به گزارش حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از روابط عمومی سازمان هنری رسانه‌ای اوج؛ آیین پاسداشت محمد صادق رحمانی در سی و هشتمین شب شاعر برگزار شد.

در این مراسم که عصر دیروز یکشنبه 26 شهریور ماه، در نخلستان سازمان اوج و با حضور شخصیت های فرهنگی ادبی، مسئولان رادیو و علاقه‌مندان عرصه ادبیات برگزار شد، محمدرضا تقی‌دخت استاد دانشگاه در ابتدا گفت: خیام همواره در اشعارش مخاطب را با زهر و تلخی واقعیت روبه‌رو می‌کند تا او به سمت و سوی سؤالات ریشه‌ای هستی سوق داده شود. مخاطب به این سوال فکر می کند که وجود انسان چیست و به کجا خواهد رفت. پیشامد چنین سؤالاتی انسان را به سمت تزکیه پیش می برد.

تقی‌دخت: تفاوت های شعر خیام‌وار با شعر حافظ‌محور

تقی دخت افزود: بخش زیادی از شعر امروز درازگویی است و می‌تواند گفته نشود. ما از دیرباز با دو نگاه به شعر و شاعری روبرو بوده‌ایم. نگاهی که متمایل به حافظ است و دیگری نگاهی که خیام را سرلوحه قرار می دهد. همه عناصر شعر حافظ از واقعیت بیرونی گرفته شده است و با زیبایی تمام تبدیل به بی واقعیتی می‌شود. اعجاز شعر حافظ واقعیت را به غیر واقعیت تبدیل می‌کند و نقشی آرامش‌بخش برای انسان دارد. با این حال شعر صادق رحمانی گرایش به خیام دارد. اگر شعری ماندگار می‌شود، به خاطر مسئله و سوالی است که مطرح می‌کند و از اتفاقاتی که در کنار ما رخ می‌دهد، سوال بیرون می‌آورد. شعر صادق رحمانی در کنار همه زیبایی‌هایی که دارد، شعری پرسشگر است. آن هم در حالی که هنوز ایجاد مسئله و سوال در شعر ما چنان که باید به وجود نیامده است.

این استاد دانشگاه افزود: دنیایی که ما در آن زندگی می‌کنیم، دنیای دغدغه و شلوغی است و چیزی که در این دنیا به چشم می‌آید، ظاهر آن است و به همین خاطر باطن دنیا را کم می‌بینیم و هر قدر تلاش می‌کنیم به باطن عالم نمی‌رسیم. درک باطن جهان یا جهان باطن کمتر رخ می‌دهد.

یوسف نیا: مهم این است که شعر در جان انسان نفوذ کند

در ادامه این مراسم سعید یوسف نیا اظهار داشت: شعر و شخصیت یک شاعر اگر همانند هم نباشند، شعر او نیز کارساز نمی‌شود. صادق رحمانی همانند شعرهایش بی‌تکلف، ساده، صادق و صمیمی است؛ او اهل ریا نیست. مدال شاعر بر سینه‌زدن ارزش ندارد؛ مهم این است که شعر در جان انسان نفوذ کرده باشد.

یوسف نیا اظهار داشت: صادق رحمانی خودش یک شعر است و مهم این است که شعر در جان شاعر نفوذ کرده باشد؛ وگرنه مدال شاعری به سینه زدن افتخاری ندارد. او شخصیت متفاوتی است و شعرهایش نیز متفاوت است. همکاران رحمانی نیز او را دوست دارند و احساس رئیس و مرئوس میان‌شان وجود ندارد. البته صادق رحمانی نیز به دنبال القای چنین نگاهی نیست.

رسولی: رحمانی یک آدم غیرمعمولی است

رضا رسولی در این مراسم با اشاره به اینکه از سال 75 و در کنگره شعر طلاب با رحمانی آشنا بوده است، گفت: امروز می‌خواهیم در مورد یک آدم غیرمعمولی حرف بزنیم. صادق رحمانی بیش از 30 سال سابقه کار فرهنگی دارد و دانش‌آموخته حوزه و دانشگاه است و در این سال‌ها در جایی مشغول فعالیت شده که با واژگان سروکار دارد. از این‌رو که او شاعر است و واژگان را می‌شناسد؛ پس در جایگاه درستی نشسته است.

وی افزود: در روزگار کنونی و با گسترش رسانه‌ها منطقی است که ما اگر حرفی برای گفتن داشته باشیم، سکوت نکنیم. اما از دیگر سو بسیاری از افراد از جایگاه رسانه‌شان سوءاستفاده می‌کنند و این تبدیل به امر رایجی شده اما صادق رحمانی فردی است که با وجود رسانه داشتن، زهد رسانه‌ای دارد و اهل مطرح کردن خویش نیست.

سیار: شعر رحمانی، شعر اینجا و اکنون است

محمد مهدی سیار نیز که از دیگر مهمانان ین مراسم بود، در سخنانی کوتاه گفت: من ابتدا می خواهم از آقای رحمانی بابت لذت‌ها و لحظاتی که به خاطر مواجهه با کتاب «رباعی نیمایی‌ها» به من دست داد، تشکر ‌کنم. خصلتی که می‌توان مجموعه ایشان را نامید شعر اینجا و اکنون است.

سیار ادامه داد: شعر صادق رحمانی شعر فرهنگ است؛ زیرا پربار از المان‌های فرهنگی است و از این حیث این شعر بسیار پر ارج و پرقدر است و آنجایی که شعر او زیادی شخصی می‌شود، عمومی شده و شعرتر است.

شیبانی: تفاوت را در اشعار رحمانی می بینم

رضا شیبانی نیز با اشاره به یکی از آثار صادق رحمانی گفت: مجموعه شعری از آثار صادق رحمانی که به دستم رسید را باز کردم و شعری آمد که من را گرفت و در وجودم رخنه کرد. بر این باورم شاعران حوزوی علومی را تحصیل و درک کرده‌اند که احساس متفاوتی را برایشان به وجود آورده و در اشعار رحمانی نیز این تفاوت را می‌بینیم. معتقدم شاعران حوزوی اشعار ملیحی دارند. هرچند ادعا نمی‌کنم که صادق رحمانی به مقام مرگ‌آگاهی رسیده اما در اشعارش این موضوع را می‌بینیم و معتقدم اگر شاعران به این مقام برسند، می‌توانند از بالا چیزهایی را ببینند و در شعرشان از آنها بگویند.

قائم مقام صدای ملی: شاخص شعر، مضمون و محتوای آن است

همچنین «نورالدین جعفری» قائم مقام معاونت صدا نیز در این مراسم گفت: اعتبار، مانایی و اهمیت شعر به شاعر است. چیزی که اعتبار و شعر را مشخص می کند محتوا و مضمون آن است و ضرورت جامعه هنر، وجوهی است که صادق رحمانی با گفتمان انقلاب آن را پیش می‌برند.

جعفری با اشاره به اهمیت ادبیات برای رهبر معظم انقلاب ادامه داد: کمتر سراغ داریم که مقام معظم رهبری دو دیدار منظم با قشری داشته باشند، ولی ایشان هرساله دو مرتبه با شاعران جلسه دارند و این نشان از اهمیت موضوع برای ایشان است.

وی افزود: صادق رحمانی جزو کسانی است که در حوزه دفاع مقدس و شعر آیینی آثار ستودنی داشته و در عین حال به دلیل تواضعی که دارد، در بین همکاران هیچ‌گاه تلاش نکرده وجوه شاعری خود را نشان دهد.

امیری اسفندقه: رحمانی آرامش طوفانی است

در پایان این مراسم نیز مرتضی امیری اسفندقه گفت: صادق رحمانی روحانی زاده است و ما هرگاه در کنار ایشان هستیم عطر خانه پدری او را استشمام می‌کنیم. صادق رحمانی آرامش قبل و بعد از طوفان نیست؛ بلکه آرامش طوفانی است. صادق رحمانی نگهبان فرهنگ پارسی بوده است.

وی افزود: وقتی شعر صادق رحمانی را می‌‌خوانی دوست داری خودش را ببینی و وقتی خودش را می‌بینی، دوست داری با شعرش روبه‌رو شوی و بهترین راه این است که شعرش و خودش را با هم داشته باشیم.

روایت تجلیل علامه حسن زاده از شعر رحمانی

صادق رحمانی در پایان سی و هشتمین شب شاعر ضمن تشکر از برگزارکننده و شرکت‌کنندگان در این مراسم گفت: اگر شعر سهمی در زندگی روزنامه ما نداشته باشد، به چه کاری می‌آید. شعر ما را به وطن اصلی خود می‌رساند و نزدیک شدن به حقیقت و خانه ساختن در آن از ویژگی‌های اصیل شعر است.

وی افزود:‌ اگر همدلی با شعر اتفاق نیفتد، شعر هم مانند دیگر کارهای روزمره خواهد شد. در حالی که شعر بافتن منطقش منطق حضور است. همدلی زمانی روی می‌دهد که از عادات روزمره دست برداریم.

مدیر شبکه رادیویی فرهنگ با مطرح کردن این سؤال که شاعران چه رازی آشکار می‌کنند، گفت: آنها ذات اصیل حقیقت را آشکار می‌کنند. همانطور که پیامبران این کار را می‌کردند و در روزگار کنونی شاعران باید این کار را انجام دهند. شعر امروز در غوغای فناوری و علم و جنون عقل در حاشیه است. شاعر غفلت‌های نوین را با کلمات می‌زداید. شاعر کارش نامگذاری اشیاء و جهان است و انسان را به خودش بازمی‌گرداند.

رحمانی در پایان گفت: ‌من هم به موقع تشویق و هم تنبیه شده‌ام. 24 ساله بودم که با سرودن شعری (چون نت بشکسته تار/ انکسر ینکسر انکسار) مورد تشویق علامه‌ حسن‌زاده آملی قرار گرفتم و در یادداشتی که توسط فرزند ایشان به دستم رسید نوشته بودند، «آملی با شعر تو رحمانی/ افتخر یفتخر افتخار» و بعد از آن پس از انتشار اولین مجموعه اشعارم نقدی بر کتاب من در روزنامه قدس منتشر شد و به من گوشزد کرد که از کلیات فاصله بگیرم و به جزئیات بپردازم و آن نقد مسیر من را تغییر داد.

در پایان این مراسم و با حضور چهره های شاخص حاضر در مراسم از فعالیت‌های ادبی و فرهنگی صادق رحمانی و همچنین همسر او تجلیل شد.

انتهای پیام/