نیما شهریار پور رزیدنت طب اورژانس دانشگاه علوم پزشکی تهران در گفت و گو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اظهار کرد: مشکلات دوران دستیاری آن قدر بزرگ و جدی شده اند که دیگر قابل انکار نیستند و نمی‌توان بی اعتنا از کنار آن‌ها عبور کرد بازگشت آموزش به جایگاه اصلی خود از مطالباتی است که بطور جد باید نظام سلامت آن را دنبال کند تا به کیفیت و ارتقاء سلامت بیانجامد.

وی بیان کرد: واقعیت آن است که در بیمارستان‌های آموزشی بیشتر از آنکه کار آموزشی صورت گیرد کار درمانی انجام می‌شود و توزیع نامناسب بخش‌های درمانی و آموزشی بیمارستان‌های آموزشی است که در این میان، درمان پیروز و آموزش شکست خورده و حاشیه نشین است.

شهریارپور گفت: افزایش ظرفیت دوره دستیاری بدون توجه به وجود زیرساخت‌های لازم آموزشی مشکل دیگری است که در چند سال اخیر گریبانگیر دستیاران شده، افزایشی که با توجه به افزایش مشابه در ظرفیت ورودی پزشکی عمومی امری اجتناب ناپذیر به نظر می‌رسد، اما سوال اینجاست که آیا بستر‌های آموزشی لازم جهت تربیت این تعداد پزشک عمومی و متخصص فراهم شده است؟

وی افزود: اگر امکانات رفاهی لازم برای اقامت و زندگی پزشکان در مناطق مختلف کشور فراهم گردد، مشکل توزیع پزشک در کشور حل و نیازی به این افزایش بی ضابطه ظرفیت‌ها نیز نخواهد بود و با فرصت سازی آموزشی افق آینده‌ی کاری پزشکان عمومی و متخصصین بهتر می‌شود.

رزیدنت طب اورژانس دانشگاه علوم پزشکی تهران تصریح کرد: جداسازی بخش‌های درمانی و آموزشی یک بار برای همیشه و بازگشت آموزش به صدر اولویت بیمارستان‌های آموزشی، به همراه بازبینی در افزایش بی ضابطه‌ی پذیرش دستیاری مطالبه صنف دستیاران است.

وی عنوان کرد: افزایش روز افزون مراجعات بیمارستانی، تورم و مشکلات اقتصادی به قیمت قربانی شدن دستیاران زیر بار فشار کاری و مشکلات معیشتی فراوان واقعیت واز تجربیات تلخ دوران دستیاری که مهم‌ترین دوران آموزشی پزشکان متخصص است، تلقی می‌شود.

شهریارپور بیان کرد: بی اعتمادی رزیدنت‌های پزشکی به سیستمی که به نام آموزش بیشترین حجم کار ممکن را طلب می‌کند، ساعات کاری زیاد و غیرفیزیولوژیک، خستگی و افزایش درصد خطا متعاقب حضور طولانی در بیمارستان، عدم استقلال مالی در طول دوره دستیاری تاثیراتی عمیق و غیر قابل انکار است که باید بگوییم که بسیاری از مشکلات در حوزه‌ی اخلاق پزشکی و تعامل با بیماران، به همین تجربه‌های ناکار آمد و تلخ در دوران دستیاری باز می‌گردند.

وی  بازبینی جدی و کلی تعهدنامه و عادلانه شدن مفاد تعهدنامه رزیدنت ها، به رسمیت شناخته شدن رزیدنت‌ها به عنوان نیروی کار، بهره‌مند شدن از مزایای حقوق ماهانه و بیمه، محاسبه سنوات کاری، افزایش حقوق خود و تعلق کارانه‌ی درمانی به تناسب کاری که انجام می‌دهند، تصویب آیین نامه ساعات کاری و تعیین سقف برای حضور در بیمارستان به صورت منطقی و عادلانه را برخی از مطالبات رزیدنت‌های پزشکی از کابینه جدید بهداشت و درمان کشور مطرح کرد.

رزیدنت طب اورژانس دانشگاه علوم پزشکی تهران افزود: سالهاست که دستیاران ایرانی بین آموزش و کار سرگردانند به نام آموزش وارد می‌شوند، اما عملا آموزش بخش کوچکی از ساعات حضور آن‌ها در بیمارستان را تشکیل می‌دهد و کار‌های بر زمین مانده‌ی فراوان و کمبود پرسنل درمانی، عملا دستیاران را به نیروی درمانی بدل کرده است نیرویی که حتی در مقابل خطای احتمالی نیز مسئولیت قانونی دارد.

وی گفت: دستیاران ایرانی چیزی به نام حقوق دریافت نمی‌کنند و از سایر مزایا مانند بیمه و سنوات نیز بی بهره اند، وزارت بهداشت صرفا به آن‌ها کمک هزینه‌ای ناچیز به مبلغ یک میلیون و ۱۰۰ هزار تومان تا یک میلیون و ۴۰۰ هزار تومان پرداخت می‌کند، پر واضح است که چنین کمک هزینه‌ای در قبال ساعات و حجم کار دستیاران در بیمارستان‌ها بسیار ناچیز و ناعادلانه است، زیرا ایین گروه‌ها که هفت سال را در دوره عمومی گذرانده اند، از حق کار به عنوان پزشک عمومی برای گذران امورات روزمره‌ی زندگی خویش نیز محروم هستند و این کمک هزینه‌ ناچیز به هیچ وجه پاسخگو و شایسته‌ی نیاز‌های یک پزشک عمومیِ در حال گذراندنِ دوران دستیاری نیست. 

شهریارپور گفت: آموزش باید به جایگاه اصلی خود برگردد، واقعیت آن است که در بیمارستان‌های آموزشی بیشتر از آنکه کار آموزشی صورت گیرد، کار درمانی انجام می‌شودو ترکیب نادرست بخش‌های درمانی و آموزشی بیماری مزمن بیمارستان‌های آموزشی است و در این میان، درمان پیروز و آموزش شکست خورده و حاشیه نشین است.

وی افزود: افزایش ظرفیت دوره دستیاری بدون توجه به وجود زیرساخت‌های لازم آموزشی مشکل دیگری است که در چند سال اخیر گریبانگیر دستیاران شده است، افزایشی که با توجه به افزایش مشابه در ظرفیت ورودی پزشکی عمومی امری اجتناب ناپذیر به نظر می‌رسد، اما سوال اینجاست که آیا بستر‌های آموزشی لازم جهت تربیت این تعداد پزشک عمومی و متخصص فراهم شده است؟ آیا مشکل اصلی در خدمت رسانی به مناطق محروم نبود پزشک است یا نبود امکانات حداقلی برای اقامت و کار پزشک؟ به نظر می‌رسد اگر امکانات رفاهی لازم برای اقامت و زندگی پزشکان در مناطق مختلف کشور فراهم گردد و مشکل توزیع پزشک در کشور حل شود، نیازی به این افزایش بی ضابطه‌ی ظرفیت‌ها نیز نخواهد بود.

وی تشکیل اتحادیه سراسری برای استیفای حقوق معطل مانده‌ دستیاران را ضروری است و افزود: اتحادیه‌ای که بتواند، چون پلی بین دستیاران و وزارت بهداشت عمل کند، مطالبات دستیاران را به وزرات بهداشت و محدودیت‌های اجرایی وزارت بهداشت را به دستیاران منتقل کند تا درک متقابل به حداکثر ممکن، و اصطکاک و بی اعتمادی بین وزارتخانه و دستیاران به حداقل برسد نیز از دیگر مطالبات دستیاران پزشکی است.

شهریارپور یادآور شد: با توجه به حمایت همه جانبه و تمام قد بدنه صنف پزشکان در قالب کمیته‌های سلامت در سراسر کشور علی رغم نامهربانی ها، از دولت تدبیر و امید این امید می‌رود که مسئولین امر نگاه ویژه‌ای به مشکلات این دوره داشته باشند تا شاهد ارتقاء نظام سلامت باشیم.

انتهای پیام/ 

سردرگمی رزیدنت‌های پزشکی بین آموزش و کار