تحلیلهایی که برخی از آنها به ابعاد میدانی این رویداد اشاره میکنند و شماری دیگر نیز به بررسی جنبههای سیاسی این رخداد مهم میپردازند.
نکته بارز در تمامی این تحلیلها آن است که همگی به یک شاخصه ثابت در بررسیها اذعان دارند و این محور ثابت چیزی نیست جز "دست برتر نیروهای مقاومت در تحولات میدانی"
ابتدا وزارت دفاع سوریه از رسیدن نیروهای ارتش این کشور و رزمندگان مقاومت به مرزهای عراق در شمال شرقی منطقه «التنف» خبر داد، موضوعی که بیتردید قرائت جدیدی را از قدرت مقاومت در پایتختهای دول غربی بههمراه خواهد داشت، چرا که دستاورد حاصل شده از سوی نیروهای سوری، از سطحی بالا در عرصه نبردهای میدانی برخوردار است.
بالاترین دستاورد این پیشروی، قطع محور امدادرسانی تروریستهایی است که مورد حمایت آمریکا، بریتانیا و سعودیها هستند، محوری که از جنوب سوریه بهسمت شرق این کشور کشیده شده و همواره چالشی عمده برای دیرالزور و حومه آن بهشمار میرود.
همزمان با رسیدن ارتش سوریه به مرزهای عراق، نیروهای دموکراتیک سوری نیز نبرد در شهر رقه را آغاز کردند، مقولهای که انعکاس آن در از دست رفتن روحیه تروریستهای داعش تاثیر بهسزایی داشت.
حال آنکه انتظار میرود طی روزهای آتی شاهد حالتی از سرخوردگی، شکست و چنددستگی در میان عناصر تکفیریها باشیم، چرا که آزادسازی شهرهای رقه و دیرالزور بالطبع، چنین فضایی را به وجود میآورد.
می توان گفت که عناصر داعش در رقه و دیرالزور در حالتی از کُما فرو رفتهاند، زیرا نیروهای دموکراتیک سوریه در شمال و غرب، ارتش سوریه و همپیمانانش در جنوب و جنوب غرب و ارتش عراق و نیروهای حشدالشعبی نیز از سمت شرقی، نوار پیرامونی تروریستها را در اختیار گرفته و آنان را در درون یک حصار قرار دادهاند.
اما موضع اردن در این میان چیست؟
شاید یکی از طرفهای خوشحال از موضوع رسیدن ارتش سوریه به مرزهای عراق، اردن باشد حال چه این خشنودی را اعلام کند و چه آنرا پنهان دارد، زیرا که با اجرایی شدن این طرح و قطع مسیر تروریستها به جنوب، عملا راه دستیابی داعش به امان مسدود شده و لذا این روند، خدمتی به اردن محسوب میشود.
وحید امیدی موحد
انتهای پیام/