قادر طراوت‌پور شاعر، در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با ابراز تاسف از درگذشت غلامرضا شکوهی، در خصوص این هنرمند فقید گفت: اساساً کسانی که با شعر زندگی می‌کنند، با اندیشه و حکمت های شعری آغشته می شوند. انسان هایی می‌شوند که تا یک حدی از دنیا بریده‌اند و دارای حال و هوای رقیق معنوی می شوند. عموم شاعران انسان‌های باصفایی هستند؛ چون اساساً دنیای کلمات این تاثیر را بر جان آدمی می‌گذارد که سختی ها و صخره‌گونی‌های درون انسان را نرم و زبری‌های فکری، رفتاری و گفتاری انسان را لطیف می‌کند. این قاعده شامل همه شاعران جهان می‌شود. به تناسب ذوق شاعری میزان لطافت و نازک طبعی متغیر است. مرحوم شکوهی هم از این قاعده مستثنی نیست.

وی افزود: شکوهی یک غزل‌سرا از میراث‌داران سبک های خراسانی، عراقی و هندی بود. غزل را به شکل نئوکلاسیک با طبع روان و کلمات ابریشمین به زیبایی تمام طراحی می‌کرد و می‌ساخت. زیباتر از همه چیز این که او طبعی بلند و اخلاقی مخملین و اندیشه‌ای حریری داشت. گاهی غزلشان سرشار می‌شد از نازک‌خیالی‌ها و زیبایی‌های سبک هندی و گاهی به لحاظ ساختگی زبان، آدم را به یاد سبک خراسانی می‌انداخت و زیبایی و روانی شعرش به شکلی دیگر انسان را به سبک عراقی می برد.

این شاعر با اشاره به جایگاه شکوهی در شعر فارسی اظهار داشت: می توانیم بگوییم استاد شکوهی به هرحال از حلقه های سلسله بجا مانده از شاعران خوشنام و ماندگار شعر فارسی است که نام او در روزگار خودش درخشنده است. می توان اظهار خوشحالی کرد که شاعری در حد و اندازه استاد شکوهی به دنیا آمد، در دنیای ادبیات زیست، با دوستان و هم‌قطاران خودش خاطره‌ها را به وجود آورد. جهان را سرشار از زیبایی دید، تماشا کرد و لذت برد و با دستی پر از این جهان فانی رخت بربست. اگرچه فقدانشان مایه حسرت برجای ماندگان است؛ اما نام نیک او تسلی خاطر دوستان خواهد بود.

انتهای پیام/

یادی از غلامرضا شکوهی در گفتگو با قادر طراوت پور