به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ به بهانه روز پزشک تصمیم گرفتیم سراغ یکی از پیشکسوتان و پیرترین پزشکان عرصه پزشکی برویم؛ فردی که 50 سال از عمر خود را وقف خدمت به بیماران کرده، صادقانه در خدمت مردم بوده و به هیچ بیماری به چشم کیسه پول نگاه نکرده است.

برای مصاحبه با دکتر عقیقی به دلیل ضیق وقت مجبور بودم 6 صبح به بیمارستان بروم، در مجموعه بیمارستان امام خمینی سراغ دکتر عقیقی را گرفتم نام او در بیمارستان از نفر اول تا مسئولان آشناست برق نگاه پاسخ دهنده‌ها به من نوید اخلاق نیکوی او را که از شاگردانش شنیده‌ام می‌دهد.

با پرس و جو توانستم بخش کودکان را پیدا کنم، در راهرو طبقه اول ساختمان ولیعصر قدم برداشتم، به بخشی رسیدم که پرنده‌های کاغذی از سقف آویزان هستند و در قفسه پذیرش بخش عروسک‌ها توجهم را جلب می کند.

 سید رضا رئیس‌کرمی، رئیس بخش کودکان را می‌بینم مرا به دفتر بنیانگذار رشته روماتولوژی کودکان هدایت می‌کند، شاگرد دکتر قریب سیره استادش را به من نشان داد.

بنیانگذار روماتولوژی کودکان با اینکه 86 سال دارد اما با انرژی و لبخند از من استقبال می کند. او روز خود را از ساعت 5:30 صبح با آموزش دانشجویان، متخصصان و فلوشیپ‌ها و ویزیت کودکان با لبخند و پر انرژی آغاز می‌کند، کمی نگران بودم تا او را خسته کنم اما انرژی و آرامش او با وجود ضیق وقت و نگرانی برای حال بیماران آرامم می‌کند.

عقیقی عضو کالج‌ بین‌المللی طب‌ کودکان آمریکا‌، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، استاد نمونه اخلاق در کشور، استاد وابسته به دانشگاه آزاد، عضو هیأت ممیز‌ه وزارت بهداشت، عضو فرهنگستان‌ علوم پزشکی، عضو هیأت تحریریه‌ مجلات‌ نظام پزشکی و فرهنگستان علوم پزشکی و بنیانگذار رشته روماتولوژی کودکان در کشور است.

در ادامه گفت و گو ما با دکتر عقیقی را بخوانید...

کمی از خودتان برای مخاطبان بگویید.

متولد 11 خرداد 1310 از كرمانشاه هستم و پس از طی مدارج علمی سال 1332 وارد دانشکده پزشکی تبریز شدم و با اخذ رتبه عالی بورسیه انگلستان را دریافت کردم و تخصص اطفال را در لندن گذراندم به ایران بازگشتم و در مشهد شاگرد استاد قریب بودم، سپس در دانشگاه تهران خدمتم را از استادیاری شروع کردم و بعد از 4 سال هم استاد و سال1380 بازنشسته شدم.

صبح ها از ساعت 5:30 در بیمارستان امام خمینی(ره) مشغول به آموزش هستم و از ساعت 11 تا ساعت 14 در مطب بیماران ثابتم را می بینم که بیشتر آنها بیماران روماتولوژی هستند.

چرا رشته کودکان را برای تحصیل و تخصص انتخاب کردید؟

من شاگرد دکتر قریب‌ بودم و در آن مقطع بزرگ شدم و به دلیل علاقه به این استاد فقید و اعتقاد او که کودکان آینده سازان این مرز و بوم هستند این رشته را انتخاب کردم.

با توجه به شرایط اگر به گذشته برگردید آیا حاضرید تخصص دیگری را انتخاب کنید؟

(با لبخندی مهربان) هرگز؛ من عاشق کودکان هستم و پس از 50 سال هنوز وقتی کودکان را می‌بینم‌ حس می‌کنم تازه پزشکی را شروع کرده‌ام، من در طول این 50 سال، سه  نسل را به چشم دیده‌‌ام و با کودکانی که روزی پزشک آنها بودم ارتباط دارم و بسیاری از بیماران من نوه‌هایشان را برای درمان پیش من می‌آورند.

در مطبم پرونده بیمارانی نادر کودکان روماتولوژی که زندگی را با درد تجربه می کنند و در دنیا کمتر به آنها پرداخته می شوند مورد بررسی قرار می دهم.

در مورد رشته روماتولوژی که بنیانگذار آن هستید توضیح بدهید.

قبل از بازنشستگی فرصتی پیش آمد و بنده به آمریکا رفتم و دوره فلوشیپ روماتولوژی کودکان را گذراندم، بعد از چند سال این رشته را در ایران به کمک همکارانم پایه گذاری کردیم و اکنون پزشکان در این تخصص در دانشگاه تهران و شهید بهشتی مشغول به تحصیل هستند.

پزشکان اطفال‌ وظیفه سنگینی به عهده دارند و باید در رشته روماتولوژی‌ صبر پیشه کنند، باید بدانند که (بغض گلویش را می گیرد و با نارحتی ادامه می دهد) وقتی کودکی بیمار می‌شود یک خانواده بیمار شده است.

کودکان مبتلا به بیماری روماتولوژی‌ متأسفانه از دردهای‌ همیشگی و مزمن رنج می‌برند و درمان آنها نیاز به صبر و حوصله پزشک و والدین دارد ، این رشته به نظر من با صبر و حوصله عجین‌ شده است و از آخرین‌ پدیده‌های علمی کمک گرفت تا بتوانیم از سربار شدن کودک برای خانواده جلوگیری کنیم که این کودک بتواند در آینده راهی مدرسه و حتی دانشگاه شود.

فکر می کنید در پزشکی ایران و به خصوص تخصص کودکان جای چه چیزی خالی است؟

متاسفانه پزشکان کمتر وقت صرف کودکان می کنند و با بیمارن صحبت نمی کنند و بیشتر به ویزیت می پردازند، باید یک پزشک از دوران جنینی همراه یک مادر باشد و پس از تولد فرزند و در ادامه مسیر زندگی همراه مادر و کودک باشد.

در دوران نوزادی و کودکی آموزش های لازم و مراقبت ها را به مادر بدهد در تمام مراحل از واکسیناسیون شیرخوارگی تا بزرگسالی و هنگام مرگ همراه فرد باشد و به قصه های مادر درباره کودکش گوش کند و همیشه همدل و همراه او باشد.

کمی از دکتر قریب و خاطراتی که با ایشان دارید برایمان بگویید.

تمام زندگی من مرهون‌‌ دکتر قریب است و افتخار همکاری با ایشان را در مرکز طبی کودکان داشتم، مسائل اجتماعی برخورد با بیماران به خصوص طبقه فقیر‌ را از ایشان یاد گرفتم، اهتمام‌ دکتر قریب به درمان بیماران با خوش خلقی‌ و رفتار مناسب با والدین کودکان و آموزش علم خود به دیگران به عنوان زکات علم و انتقال تجربه 50 ساله ام به دانشجویان شیرین‌ترین بخش زندگی من است.

از زندگی شخصیتان برای مخاطبان بگویید.

زندگی با پزشکان بسیار دشوار است و من از همسرم که همیشه در مسائل زندگی و مشکلات مربوط به شغل و ادامه تحصیل در خارج از کشور همیشه همراه من بود تشکر می کنم، ثمره ازدواج ما 2 فرزند و 5 نوه است و از اعضای خانواده‌ام یکی از نوه‌هایم‌ در آمریکا‌ در حال اختراع استنت‌ مغزی‌ است و 2 نوه دیگرم‌ در ایران دندانپزشک‌ هستند‌.

استاد متاسفانه شاهد آن هستیم که بسیاری از افراد به خاطر پول سراغ حرفه پزشکی می روند نظرتان در این مورد چیست؟

متأسفانه اکنون برخی افراد برای کسب درآمد و پول در آوردن سراغ پزشکی می‌روند اما در زمان تحصیل ما تلاش می‌کردیم تا جا پای استادان خود بگذاریم‌.

استادی چون دکتر قریب نه تنها از بیماران ویزیت‌ دریافت نمی‌کرد بلکه داروی بیماران و نمونه‌های دارویی را در اختیار آنان قرار می‌داد و در مواقع ضروری‌ با تماس با داروخانه‌ دستور می داد‌ که دارو را به حساب او به بیمار بدهند.

پزشکان مطمئن باشند هیچ گاه‌ گرسنه نمی‌مانند و به دنبال پول در آوردن به جای خدمت به بیماران نباشند‌، پریدن از پله یک به سه جایز نیست باید مدارج علمی را به تدریج و درست طی کرد.

خاطره شیرین از دوران تحصیل و شغل خود برای مخاطبان تعریف کنید.
سراسر حرفه پزشکی خاطره است و یکی از شیرین‌ترین خاطرات من در زمان جوانی این بود که شنیدم‌ برای تخصص بورسیه‌ شدم چون آن زمان هیچ پولی برای رفتن به خارج از کشور را نداشتم، خاطره بعدی من زمانی است که مدال درجه اول دولتی را در حوزه درمان از آن خود کردم و یکی از بهترین و شیرین ترین اتفاق های زندگی من افتخار همکاری با دکتر قریب‌ است.

حرف های را که فکر می کنید باید به گوش دانشجویان و پزشکان برسد بیان کنید.

دانشجویان رشته پزشکی به خصوص متخصصان اطفال‌ احترام به والدین‌، گوش فرا دادن‌ به داستان‌ مادران در مورد کودکانشان‌، ادای احترام‌ در هنگام خروج از اتاق به والدین‌، نخندیدن‌ در بالین‌ بیمار‌، فداکاری در مواقع ضروری ‌را سرلوحه کار خود قراردهند، با دستان آلوده بیماران را معاینه نکنند و از گفت‌وگوی خصوصی پرهیز کنند.

ما در مکتب دکتر قریب‌ پرورش یافتیم که نمونه او در دنیا نیز دیده نمی‌شود سعی کنیم روش این استاد را سرمشق خود قرار دهیم.

تمبر یادبود دکتر عقیقی

رفتار دانشجویان پزشکی با پیشکوستان و استادان عصه پزشکی چگونه باید باشد؟

دانشجویان در زمان تحصیل سعی کنند از فرصت نایاب‌ پیش آمده‌ استفاده کرده‌ و حداکثر بهره از حضور استادان را ببرند‌، در بالین بیماران بحث‌های خارج از  پزشکی نکنند‌، جامه سپید‌ بپوشند و با آبرو و نزاکت‌ به توصیه‌های استادان گوش دهند.

توصیه شما به جامعه و وظایف آنها در قبال جامعه خدمتگزار پزشکی چیست؟

توصیه من به جامعه آن است که قدر پزشکان را بدانند چون پزشکان سلامت مردم را تضمین می‌کنند و بر اساس جمله «عقل سالم، در بدن سالم»، پزشکان این امر را با خدمت گذاری به مردم محقق می کنند.

خوشبختانه مردم ایران حق‌شناس بوده و از پزشکان به هنگام درمان‌ و رسیدگی کمال تشکر و قدردانی‌ را دارند.

چه آرزویی برای بیماران و حرفه پزشکی دارید؟

من وقتی بیمار و کودکی سلامت خود را به دست‌ می‌آورد (شادی و شعف در کلامش موج می زند و با لبخند می گوید) در آن لحظه حتی از والدین او نیز شادتر‌ هستم اما هرگاه که بیمار لاعلاجی‌ را می‌بینم (اشک در چشمانش حلقه می زند) از او شرمنده‌ می‌شوم و روزگار برایم تیره و تار می‌شود و از خدای متعال درخواست می‌کنم مرا در راهی که انتخاب کردم موفق بدارد و تا آخرین لحظه حیات خود در خدمت مردم باشم.

امیدوارم تمام بازماندگان‌ و اطرافیان من که در رشته پزشکی، داروسازی و دندانپزشکی تحصیل کرده‌اند راهی را که شروع کرده‌ام ادامه دهند و همیشه در خدمت مردم باشند‌.

گزارش از هانیه جلیل نژاد

انتهای پیام/