مناف یحیی‌پور معاون تولید کانون پرورش فکری و دبیر سومین جشنواره ملی اسباب‌بازی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ به چالش‌ها و معضلات صنعت و فرهنگ اسباب بازی در ایران و شرایط جشنواره ملی اسباب بازی اشاره کرد و گفت: در نمایشگاه امسال حدود 90 درصد غرفه‌ها را تولیدکننده‌های ایرانی در اختیار داشتند. برای ثبت و اجاره غرفه‌ها ما تولیدکننده‌ها و واردکننده‌ها را ثبت‌نام می‌کنیم و از 104 غرفه‌ای که در مجموع در نمایشگاه حاضر بود حدود 14 یا 15 غرفه محل خدمات فرهنگی و اطلاع‌رسانی بود و حدود 90 غرفه محصولاتی برای فروش ارائه می‌کردند که 9 عدد از آنها واردکننده و بقیه همگی تولیدکنندگان ایرانی بودند. در سال‌های پیش ما در مجموع 71 غرفه داشتیم ولی امسال تعداد غرفه‌ها به 104 غرفه رسید.

وی در پاسخ به این سوال که آیا می‌توان به عنوان تولیدکننده در سیستم ثبت‌نام کرد ولی اجناس وارداتی را به فروش رساند، گفت: تقریبا خیر، زیرا در طول نمایشگاه سیستم‌های نظارتی که از طرف مدیریت خود نمایشگاه اتخاذ شده است برعملکرد غرفه‌داران نظارت می‌کند و همین طور سایر غرفه‌داران نیز اگر این تخلف را مشاهده کنند برای اعتراض و احقاق حق خودشان به ناظران نمایشگاه اعلام می‌کنند ولی امسال در طول نمایشگاه به چنین مواردی برخورد نکردیم.

وی افزود: ما در این دوره از نمایشگاه برخلاف دوره‌های قبل با آرامش و به دور از جنجال‌های رسانه‌ای عمل کردیم. در طول مراحل ثبت‌نام برای اجاره غرفه نیز به همه متقاضیان غرفه‌ها نگاه یکسان و برابری داشتیم و برای هیچ کسی به جز چند مورد خاص حق ویژه‌ای را در نظر نگرفتیم. تولیدکننده‌ها نیز از این شرایط برابر استقبال کردند و غرفه‌های زیادی را اجاره کردند.

یحیی‌پور در ادامه درباره شرایط ویژه‌ای که برای بعضی از غرفه‌داران در نظر گرفته شده بود، گفت: مدیریت جشنواره تنها از بعضی از تولیدکننده‌های مردم نهاد که محصولات بومی و سنتی دست‌ساز آنها عمدتا در روستاها و شهرهای کوچک ساخته می‌شد، حمایت کرد زیرا این محصولات اکثرا به دست زنان و دختران محلی و برای کمک به معیشت خانواده آنها ساخته می‌شود مانند تعاونی که از خراسان جنوبی آمده بود و موسساتی که برای امور عام المنفعه تأسیس شده بود. از سایر غرفه‌داران در تمام مراحل نمایشگاه حمایت یکسان و برابری داشتیم. در نمایشگاه امسال غرفه‌ای با نام هنر و سلامت داشتیم که هدایایی را برای کودکان بیمار و کم بضاعت دریافت می‌کرد.

معاون تولید کانون پرورش فکری کودکان افزود: در این دوره از نمایشگاه سعی داشتیم مخاطبان را با بازی‌ها و اسباب بازی‌های ایرانی آشنا کنیم و فرهنگ اسباب‌بازی چه برای کودکان و چه برای بزرگسالان را نهادینه کنیم. برای پیشبرد اهدافمان لازم بود که ارائه محصولات رایانه‌ای را به حداقل برسانیم.

وی بیان کرد: رسالت جشنواره اسباب‌بازی‌ها همه موضوعات و دغدغه‌های اجتماعی دنیای کودکان نیست در این نمایشگاه محدود و با موضوع مشخص همه چیز حول محور اسباب بازی بود حتی غرفه‌هایی که برای مشاوره به خانواده‌ها در این دوره از نمایشگاه برپا بود، نیز در حوزه اسباب‌بازی و بازی به خانواده‌ها مشاوره می‌دادند.

وی در خصوص دستاوردهای سومین دوره جشنواره اسباب بازی اضافه کرد: در روز انتهایی نمایشگاه تعدادی طراح با ایده‌های نو توانستند ایده‌ها و طرح‌هایشان را برای سرمایه‌گذاران و تولیدکننده‌ها مطرح کنند و حتی با بعضی از آنها، کارهای مقدماتی امضای قرارداد انجام شد. ما باید تمرکز خودمان را در ایجاد فرصت برای حمایت و رویارویی این تولیدکننده‌ها و طراحان بگذاریم تا شاهد این اتفاقات زیبا و موثر در این صنعت نوپا باشیم.

وی در خصوص برنامه جشنواره ملی اسباب‌بازی برای سال‌های آینده افزود: صنعت اسباب‌بازی ما بسیار زود است که به سمت بین‌المللی شدن برود. شاید بتوان در دوره‌های بعدی مثلا دوره دهم به بعد به فکر دعوت از سایر کشورها نیز باشیم و بتوانیم یک نمایشگاه بین‌المللی برگزار کنیم. می‌توانیم در دوره دوم یا سوم به بعد، از تولیدکننده‌های مطرح جهان برای انتقال تکنولوژی و دانش و تجربه دعوت کنیم.

یحیی‌پور در خصوص صنعت اسباب ‌بازی ایران اضافه کرد: صنعت اسباب‌بازی در ایران بسیار نوپاست و به طور کلی توجهی به کالای فرهنگی نمی‌شود. ضعف علمی بسیاری در زمینه بازی داریم و فرهنگ استفاده از اسباب بازی را در ایران نداریم. برای رشد صنعت اسباب‌بازی در ایران ابتدا باید دانش علمی و فناوری خودمان را افزایش دهیم و بعد به فکر تاسیس یک اتحادیه کارآمد و علمی برای اسباب‌بازی باشیم. صنعت و هنر اسباب‌بازی در ایران دارای صنفی مجزا و مشخص نیست و از این رو بعضی از اقلام اسباب‌بازی در صنف پلاستیک و بعضی دیگر در صنف خرازی‌ها قرار می‌گیرند.

در انتها معاون تولید اسباب‌بازی کانون پرورش فکری کودکان گفت: سرانه مصرف اسباب‌بازی در جهان 35 دلار است که در کشورهای پیشرفته به 350 دلار در سال نیز می‌رسد ولی در کشور ما این سرانه زیر 5 دلار به صورت سالیانه است. متاسفانه شاهد این هستیم که در کشورهای دیگر برای بزرگسالان هم اسباب‌بازی طراحی می‌شود ولی در ایران هنوز برای کودکان نیز نتوانستیم استفاده از اسباب‌بازی را به فرهنگی عمومی و موثر در رشد و پرورش فرزندان‌مان تبدیل کنیم.

انتهای پیام/