به گزارش خبرنگار پایه و آبی گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان  تاریخ زندگی انسان ها و تمدن بشری پر است از آدم هایی که نه یک بار و 2 بار، بلکه سال ها، هر نوع شکست و سختی ای را تحمل کردند. زندگی شان پاشیده شد و به قول معروف به مو رسیدند اما پاره نشدند. با این که نام هایی مانند توماس ادیسون، هنری فورد، بیل گیتس و مایکل جردن توی ذهن همه ما مترادف و همنشین خوشبختی و موفقیت ثبت شده اند اما همه شان از دل بدبختی دست و پا زدند و به جایگاه امروز رسیدند.

«در طول زندگی ورزشی ام، 9 هزار شوت را گل نکردم، 300 بازی را باختم، 26 بار هم می توانستم با شوت آخرین لحظه تیم ام را به پیروزی برسانم اما آن را از دست دادم. من بارها و بارها شکست خورده ام و با همین شکست ها شده ام آدمی که امروز می شناسید.» مایکل جردن، بسکتبالیست افسانه ای دنیا سال ها پیش برای توضیح موفقیت های تمام نشدنی خود از این جملات استفاده کرد. معمولا ورزشکاران را در سه دسته می توان جای داد؛ چهره هایی که در اول راه چهره می شوند و به مدال المپیک می رسند و خیلی زود هم به آخر راه می رسند؛ ورزشکارانی مثل علیرضا دبیر و حسین توکلی.

دسته دوم آدم هایی که وسط قهرمانی و موفقیت به دلایل مشکلات مختلف مدتی از دنیای قهرمانی دور می شوند و همین دوری محوشان می کند؛ آدم هایی مانند مهدی حاجی زاده.

اما دسته سومی هم وجود دارند که بارها و حتی سال ها شکست می خورند و حذف می شوند؛ آدم هایی که آن قدر می جنگند که از دل ناکامی مطلق به مهم ترین مدال طلای دنیا برسد.

البته این پایان ماجرا نیست چرا که به طور مثال دو و میدانی ایران همواره با یک مشکل مهم سروکار داشته است و آن هم رفتار ورزشکارانش بوده است. ورزشکارانی که همیشه معترض هستند و شاید کمتر پیش آمده سخنی از رضایت بگویند. در روزهای اخیر هم حسن تفتیان دونده 100 متر ایران به دلیل پرداخت نشدن مطالبات مربی اش به فدراسیون اعتراض کرده است تا جایی که رفتار او سبب ناراحتی مجید کیهانی شد.

در سال های گذشته فدراسیون هزینه خوبی برای او انجام داده و امکانات نسبتا مناسبی را برایش مهیا کرده است. در روزهای اخیر هم صحبت هایی که از سوی مسئولان فدراسیون شنیده شده است نشان می دهد رابطه فدراسیون با تفتیان خیلی خوب نیست. این رفتار برای دو و میدانی ایران تازگی ندارد. در سال های اخیر دو و میدانی کارانی بودند که بارها و بارها به حالت طلبکارانه با فدراسیون برخورد کردند و همیشه چهره یک معترض را داشتند.

احسان حدادی و لیلا رجبی هم در سال های گذشته رفتاری از این دست داشتند. نفراتی که دائم منتظر اجرایی شدن برنامه هایی بودند که تنها خودشان آن را تعیین کرده بودند و اعتقاد داشتند که هرچه می گویند باید عملی شود.لیلا رجبی برای برگزاری اردوی بلاروس قبل از المپیک 2016 ریو با فدراسیون دچار تعارض شد و حتی اعلام کرد که با این شرایط نمی تواند رکورد خوبی را برجای بگذارد و با همین گله و شکایت هم از تیم ملی خداحافظی کرد.

احسان حدادی هم در سال های اخیر انتظار داشته هرآن چه که می گوید عملی شود آن هم بدون هیچ پرس و جویی. آخرین بار بعد از رقابت های جهانی بود که او از نحوه اعزام فدراسیون گله کرد و گفت اگر خودش کارهای رفتن به لندن را انجام می داد زودتر به نتیجه می رسید.

این ورزشکاران زمانی که قرار است حقوق و مزایای خود را بگیرند دائم از فدراسیون تعریف و تمجید می کنند و لب به شکایت و حتی گفتن اینکه مسئولان مدیریت خوبی ندارند باز نمی کنند اما به محض اینکه منافعشان تامین نمی شود شروع به گله گذاری می کنند.

این مسئله همیشه در دو و میدانی وجود داشته و حتی در سال های دور هم سابقه داشته است. با توجه به شرایط دو و میدانی ایران که ستاره های زیادی در رده بین المللی ندارد به محض اینکه یک دوومیدانی کار به سطح خوبی می رسد به دنبال جدایی از کل دو و میدانی ایران و به نوعی حکمرانی در این قلمرو است.

درست است که شرایط باعث ایجاد چنین رفتارهایی از سوی آن ها می شود اما جالب نیست که آن ها به خاطر توانایی خود از مسئولان فدراسیون توقع نابجا داشته باشند.

از سوی دیگر مسئولان فدراسیون هم عکس العمل های خوبی در قبال این رفتارها نشان نمی دهند. گاهی حمایت بیش از حد و گاهی انتقاد تند به ملی پوشان. فدراسیونی که در زمان انتقاد رسانه ها از ملی پوشان بی دلیل نتایج آن ها را مناسب قلمداد می کنند و باعث پرتوقع شدن آن ها می شود.

در نهایت این رفتار تنها به از دست رفتن موقعیت ستارگان و همچنین ایجاد حواشی می شود. فدراسیون اگر از همان ابتدا شیوه رفتاری مناسبی را با ورزشکارانش انجام بدهد این مشکلات به وجود نمی آید و تعریف و تمجید جای خود را به انتقاد نمی دهد.

برهمین اساس ایرج حصیبی در گفت و گو با خبرنگار ما در مورد رفتارهای حسن تفتیان با مسئولان فدراسیون دو و میدانی اظهار کرد: از همان اول هم معتقد بودم که تفتیان ظرفیت مربی خارجی را ندارد و بهتر است زیر نظر مربی داخلی به تمریناتش ادامه دهد اما متاسفانه گوش شنوایی وجود نداشت که به حرف های من گوش بدهد.

او ادامه داد: از زمانی که اوتانون گای به عنوان مربی تفتیان انتخاب شده رکوردهای شخصی دونده سرعت تیم ملی کشورمان روز به روز ضعیف تر شده است و از طرفی بهتر است تا دیر نشده فکری به حال تفتیان کنند تا در آینده شرایط بهتری را تجربه کند. برای ارزیابی عملکرد این مربی باید رکوردهای تفتیان در زمان تمرین کردن زیرنظر رمضان زاده و گای را با هم مقایسه کنید. با وجود هزینه ای که برای مربی فرانسوی انجام شده است، رکوردهای قبلی تفتیان بهتر بود.

انتهای پیام/

صحبت های حصیبی در مورد رکوردهای تفتیان