به گزارش گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان،  والیبال ناکامی بزرگی را در رقابت های جام ملتهای آسیا تجربه کرد تا یک نمره منفی دیگر در کارنامه ورزش ایران در سال 96 ثبت شود.

خوان سیچلو آرژانتینی در مسابقات قهرمانی والیبال مردان آسیا در مقابل اندونزی تن به شکست 3 بر 2 داد تا تیم امید ایران بلیت برگشت به تهران را زودتر از موعد مورد انتظار دریافت کند.

قرار بود این رقابت ها آماده سازی ملی پوشان محسوب شود و ما برای قهرمانی نرفته بودیم، ایران در این دوره از رقابت ها از نفرات امید استفاده کرد و بسیاری از دلایل دیگر که این روز ها از مسئولان زیاد خواهید شنید و مسئولیت شکستی که خوان سیچلو سرمربی آرژانتینی به عهده نگرفت چرا که این مسابقات را فقط برای آماده سازی بیشتر جهت حضور در رقابت های جهانی امید ها در مصر می دانست.

شکست در یک تورنمت بین المللی مشکل لاینحل نیست،والیبال این روز ها یک مشکل اساسی دارد باید دور تر را نگاه کرد.
مشکل والیبال این روزها باخت به اندونزی نیست ،ناکامی در رقات های لیگ جهانی، درگیری 2 ملی پوش باسابقه و اخراج یکی از آنها از اردوی تیم ملی نیست.

مشکل امروز بی سر وسامانی یک فدراسیون با سرپرستی است که اگر چه ترفیع درجه گرفته اما دست بردار والیبال نیست و هنوز هم به عنوان سرپرست موقت، فدراسیون را از خودش و خودش را از فدراسیون می داند..

محمدرضا داورزنی روز های خوبی با والیبال داشته است و شاید این روز های شیرین حس تملک به این رشته را در او بیدار نگه داشته است.

پس از اینکه داورزنی به عنوان معاون وزیر فعالیت خود را آغاز کرد اگر چه خودش عنوان کرد که به حکم وظیفه آمده است و خودش رغبت ندارد اما برای یک رئیس فدراسیون کم نیست که نفر اول تمام فدراسیونها و ورزش کشور شود.

داورزنی این لقمه را بلعید و معاونت وزیر ورزش را انتخاب کرد اما همان حس تملک در والیبال هنوز وجود داشت و دارد.

ماجرای بلند کردن 2 هندوانه با یک دست را زیاد شنیدیم و معاون محترم وزیر مصداق عینی این تمثیل ایرانی است.

از روزی که داورزنی از نفراتی بود که در گمانه زنی ها به عنوان وزیر آینده ورزش از او یاد شد والیبال روز به روز ضعیف تر شد و به جایی رسید که در المپیک ستاره ها برای رژه المپیک تصمیم گرفتند و در مسابقات لیگ هرچه دلشان خواست به داور و بازیکن حریف و تماشاگر گفتند تا مطمئن شویم این فدراسیون بدون صاحب است.

چند روز قبل وقتی خبر درگیری محمد موسوی و عادل غلامی را در تمرین تیم ملی والیبال شنیدیم بسیار متاثر شدیم از اینکه یک تیم متحد چطوربه این روز افتاده است و آیا کسی می تواند دست این افتاده هارا بگیرد؟

ستاره هایی که با هر امتیاز در رقابت ها بین المللی مثل کوه پشت هم می ایستادند و فریاد ایران ایرانشان بلند بود.

باخت و بُرد در همه ورزش ها وجود دارد هر پیروزی مسئولیت را سنگین تر می کند و هر شکست تجربه ای خواهد بود برای پیروزی های آینده و این قانون ورزش است.

داورزنی این روز ها باید بیشتر احساس مسئولیت می کرد، سرپرستی در فدراسیون والیبال جواب نمی دهد باید یک مدیر تمام وقت والیبال را لحظه به لحظه رصد کند تا به طورکامل همان خاطرات  خوب و محدود ذهنمان پاک نشده است. هیچ فدراسیونی مِلک شخصی نیست و قحط الرجال هم نیست

داورزنی باید بداند که فدراسیون والیبال کوچکتر از وزارت ورزش است وفدراسیون ها ارکان این وزارت هستند و اگر هر کدام از این ارکان ضعیف شود وزرات ضعیف خواهد شد و آنوقت است که هم هندوانه والیبال زمین خورده است و هندوانه وزارت هم به دست شما از رسیدن به مقصد ناکام مانده است.

شکست مقابل اندونزی، ناکامی تیم نوجوانان ایران در فتح سکوهای آسیایی، مقام یازدهمی ایران در لیگ جهانی 2017 و اخراج عادل غلامی و...

سخت نیست پیدا کردن مشکل والیبال امیدوارم دل کندن برای شما هم سخت نباشد هر چند اصلا دوست نداریم فکر کنیم که شما هدفتان این است که

والیبال در حضور نصفه و نیمه شما متضرر شود تا قدرت مدیریت خود را یاد آور شوید.

 انتهای پیام/

 نتایج ضعیف تیم ملی والیبال در مسابقات آسیایی