راخین جلوگیری کردند. این مکان همان جایی است که مقامات کشور بودایی میانمار نمی‌خواهند پاپ آن را ببیند.
خبرنگاران داخلی و بین المللی اجازه ورود به این مکان را ندارند و تلاش‌های خبرگزاری اسکای برای دریافت اجازه رسمی برای ورود به آنجا نتیجه نداد. حتی آژانس‌های امدادی هم به سختی می‌توانند به این منطقه دست پیدا کنند. برخی از آن‌ها می‌گویند قبل از ورود به این اردوگاه و تحویل غذا و کمک‌های پزشکی باید چندین مجوز از مقامات میانمار دریافت کنند.
مقامات میانمار (برمه) مسائل امنیتی را بهانه کرده‌اند تا از ورود به اردوگاه روهینگیایی‌ها جلوگیری کنند. آن‌ها ادعا می‌کنند مردم روهینگیا مسلمانان افراطی هستند که عملیات تروریستی انجام می‌دهند.
این خبرنگار می‌افزاید: ما راهی مخفی برای ورود به این اردوگاه پیدا کردیم و با کمک چند نفر که آزادیشان را به خطر انداختند، وارد آنجا شدیم. در این اردوگاه با صد‌ها روهینگیایی وحشت زده روبرو شدیم که در کشور خودشان آواره شده بودند. آن‌ها گفتند اجازه مدرسه رفتن یا شاغل بودن را ندارند و کوچکترین حرکت‌شان تحت کنترل است. دولت آن‌ها را به بهانه اینکه پیرو اسلام هستند به شدت محدود کرده است.
از دیدگاه مقامات میانمار و جمعیت بودایی این کشور، این مردم اصلا وجود ندارند. بار‌ها به ما گفته شد: «آن‌ها روهینگیایی نیستند. هیچ گروهی به نام مسلمان روهینگیایی در میانمار وجود ندارد!» دولت میانمار ترجیح می‌دهد آن‌ها را مهاجر بنگلادشی بنامد. این در حالی است که چندین نسل از روهینگیایی‌ها در میانمار زندگی کرده‌اند.
یکی از افراد حاضر در این اردوگاه می‌گوید: «ما اجازه نداریم به سیتو (نزدیکترین شهر به آن‌ها و مرکز ایالت راخین) وارد شویم. اگر به آنجا برویم کشته می‌شویم».
اغلب افرادی که در این اردوگاه زندگی می‌کنند کسانی هستند که در پی درگیری‌های سال ۲۰۱۲ از خانه‌هایشان رانده شده‌اند. آن‌ها از آن زمان بدون هیچ آزادی یا حقی در این اردوگاه زندگی می‌کنند.
تحقیقات دو ساله سازمان عفو بین الملل این شرایط را مشابه سیستم «آپارتاید» جنوب آفریقا توصیف کرده است. سیستم آپارتاید قبل از اینکه دموکراسی در سال ۱۹۹۴ در آفریقای جنوبی برقرار شود، علیه سیاهپوستان اجرا می‌شد. جمعیت بودایی میانمار به هیچ وجه با مردم روهینگیا همدردی نمی‌کنند. آن‌ها عملیات سه ماهه ارتش میانمار علیه این مردم را تحسین می‌کنند. عملیات ارتش میانمار از اواخر اوت آغاز و به آواره شدن بیش از ۶۰۰ هزار روهینگیایی منجر شد.
یکی از روهینگیایی‌ها گفت: «سربازان میانمار می‌خواهند همه ما را بکشند و از کشور بیرون کنند». این اقدام را هر چه که بنامیم؛ پاکسازی قومی یا نسل‌کشی؛ به نظر می‌رسد برای کسانی که انجامش می‌دهند چندان مهم نیست.
پاپ فرانسیس درست در زمانی به میانمار سفر کرده است که حتی بر زبان آوردن نام روهینگیایی‌ها هم با واکنش شدید بودایی‌ها مواجه می‌شود. اگر پاپ در سفرش به میانمار درباره این جنایات حرفی نزند، فرصت کمیابی را برای دفاع از آزرده‌ترین اقلیت جهان از دست می‌دهد.
انتهای پیام/
