به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از سمنان ، در سال 1950، سازمان آموزشی، علمی، فرهنگی ملل متحد(یونسکو) و شورای جهانی نابینایان در جلسه ای مشترک، قانون عصای سفید را بررسی و تصویب کردند و روز 15 اُکتبر مصادف با 23 مهر را روز جهانی عصای سفید یا روز جهانی ایمنی نابینایان اعلام کردند.

روز بیست و سوم مهر، روز عصای سفید است؛ روزی که روشن دلان جهان طراوت، پویایی و نشاط را به جویبار زندگی فرامی خوانند. در این روز روشن ضمیران فریاد می زنند: ما هم تپیدن قلب زندگی و زدن نبض طبیعت را احساس می کنیم. ما حتّی می توانیم با همین چشمان به ظاهر بسته خویش، در زلال شعور و صفای فطرت خدایی مان، جلال و جمال حضرت حق را بنگریم. می توانیم با چشم لامسه خود با همه کس و همه چیز سخن بگوییم و حتی با تأمل در گردش حکیمانه چرخ روزگار، به مهمانی همه نشانه های خلقت برویم. عصای سفید چونان پرچمی است که به نشان استقلال در دست روشن دلان به حرکت درمی آید و آینه ای است که قدرت و نعمت خدایی را به تماشای تأمل و تفکر دیگران می گذارد.

درمان و پیش گیری نابینایی

بسیاری از نابینایی ها قابل پیش گیری هستند؛ زیرا نابینایی و کم بینایی، یا ارثی است یا غیرارثی که هر کدام، پیش گیری و درمان مخصوص به خود را دارد. به عنوان مثال در موارد ارثی، می توان با انجام مشاوره های پیش از ازدواج، از بروز آنها جلوگیری کرد و در موارد غیرارثی، می توان با مراجعه به موقع به پزشک متخصص و رعایت مسائل ایمنی و بهداشتی از بروز آن جلوگیری به عمل آورد. پس بهتر است با توجه عملی به شعارِ «پیش گیری، بهتر از درمان»، زندگی  سرشار از سلامت و نشاط برای خود، خانواده و جامعه به ارمغان آوریم.

وظیفه پدر و مادر در روند سلامت فرزندان

سلامت فرزندان، برای پدر و مادر از اهمیت فراوانی برخوردار است. به همین دلیل اگر فرزندان دچار مشکل و معلولیتی مثل نابینایی شوند، بهار زندگی آنها تبدیل به خزان می شود و اگر این مشکل از طرف پدر و مادر و بی دقّتی آنها باشد، با توفان ملامت های دیگران و شلاّق سرزنش ها مواجه خواهند شد. پس بر پدر و مادر ضروری است که با انجام مشاوره های مختلف، استفاده از اطلاعات و جزوات مراکز مربوطه مثل بهزیستی از معلولیت های فرزندان خود مثل نابینایی، ناشنوایی و... جلوگیری کنند. آنها می دانند که کسب اطلاعات پزشکی مربوط به سلامت فرزندان حتی از تهیه غذا، پوشاک و مسکن آنها مهم تر است.

خطی که راه تحصیل را برای  نابینایان باز کرد

خط بریل، خطی است که در قرن نوزدهم میلادی، برای سهولت کار افراد نابینا و کم بینا در امر تحصیل و تعلیم و تربیت توسط لویی بریل فرانسوی ابداع گردید. لویی بریل ابداع کننده خط بریل بود پدرش کار کفاشی می کرد و لویی هم در کارگاه وی کار می کرد. روزی درفش کفاشی به چشم وی برخورد کرد و در اثر این حادثه، لویی از نعمت بینایی محروم گردید. پس از آن، او درباره افرادی که از نعمت بینایی برخوردار نبودند، بسیار اندیشید و سرانجام به فکر افتاد تا خطی را به وجود آورد که افراد نابینا به وسیله آنْ به راحتی به امر خواندن و نوشتن بپردازند. او پس از مدت ها، موفق به ابداع خطی گردید که به نام وی، بریل، نامیده شد.

ترجمه قرآن به الفبای بریل

از جمله کارهای مهم و امید بخشی که توسط نابینایان صورت گرفته و روزنه امیدی در دل دیگر روشن دلان باز کرده است، اختراع خط بریل، تالیف و ترجمه کتاب، شعر، موسیقی و... . غیره است؛ به عنوان نمونه، یکی از مسلمانان نابینای آمریکا، ترجمه انگلیسی قرآن کریم را براساس الفبای بریل تهیه کرده و نسخه هایی از آن را برای استفاده نابینایان در اختیار کتابخانه های مختلف قرار داده است. آنچه به نابینایان قدرت و امید می بخشد، مواجه شدن با این گونه نوآوری هاست؛ نوآوری ها و اختراعاتی که با هوش و امید و تلاش نابینایان ساخته شده است.

 همواره باید در هنگام کار با نوجوانان و بزرگ سالانِ نابینا، احساس استقلال و نیز زندگی مستقل آنان حفظْ یا تقویت شود. اندیشه این که آنها افرادی ناتوان هستند، اشتباهی نابخشودنی است که ریشه در تجربه های خود ما دارد. ما فکر می کنیم چون در اتاق بی نورْ کاملاً ناتوان هستیم، پس آنها هم که جایی را نمی بینند، مثل ما درمانده اند، درحالی که آنها چنین نیستند و احساس یکسانی با افراد بینا در موقعیت های کم نور یا بدون نور ندارند. ما باید بکوشیم با درک صحیح از آن ها و خواسته های منطقی شان، زمینه زندگی ای مستقل را برای شان فراهم آوریم.

بینایی تنهاعامل موفقیت شغلی نیست

یکی از مشکلات اساسی افراد نابینا، مسأله اشتغال آن هاست. باید توجه داشت که لزوما تمام نابینایان بدون شغل نخواهند ماند. حتی آنهایی که در میان سالی بینایی خود را از دست می دهند، بی هیچ وقفه ای می توانند به کار و زندگی عادی باز گردند؛ بنابراین، بینایی تنهاعامل موفقیت شغلی نیست، همان طور که نابینایی هم به تنهایی عامل نداشتن پیشرفت در شغل و کسب و فرصت های شغلی نخواهد بود. بیشتر اوقات از دست دادن شغل یا فرصت های شغلی به ارزشی بستگی دارد که توسط فرد به کار داده می شود. استقلال اقتصادی و احساس امنیت مالی، رابطه ای تنگاتنگ با شغل دارد از نظر نابینایان کار برای کسب امنیت، احساس تعلق به دیگران، احساس اعتماد به نفس، کسب احترام و احساس خودشکوفایی است. بدون تردید کسب فرصت های شغلی توسط نابینایان  موجب می شود که آنان از زندگی یک نواخت فاصله بگیرند؛ بنابراین، توجه مسئولان و اولیا و مربیان به این امر بسیار مفید خواهد بود.

نوع رفتار با نابینایان در جامعه می تواند در سرنوشت آنها و حالات روحی و روانی شان تأثیرات متفاوتی بگذارد. برای رفتار و تعامل با نابینایان، باید از یک سری نکات غافل نبود؛ از جمله اینکه واقع بین باشیم و به آنها بفهمانیم که با دیگران هیچ گونه تفاوتی ندارند؛ آنها را با نام صدا بزنیم و وقتی به آنها نزدیک می شویم به نحوی آنها را از حضور خود آگاه کنیم

راهکار بانوی روشندل سمنانی برای موفق شدن

مریم عرب بانوی روشندل نمونه که با چشم دل به دانش آموزان الفبای زندگی می آموزد.

نابینایی مریم از سال 1353 زمانی که تنها چند روز از تولدش می گذشت آغاز شد که  به دلیل داشتن آب مروارید به آب سیاه تبدیل شد.

مریم عرب اکنون 43 ساله شده او در تمام این سالها نخواست که مشکلات زندگی او را از پا درآورد و هرگز ناامید نشد تا اینکه دست سرنوشت امیدی را بر سر راهش قرار داد و آن هم معلم شدن او بود.

حال مریم معلمی است که در حقیقت نمونۀ کم نظیری از صرف فعل « معلولیت ناتوانی نیست » است، او نشان داده که نابینایی مایۀ معلولیت و مانع روشندلی نیست.

زندگی وی نمونه موفقی از انسان‌هایی است که پشتکار در زندگی‌شان را سرلوحه خود قرار داده‌اند تا به موفقیت برسند.مریم موفقیت‌های خود را مدیون اشخاصی می‌داند که به توانایی‌هایش اعتماد کردند. با سر زدن به او از رفتارهایش می شود فهمید که چگونه با تدریس نقش امید را بر زندگی، سرنوشت و رویاهایش می زند.

وی، درباره ورود خود به دانشگاه به خبرنگار   گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از سمنان  گفت: در یک مرحله آزمون سراسری در رشته ادبیات فارسی دانشگاه سمنان قبول شدم ولی به علت نداشتن علاقه به این رشته به دانشگاه نرفتم و در سال 80 دوباره کنکور دادم و رشته مورد علاقه ام که روانشناسی دانشگاه سمنان بود قبول شدم و الان هم به دنبال کارشناسی ارشد هستم.

این معلم روشندل با مقاله نویسی در همایش نابینایان در شیراز رتبه 5 کشوری را کسب کرد.

وی یکی از مشکلات خود در زمان تحصیل را نبود امکانات آموزشی دانست و افزود: کتاب های بریل حجم زیادی داشتند من همیشه ترجیح می دادم که بیشتر کتاب هایم به صورت ضبط شده باشد.

مریم با بیان اینکه همیشه به شغل معلمی علاقه داشته است، اظهار کرد: از سال 86 بعد از اتمام درسم به عنوان معلم در مدرسه استثنایی پیام نور مشغول به کار شدم و توانستم به آرزویم برسم.

وی با بیان اینکه بهزیستی برای مسکن من کاری نکردند، گفت: بهزیستی می گوید بودجه نداریم و محدود کار می کنند.

این معلم روشندل با تاکید به اینکه مسئولین بحث اشتغال و ازدواج معلولین را جدی بگیرند، بیان کرد: باید در زمینه اشتغال بیشتر به فکر نابینایان باشند که اگر ازدواج هم نکردند بتوانند از عهده زندگی خود برآیند.

او آرزو دارد بتواند نگاه انسانی فارغ از هرگونه قضاوت از ظاهر آدمها را فرهنگ سازی کند. مریم معتقد است اگر چنین نگاهی حاکم شود دیگر هیچ فرد معلولی در جامعه خود را متمایز از افراد سالم احساس نخواهد کرد.

مریم، بانوی نابینایی که با تمام مشکلات زندگی معلم شد و به همه ثابت کرد که در اوج مشکلات هم می توان سرنوشت را به گونه ای رقم زد که نقش امید در آن باز هم هویدا شودپس ما هم باید با تمام سختی ها مبارزه کنیم و هر روز امیدمان بیشتر از روز قبلمان شود.

 علیرضا ایزدپور مدیرکل بهزیستی استان سمنان در گفتگو با خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از سمنان ، با اشاره به اینکه 13 هزار معلول در استان سمنان از خدمات این نهاد حمایتی بهره می برند گفت: بیش از 1500 نفر از جمعیت استان سمنان را افراد نابینا یا کم بینا تشکیل می دهند.

وی بر رفع مشکلات حضور نابینایان در جامعه، مسکن، ازدواج، اشتغال و مناسب سازی معابر تاکید کرد و افزود: 3 درصد سهمیه استخدامی دستگاه های اداری باید از آن معلولین باشد.

ایزدپور با بیان اینکه سازمان بهزیستی خدمات متنوعی به معلولان ارائه می دهد گفت: در مجموع بر اساس اعتبارات در دسترس انواع مختلف نیازهای معلولان را برطرف می کنیم.

وی با اشاره به اینکه 174 کودک سال گذشته در مراکز سازمان بهزیستی خدمت گرفتند، اضافه کرد: این آمار به علت سپردن کودکان به‌عنوان فرزندخوانده به 150 نفر کاهش یافته است.

 مدیرکل بهزیستی استان سمنان با بیان اینکه بیش از یک هزار و 300 خانوار در حوزه اجتماعی تحت حمایت بهزیستی سمنان قرار دارند، افزود: این آمار  در گذشته یک هزار و 500 خانوار بوده است که تلاش برای توانمند و از چرخه خارج کردن همواره مدنظر این اداره کل است.

ایزدپور با اشاره به اقدامات انجام‌شده در حوزه توانبخشی افزود: در استان سمنان به 13 هزار معلول شناسایی‌شده خدمات لازم ارائه می‌شود.

 وی بیان کرد: از این تعداد بیش از یک هزار و 500 نفر نقص بینایی، پنج هزار و 250 نفر حسی- حرکتی، دو هزار و 984 نفر ذهنی و در حوزه روانی یک هزار و 411 نفر، شنوایی یک هزار و 747 نفر و صوت و گفتار 54 نفر هستند.

 ایزدپور تصریح کرد: تعداد مستمری‌بگیران این حوزه سه هزار نفر است و قریب چهار هزار و 500 نفر مستمری‌بگیر مستقیم بهزیستی هستند.

از آن جایی که نابینایی و کم بینایی، در بسیاری از موارد به دلیل دسترسی نداشتن به اطلاعات دقیق و نداشتن شناخت علل آنها از سوی مردم، به ویژه مردم روستاهای دورافتاده و محروم است، اطلاع رسانی مردم از طریق رسانه ها، مطبوعات، مراکز بهزیستی و خانه های بهداشت روستاها اهمیت بیشتری دارد؛ از این رو شایسته است مسئولان و فرهیختگان جامعه مردم را به یادگیری این مسائل ترغیب کنند؛ زیرا هزینه پیشگیری برای دولت و خانواده ها، بسیار کمتر از هزینه خدمات بعدی به نابینایان و کم بینایان خواهد بود.

تلاش و امید به زندگی نابینایان و رشد و پیشرفت آنها در زمینه های مختلف اختراع، ترجمه، تألیف و فرصت های شغلی، علاوه بر این که سبب آرامش، احساس ارزشمندی، عزت نفس و استقلال خود نابینایان است، می تواند درس بزرگی برای افراد بینا باشد؛ چرا که آنها با نداشتن نعمت بزرگی چون بینایی، ثابت کرده اند که می توانند به زندگی خودکفای خود ادامه دهند، مدارج علمی را بپیمایند یا در عرصه های ورزشی بدرخشند. آنها به ما می آموزند که آنچه ملاک اصلی موفقیت است، اراده و تلاش است. به ما می آموزند که چگونه در مقابل مشکلات کوچک و بزرگ زندگی بایستیم و فقط به قله پرافتخار موفقیت فکر کنیم. آنها به ما می آموزند که دریای زندگی با همه سختی هایشْ سرشار از شیرینی هاست.

گزارش از سمانه قربانی

انتهای پیام/ب

هر چند که چشمانت خاموشند؛ ولی اعجاز انگشتانت، تجلی گاه حضور جاودانه توست