شناسایی ۳۹ محوطه باستانی در حوضه آبگیر سد سیلوه
پروژه بررسی و شناسایی حوضه آبگیر سد سیلوه به شناسایی ۳۹ محوطه شامل تپه‌ها، محوطه‌ها، قلعه‌ها و گورستان‌ها متعلق به ادوار مختلف فرهنگی‌تاریخی منجر شد.
به گزارشحوزه میراث گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری؛ پروژه بررسی و شناسایی حوضه آبگیر سد سیلوه به شناسایی ۳۹ محوطه شامل تپه‌ها، محوطه‌ها، قلعه‌ها و گورستان‌ها متعلق به ادوار مختلف فرهنگی‌تاریخی منجر شد.
افراسیاب گراوند سرپرست هیئت باستان شناسی امروز سه‌شنبه ۱۶ خرداد با بیان این مطلب گفت: «شمال غرب ایران به‌عنوان یک پل ارتباطی بین فلات ایران، قفقاز، آسیای صغیر و بین‌النهرین همیشه نقش مهمی را در روابط و تبادلات فرهنگی ایفا کرده است.»
او افزود: «در این میان دشت میانکوهی سیلوه پیرانشهر، به‌دلیل رودهای دائمی، چشمه‌ها، منابع حیوانی و گیاهی، مراتع و زمین‌های حاصل‌خیز که در آن وجود دارد، از دیرباز برای استقرار بسیار مستعد بوده است، ولی تاکنون مورد بررسی باستان‌شناختی قرار نگرفته است.»
این باستان‌شناس اظهار کرد: «با درنظر گرفتن این نکته منطقه مسیر اصلی و طبیعی ارتباطات دو ناحیه شمال‌غرب و بین‌النهرین از دوران پیش از تاریخ تا به امروز بوده است، امروزه بررسی‌های میدانی گامی مهم در برنامه‌های تحلیلی توسعه و تحول تاریخ انسان و کاوش در منطقه محسوب می‌شوند.»
او افزود: «از این‌رو، در بیشتر موارد کاوش‌های باستان‌شناختی بدون بررسی‌های نخستین و یا بدون درنظر گرفتن نتایج بررسی‌های پیشین عملی نیست.»
گراوند اظهار کرد: «این پروژه با هدف بررسی و شناسایی مکان‌های استقراری، مشخص‌کردن پراکندگی محل‌های باستانی، پیمایش دقیق و هدفمند کل شبکه و محدوده آب‌گیری و معرفی تمام آثار تاریخی و فرهنگی مکشوفه بدون توجه به اهمیت، ارزش و نوع آن‌ها صورت گرفته است.»
سرپرست هیئت باستان‌شناسی گفت: «پروژه بررسی و شناسایی حوضه آبگیر سد سیلوه به‌صورت تخصصی، دقیق و به جزئی‌ترین صورت ممکن، اولویت‌بندی برای ثبت، مرمت، انتقال، کاوش و لایه‌نگاری، آثار کلیدی و مهمی که می‌تواند گامی مؤثر در شناخت پیشینه منطقه را ارائه دهند، انجام شد.»
این باستان‌شناس، شناخت و تحلیل الگوهای استقراری و در نهایت بررسی ارتباطات فرهنگی با محوطه‌های باستانی را نیز از اهداف شکل‌گیری این پروژه اعلام کرد.
گراوند گفت: «در بررسی باستان‌شناختی سد سیلوه شامل یک دشت حاصل‌خیز و کوهپایه‌ای به مساحت ۹۹ کیلومترمربع (۹ × ۱۱ کیلومتر) در شمال غربی شهرستان پیرانشهر و وجود عوارض طبیعی (کوه‌ها) در دور تا دور آن برای شناسایی و کنترل بهتر عوارض دشت میانکوهی، ابتدا منطقه مورد بررسی به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد.»
او رودخانه سیلوه را شاخص این تقسیم‌بندی دانست و افزود: «حرکت هیئت از گوشه جنوب‌غرب منطقه به طرف شرق و شمال‌شرق و در مسیر حرکت تمامی عوارض موجود به‌دقت مورد بازدید و بررسی قرار گرفت.»
بررسی دقیق محوطه‌های استقرار و سکونت
گراوند با اشاره به اینکه با توجه به موقعیت استراتژیک منطقه، بررسی به‌صورت پیمایشی و با پای پیاده انجام شده است، گفت: «تا حد امکان تمام مکان‌های موجود، اعم از غارها، پناهگاه‌های صخره‌ای و تمام محوطه‌هایی که دارای شرایط استقرار و سکونت بودند، به‌ویژه حاشیه رودها، نهرها، چشمه‌ها، همچنین دره‌ها، کوهپایه‌ها و مسیر سیلاب‌های فصلی به‌صورت دقیق مورد بررسی قرار گرفت.»
به گفته این باستان‌شناس، در این بررسی باستان‌شناختی تعداد ۳۹ محوطه مورد شناسایی قرار گرفت که با توجه به مطالعه بر روی داده‌های فرهنگی به‌ویژه داده‌های سفالی به‌دست‌آمده از بررسی، معلوم شد آثار شناسایی‌شده متعلق به ادوار مختلف فرهنگی‌تاریخی (نوسنگی، مس‌سنگی، مفرغ، آهن، دوران تاریخی و اسلامی) هستند.
او تصریح کرد: «آثار شناسایی و بررسی‌شده شامل تپه‌ها، محوطه‌ها، قلعه‌ها و گورستان‌ها می‌شوند.»
پروژه بررسی و شناسایی حوضه آبگیر سد سیلوه با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری انجام شد.
انتهای پیام/
