به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، موضوع برگزاری همه‌پرسی جدایی کردستان عراق به یکی از موضوعات داغ و جنجالی ماه‌های اخیر در منطقه غرب آسیا تبدیل شده است. از زمانی که مسعود بارزانی رئیس اقلیم کردستان عراق روز 25 سپتامبر (3 مهر 1396) را به عنوان تاریخ برگزاری همه‌پرسی جدایی کردستان اعلام کرد، تقریبا تمامی بازیگران اصلی منطقه‌ای و بین‌المللی به دلیل خطر افزایش ناامنی و بی‌ثباتی در منطقه با ایده برگزاری این همه‌پرسی مخالفت کرده‌اند. در این میان اما رژیم صهیونیستی آشکارا اعلام کرده است که خواهان برگزاری این همه‌پرسی است و از تشکیل یک دولت کُردی مستقل در منطقه حمایت می‌کند!

اما چرا این رژیم بر خلاف تمام مخالفت‌های بین‌المللی به دنبال جدایی کردستان است؟ پاسخ به این پرسش را می‌توان در دو محور کلی جستجو کرد.

جستجو برای یک متحد در یک محیط متخاصم

به نوشته نیویورک تایمز، رژیم صهیونیستی از دیرباز به چشم یک "متحد طبیعی" به کُردها نگاه کرده است. همین نگاه باعث شد که این رژیم بلافاصله پس از تاسیس، برای خروج از انزوای منطقه‌ای، روابط نظامی، اطلاعاتی و تجاری ویژه‌ای با آنها برقرار کند. حمایت‌های پنهانی رژیم صهیونیستی از اقلیت کُرد در برابر اکثریت عرب در دهه 60 و 70 میلادی و کمک سران کُرد به فرار یهودیان عراق به فلسطین اشغالی یکی از موارد همکاری متقابل آنها با یکدیگر به شمار می‌رود که در اسناد مختلف تاریخی به آنها اشاره شده است.

تصویر نیویورک تایمز از تسوری زاگی (راست) افسر سابق ارتش رژیم صهیونیستی در کنار ملا مصطفی بارزانی از رهبران سابق کُردهای عراق در سال ۱۹۶۶

به همین دلیل، اکنون نیز رژیم صهیونیستی همچون گذشته به دنبال یک متحد جدید در منطقه است و اگر زمانی دلیل آن تنها خروج از انزوای منطقه‌ای و مقابله با دشمنان عرب بود، اکنون ایران نیز به جمع آنها اضافه شده است. در واقع، رژیم صهیونیستی به کردستان به عنوان یک "وزنه متعادل‌کننده" در برابر دشمنان خود نگاه می‌کند و اکنون با بالاگرفتن تنش‌های منطقه‌ای بویژه در سوریه و عراق و ادعاهایی که به طور همزمان در رابطه با نفوذ رو به گسترش ایران در منطقه مطرح می‌کند، به همه‌پرسی جدایی کُردها که پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی امپراتوری عثمانی همواره به دنبال تشکیل یک دولت مستقل بوده‌اند، به عنوان یک "فرصت جدید" برای تقابل با ایران نگاه می‌کند.

تصویر نیویورک‌تایمز از یهودیانی که در سال ۱۹۷۰میلادی با کمک کُردهای عراق از این کشور فرار کرده و به کنسولگری رژیم صهیونیستی در ایران آمدند تا از آنجا به فلسطین اشغالی مهاجرت کنند

رژیم صهیونیستی از اینکه تشکیل چنین دولتی را در راستای منافع امنیتی خود بنامد نیز هیچ ابایی ندارد. «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر این رژیم ماه گذشته در جریان سفر 10 روزه خود به آمریکای لاتین پیش از شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل با صراحت از جدایی کردستان حمایت کرد. وی نه تنها گفت از همه‌پرسی جدایی کردستان حمایت می‌کند بلکه علنا از "تشکیل یک دولت کُردی مستقل" در منطقه نیز حمایت کرد.

جالب آنکه وی در حالی اعلام کرد که از تلاش کُردها برای داشتن یک دولت مستقل حمایت می‌کند که تاکنون هم او و هم سران فعلی و سابق این رژیم بارها اعلام کرده‌اند اجازه تشکیل یک دولت فلسطینی مستقل را در اراضی اشغالی نمی‌دهند.

نتانیاهو پیشتر نیز در سال 2004 طی یک سخنرانی در موسسه مطالعات امنیت ملی اسرائیل از جدایی کردستان حمایت کرده بود اما اظهارات اخیر او در مقام نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی،‌ موضع رسمی این رژیم در قبال همه‌پرسی جدایی کردستان به شمار می‌رود.

«رووین ازار» - دیلپمات اسرائیلی مستقر در آمریکا - نیز چندی پیش در گفتگو با رسانه‌ها صریحا اعلام کرد اسرائیل اولین رژیمی خواهد بود که پس از برگزاری همه‌پرسی، دولت کردستان را به رسمیت خواهد شناخت. او گفت اسرائیل و کُردها دارای ارزش‌ها، چالش‌ها و تهدیدات مشترکی هستند و به همین دلیل، یک متحد طبیعی برای یکدیگر به شمار می‌روند.

همچنین، «آیلت شاکد» وزیر دادگستری رژیم صهیونیستی چندی پیش با بیان اینکه آمریکا، اسرائیل و غرب منافع مشترکی در تاسیس دولت کردستان دارند، از آمریکا خواست که همانند اسرائیل از این فرآیند (جدایی کردستان عراق) حمایت کند.

تضمین دسترسی درازمدت به منابع نفت خام

سوای تقابل با دشمنان منطقه‌ای، دلیل دیگر حمایت رژیم صهیونیستی از همه‌پرسی جدایی کردستان را می‌توان در بحث امنیت انرژی جستجو کرد. همانگونه که خبرگزاری اسپوتنیک روسیه چندی پیش گزارش داد، اسرائیل با حمایت از تشکیل یک دولت کُردی مستقل در واقع با یک تیر دو نشان را هدف قرار داده است؛ اول اینکه باعث تضعیف رقبای منطقه‌ای خود شود و دیگر آنکه مشکل انرژی خود را نیز حل کند.

رژیم صهیونیستی از ابتدای تاسیس در سال 1948 میلادی همواره با مشکل تامین انرژی دست به گریبان بوده است. این رژیم تا چند سال پیش یک وارد‌کننده صِرف نفت و گاز به شمار می‌رفت؛ مسئله‌ای که یک تهدید جدی برای امنیت آن بود. باوجود اینکه این رژیم در منطقه‌ای مملو از منابع نفت و گاز قرار گرفته، اما به دلیل حضور در یک محیط متخاصم همواره نگران تأمین انرژی خود بوده است و در مقاطعی از تاریخ به دلایل مختلفی از جمله تحریم نفتی اعراب مجبور شده است بخش عمده‌‌ای از انرژی مورد نیاز خود را از خارج از منطقه خاورمیانه تأمین کند.

حمل پرچم رژیم صهیونیستی در تجمعات حامیان برگزاری همه‌پرسی جدایی کردستان عراق

رژیم صهیونیستی به دلیل ناامنی شدیدی که در حوزه انرژی احساس می‌کرد پس از تحریم نفتی کشورهای عرب دست به تلاش‌های گسترده‌ای برای تامین نیاز خود زد و با صرف هزینه‌های گزاف قریب به 400 حلقه چاه عمیق را در اراضی اشغالی فلسطین به منظور دستیابی به نفت و گاز حفر کرد اما به دلیل وجود منابع زیرزمینی ناچیز هرگز نتوانست در حوزه انرژی به خودکفایی برسد.

از سوی دیگر، واردات نفت و گاز این رژیم نیز در طول 60 سال گذشته همواره تابع کیفیت روابط آن با کشورهای منطقه و جهان بوده است؛ زمانی این رژیم برای مقابله با تحریم نفتی اعراب، نفت خام مورد نیاز خود را از ایران تامین می‌کرد اما با سقوط شاه و پیروزی انقلاب اسلامی در ایران این دریچه نیز به روی آن بسته شد. به همین دلیل، رژیم صهیونیستی اکنون در کنار منافع متعدد دیگری که در تشکیل یک دولت کُردی مستقل در منطقه جستجو می‌کند، به منابع نفتی کرکوک عراق نیز به عنوان یک منبع مطمئن برای تامین بخشی از انرژی مورد نیاز خود چشم دوخته است.

میدان نفتی کرکوک یکی از بزرگترین میدان‌های نفتی عراق است که حجم ذخایر آن بالغ بر 10 میلیارد بشکه تخمین زده شده است. مسئولیت استخراج نفت از این میدان نفتی هم‌اکنون برعهده شرکت نفت عراق است اما در صورت جدایی کردستان عراق و انتقال اختیار بهره‌برداری از آن به اقلیم کردستان، این میدان نفتی می‌تواند تا سالها خیال رژیم صهیونیستی را از واردات نفت خام آسوده کند.

مهدی حاجت‌پور

انتهای پیام /

دلایل حمایت اسرائیل از جدایی کردستان