به گزارش حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ایوب آقاخانی نویسنده، کارگردان و بازیگر فعال تئاتر کشور درباره نمایش «چند درجه سوءتفاهم در مقیاس اتللو» گفت: «این نمایش از تمرکز و ظرافت بالایی در ارائه لحظه‌ها برخوردار است و به خوبی فضا را منتقل می‌کند».

ایوب آقاخانی با بیان این مطلب درباره فضاسازی این تئاتر ادامه داد: «به نظرم نمایش «چند درجه سوتفاهم در مقیاس اتللو» تا حد ممکن در مسیر خلق و مدیریت لحظه‌ها اجرا شده است و این مسئله کاملا در بخش‌های مختلف نمایش مشهود بود. در این نمایش هم در نوع نگاه به متن که با قرائت متفاوت نمایشنامه اتللو همراه است و هم در نوع نگاه باطراوت کارگردان و نیز در بازی متمرکز بازیگران، از تمام توان بیانی و میمیک چهره برای زادن لحظه‌های خاص استفاده شده است.

آقاخانی درباره فرم اجرا و انتخاب میزانسن به گونه‌ای که بازیگر نشسته و به ظاهر در صحنه بی‌حرکت است، گفت: «شاید عده‌ای به اشتباه فکر کنند اثری که تحرک ندارد یعنی فاقد میزانسن است، اما من این نگاه کوته‌بینانه را نمی‌پذیرم. یادمان باشد که میزانسن لزوما حرکت بازیگر روی صحنه نیست بلکه تجمیع و ترکیب تمام عناصر شنیداری و دیداری موثر در دریافت اثر توسط مخاطب است. این عناصر دیداری می‌تواند عامدانه در سکون و بی‌حرکتی بازیگر خود را نشان دهد».

وی ادامه داد: «مسئله مهم این است که این انتخاب هرگز حذف میزانسن نیست بلکه تعریف آن در شمایل ساکن‌تر است و من فکر می‌کنم کارگردان با تمام قوا سعی کرده بود بهترین میزانسن‌ها را برای این اجرا انتخاب کند و اگر من هم به جای حبیب‌الله دانش بودم همین فرم را با ریزپردازی‌های متفاوتی که به هر حال از تفاوت سلیقه می‌آید اختیار می‌کردم. مثلا اینکه شاید کمی به شلختگی نمایش اضافه می‌کردم چون اکنون خیلی منظم و سنجیده اجرا می‌شود و همه چیز را به اندازه خرج می‌کند. یا به عنوان مثال در نگاه من میزان سکوت کمی متفاوت می‌شد و برخی خطوط با سرعت عمل یا کندی بیشتر برگزار می‌شد. اما فکر نمی‌کنم روش چندان متفاوتی از اجرای فعلی انتخاب می‌کردم».

این نویسنده همچنین درباره متن این نمایشنامه و کارکردهای اجتماعی آن توضیح داد: «این متن یک مونولوگ دوست داشتنی با تمام پیچیدگی‌هایی است که روایت متفاوتی از اتللو را به نمایش می‌گذارد و این پیچیدگی‌ها برای استقلال نمایشنامه از کار شکسپیر موفق عمل می‌کند».

آقاخانی گفت: «من نمی‌خواهم به حریم ذهن نویسنده وارد شوم، اما یک مورد برایم روشن است و آن این است که کارکردهای اجتماعی نمایشنامه محدود است و آن قدر که نگاه سوبژکتیو دارد و جهان ذهنی نویسنده را بازتاب می‌دهد، دغدغه تجسم بخشیدن به ضرورت‌های اجتماعی یا مسائل خاص جامعه را ندارد. ما بسیار مسائل پیچیده و گاهی بی‌معناتر از این در جامعه داریم ولی تجسم اینها لزوما ما را به رهیافت‌های جامعه شناسانه هدایت نمی‌کند. اما شخصی‌سازی جهان یک نگاره آرتیستیک، هنرمندانه، کاملا انتزاعی و موجه است که اتفاقا هنرمندان صاحب سبک و سلیقه به سمت آن می‌روند و من امروز با این ویژگی‌ها روبه رو شدم».

این استاد دانشگاه افزود: «من دوست دارم این نمایش را به عنوان یک اتللوی معاصر در مقیاس ذهن محسن رهنما موفق ببینم و به او به عنوان یک همکار فرصت بدهم که به عشق بازی در فضایی به نقد و جزئی‌پردازی ذهن خود بپردازد. معتقدم تنها چیزی که جامعه می‌تواند به یک نویسنده ببخشد آزادی عمل برای پرداختن به فضاهای دلخواهش است و این در حداقل شرایط در جامعه ما بخشیده می‌شود».

وی افزود: ما بیشتر کارهایی را می‌کنیم که از ما مطالبه می‌شود. ولی این نمایشنامه از جمله آثاری است که محسن رهنما برای گرفتن آینه‌ای مقابل شیارهای ذهن خود از خود مطالبه کرده و نباید این لذت را از او گرفت؛ چون یک کار مستقل خوش پرداخت است. تاکید می‌کنم من اصلا به این قائل نیستم که نویسنده ضرورتا باید اثری اجتماعی تولید کند، چون در این صورت نویسنده را از تنها لذت ایثارگرانه‌اش یعنی نوشتن محروم کرده‌ایم و از او پیغمبری با وظایف روشن ساخته‌ایم. او این متن را برای پژواک درونی و ماتریس و دنیای ذهنی خود نوشته است که انصافا ستودنی و دوست داشتنی هم از پسش برآمده است».

آقاخانی به بازی محمدرضا ترابی اشاره کرد و گفت: «دوباره تاکید می‌کنم که بازیگر با تمام قوای جسمانی( فیزیک، بدن و ...) و تمرکزش عمل کرد. تمرکزی که نقش بسیار کلیدی در ساختن فضای درست داشت».

لازم به ذکر است؛ نمایش چند درجه سوءتفاهم در مقیاس اتللو تا 31 شهریور هر روز به غیر از شنبه‌ها ساعت 20 در سالن مکتب تهران روی صحنه می‌رود.

انتهای پیام/