به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ حامد هوشیاری نویسنده و کارگردان عرصه نمایش و عضو انجمن نویسندگان و منتقدان خانه تئاتر است. از نمایش‌های معروف او میتوان به «خنجره‌ها»، «سحرگاه سوم»، «آخه اینجا نزدیکتره به خدا» و «یک از ۱۷۵» اشاره کرد.

به مناسبت اجرای نمایش «راهمرد» که حال و هوای انقلاب، جنگ و ... را دارد، خبرنگار حوزه تئاتر باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفتگویی را با این نویسنده و کارگردان ترتیب داده است که در ادامه می‌خوانید؛

محوریت و موضوع نمایش «راهمرد» بر چه ریلی حرکت می‌کند؟

هادی از شخصیت‌های محوری داستان نمایش صحنه‌ای «راهمرد» است. او فرزند اول خانواده تعزیه خوان قدیمی و برادر یکی از شهدای پانزده خرداد سال 1342 می‌باشد. او که با بیماری لاعلاج دخترش زهرا روبه روست، با خدا عهد بسته که تا زمان بهبودی فرزندش، خادم قدیسان باشد. در پی‌رنگ این درام اجتماعی فرازهایی از زندگی «سید روح الله خمینی» توسط او روایت می‌شود و بافت آئینی داستان را که از هنر تعزیه و نقالی سود می‌برد؛ تکمیل می‌کند. در این نمایش؛ الگوی ذهنی هادی تحت تاثیر دیگر شخصیت محوری صحنه، «معین البکا» است. او در تمام طول نمایش درگیر کشمکش‌های فکری، از دست دادن و یا بهبودی دخترش است که در این میان مخاطب نیز همواره در حال گره‌گشایی از معمای رفتن یا بازگشت این دختربچه به زندگی است و...

هدف و پیام اجرای این نمایش به مخاطبان چیست؟

نمایش «راهمرد» کوشیده است که الگوپذیری انقلاب بزرگ ملت ایران از پانزده خرداد 1342، انقلاب بهمن 1357، دفاع مقدس و قیام حسینی را ترسیم کند. همچنین رابطه عاطفی، معنوی و منطقی آن را بیان کند و روایت این ارتباط مهم با زبان تعزیه شکل می‌گیرد.

در یک نگاه کلی این نمایش، اثری متفاوت در سبک، موضوع و محتوا از منظر منتقدان مطرح شده است و این نمایش در پی بیان این است که؛ دین برای آسایش و آرامش مردمان است و دینداران راستین باید در فکر و ذکر همنوعان خود، محرومان و نیازمندان جامعه باشند و به تعبیر امام حسین (ع) دیندار واقعی در پی آن باید باشد که دردی را از اجتماع و جامعه دوا کند.در غیر این صورت در دینداری او باید شک کرد. این موضوع در ابتدای نمایش و در گفتگوی بین «دخترک آدامس فروش» و «هادی» با زبان نمایش بیان شده است.

ارزیابی خودتان از نمایش به عنوان یک مخاطب چیست؟

از مفهوم و کلیات نمایش «راهمرد» می‌توان چنین برداشت کرد که؛ دینداری، بصیرت و شجاعت، برخاسته از فهم و درک درست تعالیم انبیا و اولیا است که در نهضت انقلاب ملت ایران و همچنین رهبری بزرگ آن، این مسئله نمایان است. ظلم ستیزی و عدالت خواهی حضرت امام حسین(ع) که در انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و در سخنان امام خمینی متبلور شده است، در نمایش «راهمرد» از زبان «هادی» و «معین البکاء» و حتی «دختر آدامس فروش» بیان شده است. به طوری که در مجموع میتوان گفت؛ دینداری و عشق به اولیا، مترادف با عدالت خواهی و ظلم ستیزی همراه با دانش و فهم است که به نوعی مبارزه در راه عقیده و هدف تا آخرین نفر و نفس و وطن خواهی و دفاع از حقوق محرومان و مظلومان را با زبان تعزیه بیان می‌کند.

سابقه فعالیت‌های خودتان در این عرصه به کجا بازمی‌گردد؟

آخرین حضور من در تئاتر شهر به 10 سال پیش با نمایش «خنجره‌ها» برمی‌گردد که در کارگاه نمایش تئاتر شهر در بهمن و اسفند 1386 به روی صحنه رفت و در همان سال نیز در بیست و ششمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در بخش چشم‌انداز ‏تئاتر ایران حضور داشت. من به عنوان نویسنده و کارگردان عرصه نمایش، عضو انجمن نویسندگان و منتقدان خانه تئاتر هستم.

با نویسندگی و کارگردانی نمایش «آخه اینجا نزدیکتره به خدا» در سال 1395 این نمایش را در خانه نمایش اداره تئاتر روی صحنه بردم، که از سوی موسسه هنرمندان پیشکسوت به عنوان کارگردان نسل نو تئاتر دینی مورد تقدیر قرار گرفتم. گفتنی است؛ از دیگر نمایش‌هایی که نویسندگی و کارگردانی آنها را بر عهده گرفتم یکی نمایش «یک از ۱۷۵» در سال 1394 بود که به عنوان اولین نمایش صحنه‌ای با موضوع شهدای غواص عملیات کربلای چهار در تالار محراب به روی صحنه رفت و دیگری نمایش «سحرگاه سوم» در سال 1393 با مضمونی دینی و موضوع امام زمان(عج) بود که در تماشاخانه سنگلج اجرا شد.

از سالنی که برای اجرای نمایش به شما داده شده راضی هستید؟

کیفیت و سیستم نوری سالن مطلوب است و به شکل مطلوبی توانستیم از ترکیب‌های نوری مختلفی به جهت کاربردی در راستای موقعیت‌های نمایشی بهره بگیریم.

استقبال از این نمایش به شکل مطلوب صورت گرفت و بعد از پنجمین شب اجرا این نمایش در دو سانس میزبان علاقه‌مندان شده است.

اعضای گروه نمایش حرفه‌ای هستند یا دانشجو؟

من تاکنون از تمام پیشکسوتان نمایش در نمایش‌هایم بهره برده‌ام و در این نمایش هم به همین گونه عمل کرده‌ام.

حضور هنرمندان و بازخورد منتقدان در این مدت چطور بوده است؟

حضور هنرمندان و منتقدان خیلی قابل تقدیر و مطلوب بوده، به گونه‌ای که هر عزیزی که به تماشای این نمایش نشسته بعد از پایان نمایش یکی از مبلغان نمایش راهمرد شده است که این امر برای من قابل تقدیر و مهم بوده چرا که؛ وقتی مفهوم نمایش را با زبان و اجرا توانسته‌ایم به گونه‌ای ترویج کنیم که مخاطبان نیز در راستای مفاهیم ما حرکت نمایند به نظرم حرکت مطلوبی صورت گرفته است.

شیوه اجرایی نمایش راهمرد چه بوده است؟

همیشه معتقدم که چنین آثاری باید در درجه‏ اول تمامی مؤلفه‌های تئاتری را رعایت کنند و بعد به دنبال انتقال مضمون مورد نظرشان باشند هر چند نباید از تناسب قالب یا محتوا غفلت کرد. البته اکثر ساختارهای متداول نمایشی برای نمایش مذهبی نیز قابل استفاده هستند اما من شیوه‏ اپیک و حماسی و یا رئالیسم جادویی را بیشتر مناسب این کارها می‏‌بینم و همیشه نیز گوشه‏ چشمی به شیوه‏ اجرایی نمایش‌‏های ایرانی به‏ ویژه شبیه‏ خوانی دارم.

دیدگاه شما نسبت به هنر تئاتر چیست؟

تئاتر، هنری برای بیان دردها، رنج‌ها و معضلات جامعه بوده و ابزاری برای گسترش اخلاق و معارف دينی، تبيين هويت و سبک زندگی ايرانی- اسلامی است؛ بنابراين از نظر من بايد از همه ظرفيت‌های تئاتر به ويژه در شرايط کنونی استفاده شود تا به سمت موضوعاتی حرکت کنيم که کمتر به آن پرداخت شده يا حتی نگارش و اجرايی درباره آن شکل نگرفته است. دين و مکتب‌مان هنرور است. اولين نقاش و نگارگر خداوند است؛ بنابراین اولين جلوه هنر در ذات عبوديت است. وقتی اوج زيبايی و هنر در آفرينش وجود دارد و قدرت تصويرگري در قرآن به وضوح آمده است، دليلی بر نشر ندادن اين موضوعات نيست.

اهمیت مسئولان به هنر نمایش چطور است؟

در جامعه ايرانی، هنر نمايشی که امروز با آن مواجه هستيم، بر اساس قالب تفکر و ساختار هنر غربی شکل گرفته و اين مانند بسياری از پديده‌های وارداتی ديگر در جامعه مطرح شده و چون از اهميت خاصی برخوردار است، متوليان فرهنگی کشور ضرورت حضور اين هنر را احساس کردند.

حرف پایانی دارید بفرمایید.

خوشحال هستم که این نمایش در زمان اجرای خود مورد توجه و تقدیر چند نهاد و مجموعه قرار گرفت و این برای من قابل تقدیر است چراکه این نشان داد که مسئولین و نهادهای مرتبط نیز پیگیر این گونه مضامین هستند و اگر به نظرشان با کیفیت باشد آن را مورد توجه قرار می‌دهند.

گفتگو از یگانه عرب
انتهای پیام/