به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ تونل سارایوو (Sarajevo Tunnel) شاید تا حالا نام سارایوو را نشنیده باشید، سارایوو شهری کوچک و پایتخت کشور بوسنی هرزگوین است که علیرغم مساحت نه چندان زیاد جاذبه های تاریخی و دیدنی ها فرهنگی زیادی را در خود جا داده است. در نزدیک فرودگاه این شهر و در فاصله ی ۵ متری از باند فرودگاه تونلی مخوف وجود دارد، جایی که در شهر سارایوو به نام تونل سارایوو و تونل امید شناخته می شود. در ادامه با الی گشت همراه باشید تا ببینیم چرا به این تونل، امید می گویند و دلیل آن چیست.

تونل سارایوو در فاصله ای ۵ متری از باند تنها فرودگاه این شهر قرار دارد که در دوران محاصره ی شهر سارایوو کنده شده است، در آن دوران از طریق این تونل مواد غذایی مورد نیاز مردم برای آن ها آورده می شده است و در واقع این تونل به نوعی راه ارتباطی مهمی بوده است. تا مدت ۴ سال این تونل ۸۰۰ متری تنها راه ارتباطی شهر با جهان بیرون بود و تمام زندگی مردم این شهر وابسته به آن.

در بهار سال ۱۹۹۲ نیروهای ارتش صربستان شهر سارایوو را به محاصره در آوردند و این شهر را با توپ ها و اسلحه های غول آسای آتشین بمباران کردند و در این دوران مثل هر جنگ دیگری که در دنیا اتفاق می افتد شهروندان و مردم غیر نظامی قشر مطلوم و آسیب دیده بودند و ۳۰۰ هزار شهروند شهر مانند طعمه در تله افتاده بودند و چاره ای برای فرار از این وضعیت و بحران نداشتند. نیروهای صربستانی دسترسی تمام راه های ارتباطی و جاده ها را بسته بودند و حتی آمد و شد و جابه جایی غذا و دارو به شهر را قطع کرده بودند. آن ها حتی راه آب، برق و گرما را هم روی مردم سارایوو بستند و شرایط وحشتناک و کشنده ای را برای مردم آن شهر به وجود آوردند. این حرکت آن ها باعث کشته شدن تعداد زیادی از مردم و به وجود آمدن قحطی در شهر شد و با به وجود آمدن این شرایط سازمان جهانی یونسکو تصمیم گرفت تا با نیروهای صربستانی مذاکره کند و بتواند حداقل فرودگاه را از این حمله ها مصون نگه دارد تا کمک های انسانی بتواند به راحتی در این فرودگاه جریان داشه باشد اما متاسفانه حتی این هم نمی توانست جوابگوی جمعیت شهر باشد.

شهروندان سارایوو اجازه داشتند حتی داخل فرودگاه قدم بگذارند –که در واقع یک محل بی طرف تحت نظر یونسکو بود- و بعد از آن به منطقه ی مجاور Bosnian-held Butmir می رفتند که در سمت دیگر فرودگاه بود. چرا که در تمام شهر نیروهای صربستانی تمام مناطق را محاصر کرده بودند و چشمشان را از روی خیابان های اصلی سارایوو برنمی داشتند مخصوصا خیابان هایی که منتهی به فرودگاه بود. آن ها تک تک حرکات مردم سارایو را تحت نظر داشتند و حتی لحظه ای برای شلیک به مردم مردد نبودند، بیشتر از ۲۰۰ نفر در خیابان ها در جریابن این محاصره کشته شدند و صدها نفر هم به شدت آسیب دیدند و زخمی شدند و همین موضوع باعث شدتا به این خیابان لقب «خیابان تک تیرانداز» داده شود.

یک مهندس عمران بوسنیایی به نام Nedžad Branković تصمیم گرفت تا روی این تونل تغییراتی انجام دهد و نقشه ای را برای این تونل طرح کرد که بر اساس آن ۲ منطقه به هم متصل می شدند، منطقه ی Dobrinja که در داخل خط محاصره ی صرب ها بود و منطقه ی بوتمیر (Butmir) که در سمت دیگر بود. ساخت این تونل در سال ۱۹۹۳ شروع شد و تا ۶ ماه هم ادامه پیدا کرد، کارگران به صورت ۸ ساعت شیف روی این تونل کار می کردند و شروع به کندن آن با بیل از ۲ طرف کردند تا جایی که این این ۲ طرف در وسط به هم رسیدند. در واقع این کند و کاوها و کار حفر این تونل توسط ارتش بوسنی انجام شد اما بعدها از معدن چیانی از مرکز بوسنی هم کمک گرفته شد و در ازای این کار به آن ها یک پاکت در روز سیگار داده می شد. در آن دوران سیگار در این شهر کمیاب و گران بود، آن ها می توانستند با فروش این پاکت های سیگار پول خوبی را به جیب بزنند و هزینه های روزانه ی زندگی خود و خانواده شان را تامین کنند.

یک سر این تونل در یک خانه ی متروکه که متعلق به فردی به نام Bajro Kolar بود و در زنزدیکی فرودگاه بد، قرار داشت و سر دیگر آن هم که در Dobrinja قرار داشت در گاراژ یک آپارتمان قرار داشت. هر روز حدود ۳ تا ۴ هزار نفر و ۳۰ تن ماده ی مختلف غذایی و غیر غذایی از طریق این تونل جابه جا می شد و در ابتدا سربازان این مواد را روی دوش و کمر خود می گذاشتند و آن ها را حمل می کردند تا این که یک قطار ریلی کوچک یک واگنه که مردم آن را هل می دادند در آن جا گذاشته شد تا کار حمل و نقل وسایل راحت تر شود.

نیروهای صربتسانی در ال ۱۹۹۴ راز این تونل را فهمیدند و سعی کردند تا آن را نابود کنند و بعد از این که جنگ به پایان رسید، بیشتر تونل خراب شد و بخش بزرگی از آن فرو ریخت اما خوشبختانه بخشی از تونل که در خانه ی Bajro Kolar قرار داشت بعد از تلاش های زیادی که برا ی محافظت از این تونل تاریخی کرد، حفظ شد و اطراف آن هم موزه ای ساخته شد.

امروزه تونل سارایوو به یکی از اصلی ترین جاذبه های گردشگری شهر سارایوو پایتخت کشور بوسنی و هرزگویین تبدیل شده است و روزانه صدها نفر از آن بازدید می کنند ولی با کمال تعجب موزه ای که در اطراف تونل ساخته شده است هیچ محافظتی از طرف دولت نمی شود و اهمیتی به اهمیت تاریخی و فرهنگی آن ندارد، بخشی که نقش مهمی در حفظ تاریخ مردم صربستان دارد و صدها هزار نفر از مردم این شهر را از خطر مرگ بر اثر گرسنگی نجات داده است.

منبع: برترین ها 

انتهای پیام/

تونل سارایوو را بیشتر بشناسید