مختار سائقی بازیگر تئاتر، در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص نمایش «بوفالوی آمریکایی» گفت: من وقتی آمدم و نمایش را با بازیگران پر انرژی دیدم، بسیار لذت بردم. با اینکه نمایش در یک پلاتوی بسیار ساده و با دکوری ساده اجرا شد؛ ولی بازی بازیگران بسیار خوب بود و بازی بسیار باور پذیر بود و امیدوارم برای بازیگران امکاناتی باشد که بتوانند در شرایط بهتری بازی را بروز بدهند.

وی پیرامون سمت و سوی نمایش به آمریکا در زمان جنگ و گرایش چپ‌گرایی اظهار داشت: این نمایش‌ها با این پیرامون مانند فیلم های چارلی می‌ماند که به نظام سرمایه‌داری کنایه می‌زند و معضلات فقرا را بیان می‌کند. من از دیدن این نمایش‌ها واقعا لذت می‌برم و شخصا با این مفهوم‌ها همذات پنداری می کنم. اکثر ما بازیگران تئاتر، فرزند غم و درد هستیم؛ یعنی اینطور نیست که با حالت «سیر بودن» به تئاتر بیاییم.

سائقی اظهار داشت: تئاتر یک عشق است؛ چرا که فرمان دل است و هیچ فکری در آن نیست و عشق است که بچه‌ها را در این فضا با بضاعت کم، فقط با خواستن و انرژی کنار هم نگه می دارد. امیدوار هستم که دولت هم حمایت کند؛ هرچند که خداراشکر تئاتر پیشرفت کرده است. ضرب المثل«آب می گردد و جای خود را پیدا می کند» درباره تئاتر صدق می کند که روزی هم تئاتر و هم بازیگران به جایگاه اصلی خود می رسند.

سائقی در خصوص آرزوی بعضی از جوانان برای رسیدن به یکسری از رویاهای محال که نمونه ای از آن در نمایش توسط علاقه شخصی بازیگر نمایش به خواننده و بازیگر مشهور آمریکایی«مرلین مونرو» نشان داده شده بود، افزود: من واقعا لذت بردم؛ چراکه من فکر می کردم که «مرلین مونرو» تنها برای زمان ما بوده است. ولی با دیدن این نمایش متوجه شدم که این مسئله در زمان امروزی هم بوده و انگار سینه به سینه چرخیده است و به اینجا رسیده است. این حرکات ها و این عشق که برای خودش ساخته بود، بسیار جالب بود.

مختار سائقی در پایان گفت: از نظر من اگر این نمایش در یک رستوران اتفاق می افتاد، بسیار بهتر بود؛ چراکه در عتیقه فروشی به این مسئله بسیار کم اهمیت داده شد ولی بازی بچه ها واقعا عالی و باورپذیر بود؛ چراکه بازیگران بازی نمی کردند بلکه زندگی می کردند.
 
انتهای پیام/