به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در این مقاله به نقل از دویچه‌وله با شماری از گونه‌های جذاب مارها و توانایی‌هایشان آشنا می‌شوید:

"اینلند تایپن" سمی‌ترین مار جهان است که در استرالیا زندگی می‌کند. کارشناسان برآورد می‌کنند که سم موجود در یک نیش این مار توانایی کشتن حداکثر ۱۰۰ مرد را دارد. سم این مار به ویژه برای کشتن جانوران خونگرم نظیر انسان جواب می‌دهد و اختلالات جدی در سیستم عصبی، خون و عضلات قربانی به وجود می‌آورد.

نیش مار جعفری (با نام علمی Echis) به خودی خود کشنده نیست زیرا ۹۰ درصد افرادی که این مار نیششان زده و درمان نشده‌اند، زنده می‌مانند. با این حال مار جعفری کشنده‌ترین مار جهان به شمار می‌رود، برای اینکه بسیار تهاجمی و سریع است و اغلب نیش می‌زند. برای همین هم اغلب نیش آن منجر به مسمومیت و مرگ می‌شود. باید به این نکته توجه داشت که مرگبارترین لزوما به معنای سمی‌ترین نیست.

"آناکوندا" به خانواده مارهای بوآ تعلق دارد. این گونه از مارها در مرداب‌های تاریک و عمیق جنگل‌های آمریکای جنوبی زندگی می‌کنند. برخی از مارهای آناکوندا حداکثر ۸/۸ متر طول و ۲۰۰ کیلوگرم وزن دارند. به طور متوسط یک مار آناکوندا ۴ متر طول و ۳۰ کیلو وزن دارد. آناکوندا به دور بدن قربانیان خود می‌پیچد و آنها را آرام آرام درهم می‌فشارد به طوری که قربانی در نهایت خفه شده و جان می‌دهد.

مار آناکوندا در مقابل مار "تیتانوبوآ" هیچ است. تیتانوبوآ که در دوره ماقبل تاریخ می‌زیسته، تا ۱۳ متر طول و ۱۱۳۵ کیلوگرم وزن داشته است. گمان می‌رود که تیتانابوآ حدود ۴۰ میلیون سال پیش در نزدیکی آب زندگی می‌کرده است.

طول این مار حداکثر به ۱۰ متر می‌رسد و به گفته کسی که آن را پیدا کرده، کلفتی‌اش به اندازه یک عدد اسپاگتی است. این مار که به نام مار قیطانی باربادوس خوانده می‌شود از موریانه‌ها و لارو مورچه‌ها تغذیه می‌کند و همانطور که از نامش پیداست، در جزیره باربادوس در دریای کارائیب زندگی می‌کند. این گونه از مارها را استیون بلر هجز، استاد دانشگاه پنسیلوانیا در سال ۲۰۰۸ کشف کرد.

استخوان‌های فک مار برای خوردن شکارهای بزرگ که اندازه‌شان به دو برابر اندازه مار می‌رسد، به راحتی جابه‌جا می‌شوند. در سال ۲۰۰۵ یک مار پیتون هندی در پارک ملی اورگلیدز در ایالت فلوریدا زمانی که قصد داشت یک تمساح را به طور کامل ببلعد ترکید. از میان بدن ترکیده این مار دم تمساح بیرون زده بود.

مار زهرافکن بزرگترین دندان‌های نیش را میان مارها داراست که حداکثر به ۵ سانتی‌متر می‌رسد. زهر آن هم بسیار قوی است. با این‌ حال این خزنده خوی تهاجمی ندارد و تنها تعداد بسیار اندکی از انسان‌ها را نیش می‌زند.

شه‌مار (با نام علمی Lampropeltis) سمی نیست، اما چندان تمایلی هم ندارد که موجودات دیگر از این عدم توانایی باخبر شوند. برای همین شه‌مارها دوست دارند چهره‌ای خوف‌انگیز داشته باشند و با ترکیب رنگی قرمز، سیاه و سفید خود شباهت زیادی به مارهای مرجانی سمی دارند که تقلیدی بسیار هوشمندانه است!

حتی در صخره‌های مرجانی هم می‌توان مار پیدا کرد. گونه‌ای با نام علمی Laticauda colubrina برای یافتن غذا و جفت مرتب به خشکی سر می‌زند. برخی از گونه‌های مارهای دریایی جزو سمی‌ترین مارها به شمار می‌روند. بر خلاف ماهی‌ها، این مارها آبشش ندارند و برای نفس‌کشیدن باید مرتبا به سطح آب بیایند.

مار "کریزوپلا" (Chrysopelea) می‌تواند در هوا سر بخورد و برای همین به مار پرنده شهرت دارد. این گونه از مارها بدن‌شان را با قدرت به تنه درخت می‌کوبند و ‌سپس طوری در هم می‌پیچند که به شکل یک بشقاب پرنده درمی‌آیند و در هوا سر می‌خورند. آن‌ها می‌توانند مسافتی به طول ۳۰ متر را در هوا طی کنند. خوراک مارهای پرنده، مارمولک‌، جوندگان، پرندگان و حتی خفاش‌ها هستند. این مارها خطری برای انسان‌ها ندارند.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/

نگاهی به گونه های جذاب مارها و توانایی هایشان