به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ کمک گرفتن از مشاور و متخصص در هر زمینه، یک راه حل علمی و مدرن برای حل مشکل یا به دست آوردن راهحلهای جدید است. خواه این مشاوره در زمینه روانشناسی و برای رهایی از اختلالات روانی باشد یا در زمینه کسب و کار. در این بین، بسیاری از کلینیک های مشاوره به شکل قانونی و علمی و البته برخی هم به شکل غیر علمی و با استفاده از مشاوران کم تجربه و تازه فارغ التحصیل شده به ارائه خدمت مشغول هستند.
یکی از معضلاتی که گریبانگیر مراکز مشاوره شده، موج جوانگرایی و البته بیتجربگی کسانی است که خود را در جایگاه یک مشاور قرار دادهاند. اولین سوالی که برای مخاطب پیش میآید این است که تجربه فردی که خود را مشاور معرفی میکند، تا چه اندازه در ارائه خدمت حرفهای او موثر است؟
مدیر یک کلینیک مشاوره به سلامت آنلاین میگوید: «مسائل روحی روانی به گونهای است که تا شخص سالهای سال تجربه کار با مراجعان مختلف را نداشته باشد، نمیتواند فرد موفق وتوانمندی باشد.»
مرتضوی ادامه میدهد: «چه بسا مشاورینی که مدعی کار درمانگری بودهاند ولی متاسفانه نه تنها حال مراجعان آنها اصلا خوب نشده، بلکه با آن حال بد که به مشاور یا روانشناس مراجعه کردهاند، به علت کم تجربگی چنین شخصی، بدتر هم شدهاند.»
وی ادامه میدهد: «دلیل آن این است که این مراجعان، روان خود را دراختیار فردی قرار دادهاند که تجربه حرفهای نداشته و فکر میکرده چون تازه فارغالتحصیل شده پس میتواند شقالقمر کند، اما واقعیت چیز دیگری است. کمااینکه در درمان وسواسهای فکری عملی، اگر فرد مراجعه کننده نزد مشاوری برود که تجربه حرفهای نداشته باشد، خودش همان جلسه اول متوجه شده، درمانگر را رها میکند و نزد درمانگری می رود که سالها عمر خود را صرف درمان بیماران کرده و توانسته تجارب حرفهای خوب و با ارزشی بهدست آورد.»
این مساله تنها منحصر به مراکز مشاوره فعال در حوزه روانشناسی نمیشود. خانم صرافزاده، مدیر یک کلینیک مشاوره در زمینه کسب و کار است. از نظر او اهمیت و جایگاه تجربه یک مشاور، حتی از علم او هم بیشتر است. وی در گفتوگو با سلامت آنلاین با بیان اینکه معمولا مشاورها خارج از چارت سازمانی قرار میگیرند و به مجموعهها کمک میکنند، میگوید: «دوره مشاوره آنها نیز کوتاه مدت است.»
صرافزاده میافزاید: «مهم این است که مشاور به موضوعی که قصد صحبت و مشاوره در مورد آن را دارد، مسلط باشد. گاهی حتی رشته تحصیلی برخی مشاورین با موضوع مشاوره آنها نیز مرتبط نیست، اما به سبب تجربهای که دارند کار مشاوره را انجام می دهند. ممکن است یک نفر در یک مقطع زمانی خاص خود را بهعنوان مشاور جا بزند یا با مدرک تحصیلی غیر مجاز موفق به این کار شود، اما در دراز مدت نمیتواند جایگاه خود را به شکل ثابت حفظ کند. چرا که مشتریها سرانجام پی به عدم توانایی وی میبرند.»
معاون دفتر سلامت روان وزارت بهداشت معتقد است که ارائه خدمات روانشناسی به مردم مستلزم یک سری دورههای آموزشی است و کسانی که قصد ارائه مشاوره دارند، باید این دورهها را بگذرانند.
علی اسدی به سلامت آنلاین میگوید: «کسی که امروز از دانشگاه فارغالتحصیل میشود و فردا قصد ارائه مشاوره دارد، طبیعتا ممکن است دانش لازم را داشته باشد، اما قطعا مهارت لازم برای انجام این کار را ندارد. بنابراین باید برای مدتی تحت نظر یک متخصص، کارآموزی کند و دورهها و کلاسهای متعددی را بگذراند.»
وی با بیان اینکه آنچه در دانشگاهها در مورد خدمات روانشناسی به دانشجویان میآموزند، بیشتر جنبه تئوری دارد، خاطرنشان میکند: «در گذشته سازمان نظام روانشناسی مقرر کرده بود که هر مشاور مثلا ۵۰۰ ساعت یا ۷۰۰ ساعت در این دورهها زیر نظر یک مرکز علمی آموزش ببینند و بعد وارد عرصه مشاوره شود که متاسفانه آن هم به دلیل مشکلاتی که داشت لغو شد.»
اسدی با تاکید بر اینکه خدمات روانشناسی برای ارائه در مراکز مشاوره، از نظر قانونی حتما باید پروانه فعالیت و مجوز از سازمان نظام روانشناسی داشته باشند، میگوید: «کسانی مجاز به ارائه خدمت روانشناسی در یک مرکز روانشناسی یا دفتر کار یا کلینیک هستند که در حال حاضر مجوز و پروانه فعالیت از سازمان مشاوره و روانشناسی داشته باشند. کسانی که این مجوز را ندارند و خدمات ارائه میدهند، مرتکب عمل غیرقانونی میشوند. این افراد باید زیر نظر یک مشاور یا روانشناس خدمت کنند، به نحوی که مسئولیت کار و مسئولیت فنی با ایشان باشد. البته مشروطه به اینکه به دانشگاهها، حوزه درمان، سازمان نظام مشاوره و روانشناسی و... اعلام کنند که آقا یا خانم فلان که درس روانشناسی خوانده است، فعلا فاقد پروانه است، اما با مسئولیت فنی بنده کار میکند. تنها در این شکل قانونی، قابل قبول است.»
اسدی البته بخشی از تقصیر مشاورههای نادرست را به گردن مردم میاندازد و تصریح میکند: «وقتی مردم به منظور کسب خدمات مشاوره به یک کلینیک مراجعه میکنند، باید به تابلوی نصب شده بر سردر کلینیک توجه کنند. مراکزی که مجوز کار برای خدمات روانشناسی دارند، این مجوز یا از طرف سازمان نظام روانشناسی صادر شده یا از طرف دانشگاه که شماره ثبت و اسم آن در تابلو قید میشود. کسانی که اسم آنها در آن تابلو وجود ندارد، قطعا صلاحیت لازم برای ارائه مشاوره را ندارند. بنابراین مردم باید به این مسائل که این افراد به طور قانونی نمیتوانند این خدمت را ارائه دهند و باید پروانه مطب و فعالیتشان در دفتر کارشان ثبت شده باشد یا باید آن مسئول فنی پاسخگو باشد.»
معاون دفتر سلامت روان وزارت بهداشت تاکید دارد: «معمولا افرادی که به صورت قانونی دارای پروانه ارائه خدمات مشاوره هستند، کم تجربه نیستند. کمااینکه اگر یک فارغالتحصیل همین امروز برای دریافت پروانه فعالیت کار از سازمان نظام اقدام کند، تقریبا دو سال طول میکشد تا نوبت به او برسد و این مدت، فرصت مناسبی است برای اینکه بتواند زیر نظر افراد متخصص کارآموزی کند.»
وی در ادامه با تاکیدبر اینکه خدمات روانشناختی یک خدمات خیلی حساس و ظریف است، خطاب به مردم میگوید: «گاهی ارائه یک مشاوره غلط میتواند آسیب زیادی به مردم و خانواده بزند. بنابراین توصیه جدی ما به مردم این است که سعی کنند از مراکزی خدمت بگیرند که مشاوران، روانپزشکان یا روانشناسان آن مجوز فعالیت دارند و اگر جایی میبینند که نام افراد در تابلو یا بورد یا پروانه کار نیست، این افراد را رصد کنند.»
اسدی ادامه میدهد: «مردم برای مراجعه به روانشناس یا روانپزشک معتبر میتوانند مراکز مجاز دارای پروانه فعالیت را از سایتهایی مثل سایت نظام روانشناسی استعلام کنند. چراکه به هر حال دولت نمیتواند در همه موارد ورود کند و برخی جاها مردم باید هوشمندی لازم را داشته باشند.»
وی ضمن اشاره به تعرفههای مصوب خدمات روانشناسی تصریح میکند: «گاهی مشاهده میشود برخی افراد تحت عنوان ارائه خدمات مشاوره، پولهای غیر متعارف ۳۰۰ هزار تومان برای نیم ساعت یا ۴۰ دقیقه مشاوره از مردم اخذ میکنند که این غیر قانونی است. از آنجا که در حال حاضر سازمان نظام روانشناسی مسئول ارائه پروانه کار به روانشناسان برای سطوح مختلف کارشناس ارشد به بالاست، برای این خدمات تعرفهای تعیین کرده است که از حدود ۳۰ تا ۳۵ هزار تومان تا ۶۰ هزار تومان میشود. البته این در شهرستانهای مختلف متفاوت و در تهران کمی بالاتر است.»
منبع:سلامت آنلاین
انتهای پیام/