زرنگی چشم بادامی‌ها با دور زدن هتل‌داران تهرانی
چینی‌ها در ادبیات‌شان رویای همجواری کوه، دریا و جنگل را دارند که در کشورشان، چنین چیزی وجود ندارد، آنها می‌گویند که در ایران با تله‌کابین می‌توان در مدت کمی از کوه و جنگل به دریا رسید! چشم بادامی‌ها معتقدند در ایران، رویای آنها به حقیقت تبدیل می‌شود.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،«چرا چینی‌ها در تهران هتل نمی‌روند؟» سئوالی که هر کسی در پایتخت با شنیدن آن متحیر می‌شود، که این تعداد گردشگر چینی که به ایران می‌آیند، در تهران کجا اقامت می‌کنند؟
«چرا چینی‌ها در تهران هتل نمی‌روند؟» سئوالی که بیشتر تبدیل به چالشی برای هتل‌داران پایتخت شده است، که در این رابطه "امیرحسینی مسعودی" - دانش آموخته موسسه طبیعت و یکی از فعالان عرصه هتل‌داری کشور به آن پاسخ می‌دهد.
چرا گردشگران چینی در تهران، کمتر در هتل‌ها اقامت می‌کنند؟
مسعودی: مسئله ای که وجود دارد این است که این افراد چینی، در تهران هتل نمی‌روند، بلکه یک واسطه ایرانی را پیدا می‌کنند و آن واسطه به آنها آپارتمان اجاره می‌کند و خدمات می‌رساند، در واقع این چینی‌ها توریست و گردشگر هستند اما پول آنها به جیب واسطه‌ها می‌رود و سیستم گردشگری درآمدی از طرف آنها نخواهد داشت.
بنده مدیر هتلی در شمال کشور هستم که موفق شدیم با چینی‌هایی که برای کار و فعالیت‌شان به تهران می‌آیند رایزنی کنیم تا روزهای پنج شنبه و جمعه که آنها تعطیل و بیکار هستند به شمال بیایند و گشت و گذاری انجام دهند.
نکته جالبی که گفتن آن خالی از لطف نیست این است که چینی‌ها در این بازدیدها بیان می‌کنند که ما در ادبیات‌مان رویای همجواری کوه، دریا و جنگل را داریم که در کشور ما چنین چیزی وجود ندارد، اما شما در اینجا مثلاً با تله کابین در کمتر از 10 دقیقه از کوه و جنگل به دریا می‌رسید! و در کشور شما رویای ما به حقیقت پیوسته است.
آیا در چین هم گردشگر ایرانی می‌تواند این کار را انجام دهد؟
مسعودی: در چین چیزی به نام «کارگو» دارید. یعنی یکسری افراد که زبان فارسی را بلدند و به تجار ایرانی خدمات می‌رسانند و مواردی مانند آشنایی با مراکز خرید عمده، معرفی قیمت و کیفیت مناسب، و تمام خدماتی که تاجر و گردشگر به آن احتیاج دارد در اختیارش قرار می‌دهند و به او کمک می‌کنند اما فرق آن با کشور ما در این است که آنجا همه این امور زیر نظر دولت انجام می‌شود و مالیات پرداخت می‌شود.
در واقع پول گردشگر مورد استفاده کارگر و هم دولت قرار می‌گیرد اما در کشور ما متاسفانه چنین نیست، زیرا افرادی که به عنوان واسطه به چینی‌ها خدمات می‌دهند، منافع فقط به جیب خودشان می‌رود. پس اصل توریست کجا اتفاق می‌فتد؟ من هتل دار زمینم متری خداتومن است، برای غذای گردشگرم باید هزینه آنچنانی کنم، اگر مثلا کارگری از من شکایت کند باید میلیونی پرداخت کنم و ... بنابراین من، حق کارگرم را می‌دهم اما این واسطه‌ها با دور زدن ما و قوانین از گردشگری استفاده و در واقع سواستفاده می‌کنند!
مشکل از کجا است؟
مسعودی: مشکل اینجاست که ما با هم نیستیم، من، تورلیدر، آژانس، هتل دار، تاکسی دار، اتوبوس دار، ایرلاین، هواپیمایی.. ما با هم متحد و یکی نیستیم که وضعمان این شده است.
مثلاً هتل بنده، نمونه و برتر کشوری شد اما رئیس اتحادیه تا به حال در هتل ما را نزده، یک تبریک هم نگفتند، بعد می‌گویند شما معیارهای سازمان میراث را دارید؟ این معیارها را شما تعیین کنید بعد بیایید ببینید ما داریم یا خیر؟
پارسال در ترکیه کودتا شد، سهم ایران از این کودتا چقدر بود؟! همه رفتند گرجستان، الان در آذربایجان و در باکو آپارتمان اجاره داده می‌شود اما دولت می‌داند و مالیاتش را می‌گیرد، آنهم کشوری که از نظر جاذبه‌های گردشگری از کشور ما بسیار پایین تر است.
آیا قانون نداریم یا قانون درست اجرا نمی‌شود؟
مسعودی: ما قانون می‌خواهیم، نظام، سیستم. قانون البته وجود دارد، اجرا نمی‌شود. الان راسته جاده چالوس را که بروید می‌بینید که با فاصله کم ایستادند و می‌گویند : ویلا...ویلا... این از کجا آمده؟ ما نظارت می‌خواهیم. شما فکر کنید که چراغ راهنمایی در خیابان نباشد یا پلیس نداشته باشیم، وضع چه می‌شود؟
ما هتل‌دارها داریم کار خودمان را انجام می‌دهیم و هتل داری می‌کنیم و به سیستم گردشگری کمک می‌کنیم، اما یکسری افراد مدام ما و قانون را دور می‌زنند . ما قانون داریم نظارت نداریم ولی مجری قانون نداریم.
منبع:تسنیم
انتهای پیام/
چرا چینی‌ها در پایتخت ایران هتل نمی‌روند؟
محاکمه متهم به خاطر قتل برادرزن؛
دعوت نشدن به میهمانی خانوادگی خون به پا کرد
باشگاه خبرنگاران جوان گزارش می دهد؛
آرزوهای بر باد رفته در مسیر جاده شوتیهای لرستان
