به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در آيه 112 سوره هود خداوند سبحان به پيامبرش می فرمايد: (فَاسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ): استقامت كن در راه تبليغ و ارشاد، استقامت كن در طريق مبارزه و پيكار استقامت كن در انجام وظائف الهی و پياده كردن تعليمات قرآن. ولی اين استقامت نه به خاطر خوشايند اين و آن باشد و نه از روی تظاهر و ريا، و نه برای كسب عنوان قهرمانی و نه برای بدست آوردن مقام و ثروت و كسب موفقيت و قدرت، بلكه تنها به خاطر فرمان خدا و آن گونه كه به تو دستور داده شده است بايد باشد.اما اين دستور تنها مربوط به تو نيست، هم تو بايد استقامت كنی «و همچنين كسانی كه با تو به سوی خدا آمده ‏اند» بايد استقامت كنند (وَ مَنْ تابَ مَعَک).

استقامتی خالی از افراط و تفريط، و زياده و نقصان «و طغيان نكنيد» (وَ لا تَطْغَوْا). يعنی، استقامتی كه در آن طغيان وجود نداشته باشد. «چرا كه خداونی از اعمال شما آگاه است» (إِنَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ).و هيچ حركت و سكون و سخن و برنامه ‏ای بر او مخفی نمی ‏ماند.
در حديث معروفی از ابن عباس چنين می خوانيم: «هيچ آيه ‏ای شديد و مشكلتر از اين آيه بر پيامبر صلّی اللّه عليه و آله نازل نشد و لذا هنگامی كه اصحاب از آن حضرت پرسيدند چرا به اين زودی موهای شما سفيد شده و آثار پيری نمايان، گشته، فرمود: مرا سوره هود و واقعه پير كرد! و در روايت ديگری می خوانيم: هنگامی كه آيه فوق نازل شد پيامبر فرمود:
شمّروا، شمّروا، فمارئی ضاحكا: «دامن به كمر بزنيد، دامن به كمر بزنيد (كه وقت كار و تلاش است) و از آن پس پيامبر هرگز خندان ديده نشد»! [2]
منبع: سایت انوار طاها

انتهای پیام/

سوره‌ای که پیامبر را پیر کرد