به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ پایگاه اینترنتی نیویورک‌تایمز در مطلبی نوشت: مخالفان توافق هسته‌ای ایران اغلب از این موضوع شکایت دارند که در این توافق توجهی به توسعه نفوذ ایران و تلاش این کشور برای بی‌ثبات کردن خاورمیانه، نشده است. اما این نگرانی‌ها حتی در صورت به حق بودن هم دلیلی برای لغو توافق هسته‌ای نیستند؛ کاری که «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور آمریکا، در حال حاضر با بی‌احتیاطی به دنبال انجام آن است. ترامپ بر کابینه خود فشار وارد می‌کند تا در غیاب کوچکترین مدرکی، تایید کند که ایران مفاد توافق هسته‌ای را نقض کرده است.

منتقدان توافق هسته‌ای اغلب فراموش می‌کنند که قرار است این توافق فقط ایران را از سلاح هسته‌ای دور نگه دارد، این هدف اصلی و ضروری توافق هسته‌ای است. منتقدان حتی این موضوع را نیز نادیده می‌گیرند که توافق تاکنون، کارساز بوده است. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، که به طور مرتب بر فعالیت‌های ایران  نظارت می‌کند، و حتی دولت ترامپ، پایبندی تهران را به توافق هسته‌ای تایید کرده‌اند.

تصور کنید تنش‌های آمریکا علیه ایران در شرایطی که توافق هسته‌ای وجود نداشت، ادامه پیدا می‌کرد و آن وقت دولت ترامپ همزمان با دو دشمن هسته‌ای (ایران و کره شمالی) مواجه بود. اما اکنون اینطور نیست؛ کره شمالی که در روزهای اخیر بیشترین تهدیدات را متوجه دولت ترامپ کرده است، 20 یا تعداد بیشتری سلاح اتمی در اختیار دارد؛ حال آنکه ایران هیچ سلاح اتمی ندارد.

نیویورک‌تایمز در ادامه این مطلب نوشت: واشنگتن باید به جای مورد سوال قرار دادن توافق هسته‌ای، تمرکز خود را بر روی دیگر فعالیت‌های غیرهسته‌ای ایران قرار دهد. دولت‌های سنی منطقه نگران آن هستند که کشور شیعه ایران یک هلال شیعی از افغانستان تا مدیترانه تاسیس کند. ایران بدون شک قدرت نفوذ خود را در بخش‌های مختلف پیاده می‌کند؛ اما به یاد بیاورید این موضوع تا حد زیادی ناشی از حمله آمریکا به عراق در سال 2003 و سرنگونی حکومت صدام است، پس از آن ماجرا بود که شاهد افزایش قدرت ایران بودیم.

دولت ترامپ همچنان در حال کار کردن بر روی استراتژی کاخ سفید در برابر ایران است؛ اما رئیس جمهور ترامپ و مشاورانش گزینه‌های اندکی بر روی میز دارند که به تحریک ایران منتهی می‌شود. تحریم‌های جدید علیه ایران به بهانه آزمایش‌های موشکی و نقض حقوق بشر، در کنار تعهد همکاری واشنگتن با کشورهای سنی -که همانند اسرائیل معتقد هستند ایران یک تهدید برای آنها محسوب می‌شود و باید این کشور را منزوی کرد- از جمله گزینه‌های ترامپ هستند.

نیویورک‌تایمز در ادامه این گزارش نوشت: ایران و آمریکا تقریبا از سال 1979 هیچ رابطه دیپلماتیک با یکدیگر نداشتند تا آنکه «محمد جواد ظریف»، وزیر خارجه ایران، و «جان کری»، وزیر خارجه دولت اوباما، در مذاکرات هسته‌ای با یکدیگر ملاقات کردند. اما ترامپ و «رکس تیلرسون»، وزیر خارجه وی، به جای اینکه از این اتفاق به عنوان سنگ بنای مذاکرات بعدی استفاده کنند، حاضر به ملاقات با مقامات ایرانی نیز نشدند.

دولت ترامپ می‌تواند با استفاده از کانال وزیران خارجه دو کشور (ایران و آمریکا)، به حل مناقشات در افغانستان، سوریه، یمن و یا عراق پیش از آنکه بزرگ‌تر شوند، بپردازد. سابق بر این همکاری‌هایی میان ایران و آمریکا مشاهده شده است. ایران به آمریکا و دیگر کشورهای ائتلاف کمک کرد پس از سرنگونی طالبان در سال 2001، در افغانستان یک دولت مرکزی مستقر کنند که این امر در سال 2014 محقق شد. ایران هم‌اکنون می‌تواند طالبان را برای انجام گفتگوهای صلح با کابل، پای میز مذاکرات حاضر کند. همچنین ایران در مبارزه با قاچاق مواد مخدر در افغانستان تلاش زیادی انجام داد و تاکنون نقش کمک‌کننده‌ای نیز در مبارزه با داعش در عراق و سوریه ایفا کرده است.

نیویورک تایمز در پایان گزارش خود نوشت: ایران بزرگ‌تر از آن است که بتوان این کشور را نادیده گرفت. راه‌های سازنده زیادی وجود دارد که آمریکا می‌تواند از نقش ایران در حل چالش‌های منطقه‌ای استفاده کند. اما اگر واشنگتن به تنش با ایران ادامه داده و بر تغییر حکومت در این کشور پافشاری کند، همانطور که برخی از مقامات کاخ سفید مایل به انجامش هستند، تبعات آن بسیار گسترده خواهد بود. در عوض، اگر آمریکا همانطور که با دیگر رقبای خود مانند روسیه و چین رفتار می‌کند، با ایران نیز تعامل کند، می‌تواند به بسیاری از مناقشات منطقه‌ای خاتمه دهد.

 انتهای پیام/

توصیه‌های نیویورک تایمز به دولت ترامپ درباره نحوه تعامل با ایران