به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ روزنامه واشنگتن‌پست در مقاله‌ای به قلم «دیوید کوهن»، که در سمت‌های معاون مدیر آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا و معاون وزیر خزانه‌داری در امور تروریسم و اطلاعات مالی در دوران اوباما خدمت کرده بود، آورد ترامپ تلاش می‌کند دستگاه‌های اطلاعاتی را در حمایت از رویکرد خود در قبال ایران سیاسی کند و چنین عملکردی خطرناک است.

کوهن نوشت: شکی نیست که روابط بین دستگاه‌های اطلاعاتی و رئیس جمهور ترامپ در شش ماه نخست ریاست جمهوری دولت وی محک زده شد. با این حال، درخواست‌های گزارش شده رئیس جمهور به دستگاه‌های اطلاعاتی برای حمایت از سیاست مورد علاقه وی برای خروج از توافق ایران، نه فقط خطر سیاسی سازی تحلیل‌های دستگاه‌های اطلاعاتی را با احتمال پیامدهایی خطرناک در پی دارد، بلکه توان آمریکا را برای مقابله با طیف وسیعی از تهدیدهای بین‌المللی به مخاطره می‌اندازد.

بر اساس قانونی که در ۲۰۱۵ تصویب شد، رئیس جمهور باید هر نود روز، پایبندی ایران را درباره «شفاف‌سازی قابل راستی‌آزمایی و اجرای کامل توافق و عدم نقض عملی توافق» و «برداشته نشدن هر گونه گامی از جمله فعالیت‌های مخفی که باعث پیشرفت عمده در برنامه تسلیحات اتمی می‌شود» تایید کند. هر چند این تایید، درخواستی سیاسی به شمار می‌آید، الزاما بر اساس تحلیل‌های اطلاعاتی صورت می‌گیرد. تحلیل‌گران اطلاعاتی که مانند اطلاعاتی که در دستگاه‌های اطلاعاتی خاص داریم، جنبه پنهان دارند و افرادی در میان آن‌ها هستند که آموزش‌های لازم را برای تحلیل داده‌های خام دارند، در بهترین موضع برای قضاوت درباره تعداد سانتریفوژهای در حال فعالیت در ایران، میزان اورانیوم در اختیار ایران یا تلاش پنهانی این کشور برای به دست آوردن سلاح اتمی قرار دارند.

به نظر می‌رسد ترامپ این موضوع را درک کرده است. ترامپ با عمل به توصیه‌های مشاوران اصلی امنیت ملی خود یعنی وزیر خارجه، وزیر دفاع، مشاور امنیت ملی و رئیس ستاد مشترک ارتش، با اکراه در ماه گذشته تایید کرد که ایران به توافق پایبند بود. این توصیه یکپارچه بی‌شک بر اساس تحلیل‌ها و اطلاعات جمع‌آوری شده از سوی دستگاه‌های اطلاعاتی بود.

با این حال، ترامپ بلافاصله گروهی از دستیاران خود را در کاخ سفید گرد هم آورد تا منطقی را برای اعلام نقض توافق از سوی ایران فراهم کنند. بر اساس گزارشی که در فارین پالیسی منتشر شد، این گروه شامل استفن ک. بانون، استراتژیست ارشد رئیس جمهور می‌شود، که هیچ سابقه اطلاعاتی ندارد. گزارش شده که رئیس جمهور به وی گفته است می‌خواهد در موضعی باشد که نود روز دیگر (پایبندی ایران به توافق هسته‌ای را) تایید نکند و کار این گروه رساندن وی به چنین موضعی است.

مشخص نیست که دستگاه اطلاعاتی به چه شکل می‌خواهد این کار را انجام دهد. شکی نیست سیاستگذاران می‌بایست از دستگاه‌های اطلاعاتی درباره چالش‌های پیش روی آن در رسیدن به چنین قضاوتی سوال‌هایی را مطرح کنند. این امر نه تنها از اختیارات سیاستگذاران بلکه از حقوق آنان است که چنین کاری بکنند و هر چه این مساله سخت گیرانه‌تر باشد، سوالهای موضوعی بیشتری مطرح می‌شود و بهتر خواهد بود.

سیاسی کردن اطلاعات درباره برجام خطرناک است

تفاوت عمده‌ای بین طرح سوالی مشخص با درخواستی که پاسخی خاص دارد، وجود دارد. وقتی رئیس جمهور از کارکنان خود می‌خواهد اطلاعاتی را تولید کنند که نتیجه سیاست مورد علاقه وی را تولید کند، بی‌غرضی قضاوت‌های تحلیلی افراد متخصص اطلاعاتی نقض می‌شود و این به معنی سیاسی کردن اطلاعات است. این راهی خطرناک است. در بنیادی‌ترین مبنای خود، می‌توان امیدوار بود که تصمیم‌های سیاست خارجی با پیامدهایی احتمالا ویرانگر براساس حقایق قابل دسترس و نه بهانه جویی سیاسی صورت گیرد.

کوهن در ادامه نوشت: این دلیلی است که باعث شده است میلیارد‌ها دلار در دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکا در دهه‌های گذشته سرمایه‌گذاری شود. نه فقط دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکا در توانمندی برای جمع آوری اطلاعاتی خود بی‌نظیر است، این کشور توجه عمده‌ای برای آموزش تحلیل‌گران خود بخصوص بعد از موضوع مرتبط با تسلیحات کشتار جمعی در عراق، صرف کرد تا اطمینان حاصل شود نتایج به دست آمده اطلاعاتی بر اساس منابع در دسترس و فارغ از ملاحظات سیاسی و به صورت مناسب ارزیابی شده باشد. وقتی رئیس جمهور می‌خواهد اطلاعات را براساس تمایلات سیاسی خودش مطابقت دهد، این سرمایه‌گذاری هدر رفته است و امنیت ملی به خطر می‌افتد.

افزون بر این، سیاسی کردن اطلاعات، توانمندی آمریکا را برای حمایت بین المللی برای گام‌های بعدی نظامی، دیپلماتیک، اقتصادی یا دیگر اقداماتی که دولت می‌خواهد با هماهنگی دیگر کشور‌ها بردارد، تضعیف می‌کند.

این مقام سابق آمریکایی در ادامه یادداشت خود نوشت: کشورهای دیگر به جای خود، وقتی دوستان ما درباره اعتبار ادعاهای اطلاعاتی آمریکا تردید داشته باشند، احتمال کمتری دارد که بخواهند با ما همکاری کنند. زمانی که من برای کسب حمایت بین‌المللی برای تحریم ایران با اطلاعاتی که در اختیار بود به سراسر دنیا می‌رفتم، ناکامی اطلاعات درباره عراق همچنان خود را نشان می‌داد. با این حال چون اطلاعات ما درباره ایران قاطع بود، توانستیم ده‌ها کشور را برای فشار بر ایران با خود همراه کنیم.

احتمال کم همکاری کردن 5 قدرت جهانی با آمریکا برای مقابله با برجام

در صورتی که به خروج ترامپ از توافق ایران به دیده تصمیمی بر اساس اطلاعات سیاسی نگریسته شود، چین و روسیه که جای خود دارند، امید اندکی می‌رود که متحدان اروپایی ما برای اعمال دوباره تحریم‌ها همراهی کنند و همراهی برای اقدام نظامی به مراتب کمتر خواهد بود. آسیب به اینجا محدود نمی‌شود. دیپلمات‌ها و دیگر مقامات ما در مذاکرات فراحزبی در ائتلاف‌هایی که در سراسر دنیا ایجاد می‌کنند به قدرت و اختیاراتی که تحلیل‌گران اطلاعاتی برای شکل دادن روزانه به سیاست دارند متکی هستند. تضعیف این بنیان با سیاسی کردن فرایند اطلاعات، مقابله با طیف وسیع تهدیدهایی که امنیت ملی را با خطر روبرو می‌کنند، از کره شمالی گرفته تا سوریه و ونزوئلا، دشوار می‌کند.

رئیس جمهور به تازگی به وال استریت ژورنال گفته است که انتظار دارد بررسی‌های جامعی درباره تایید باور وی به پایبند نبودن ایران به توافق صورت بگیرد. وظیفه دستگاه اطلاعاتی است که اطمینان حاصل کند خواست سیاسی رئیس جمهور تاثیری بر تحلیل‌های اطلاعاتی نمی‌گذارد و افسران آن‌ها همچنان در برابر قدرت، حقیقت را بیان می‌کنند.

انتهای پیام/