جا مانده دلم میان قربانگاهش
هرپنجشنبه حوزه قرآن و عترت شعری را به امام حسین (ع ) تقدیم می کند.
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اشعار محمد مهدی سیار درباره امام حسین(ع ) را در اینجا بخوانید.
رسوایی دیگری است سری است مرا
بی خوابی خوشتری است سری است مرا
دلتنگ دلبری است در سینه من
با تیغ غمش سری است سری است مرا
***
جا مانده دلم میان قربانگاهش
قربان سرش فدای روی ماهش
این مصحف پاره پاره قرآن خداست
رفته است ولی به نیزه بسم اللهش
***
تکیه بر شمشیر زد، پرسید: یاری هست؟... یاری هست؟
تا مرا یاری کند؟ مردی، سواری هست؟... یاری هست؟
پیش رو یک دشت تنهایی ست...تنهایی ست...تن هایی ست
غرق خون، از نو ولی پرسید: یاری هست؟ یاری هست؟
ناگهان در آن سکوت هلهله آلود، آوایی
پرسشم را پس هنوز امید آری هست؟ یاری هست؟
آری آری، هق هقی... نه... حق حقی آمد رجز واری
طفل را با تیغ و تیر اما چه کاری هست؟... یاری هست؟
این گلو خشک است، مردم! یک سر سوزن مروت، آه
یا کفی از آب، قدر شیرخواری هست؟... یاری هست؟
ناگهان پاسخ رسید، آری...گلو تر میکند تیری!
همدمی اینک برای سوگواری هست؟... یاری هست؟
نیست یارای کلامم، در جهان آیا کلامی هم
در جواب مادر چشم انتظاری هست؟ یاری هست؟
در سکوتی هلهله آلود، می تابد صدا در دشت
باز می‌تابد صدا در دشت: یاری هست؟... یاری هست؟
انتهای پیام /
رباعی محمد مهدی سیار درباره امام حسین(ع)
