در ابتدای نشست، بهاره رهنما در خصوص معرفی عوامل گفت: بهاره رهنما، کارگردان و بازیگر، سهیل حسینی تهیهکننده کار، شیوا اردویی بازیگر کار، زیبا خادم حقیقت مترجم کار، مازیار تهرانی طراحی پوستر، هستی امینی عکاس و دو اسپانسر که حمایت کننده نمایش هستند.
رهنما در ادامه گفت: این نمایش، یک اثری است که به اهمیت زنان و جایگاه آنان در جامعه توجه میکند. کارگردانی کار بسیار متفاوت است و در کل یک نمایش سخت ولی زیبا با سه اپیزود است که با هم کاملا مرتبط هستند. این نمایش یک اثر روانکاوانه است که ما حتی برای این کار با سه روانکاو هم صحبت کردهایم.
وی پیرامون موضوع نمایش اظهار داشت؛ این متن در ابتدا با یک فضای ظاهرا فمنیسم شروع میشود و موضوعی است درباره تاثیر موجود لطیفی به نام «زن» در جامعهای که خشونت تمام آن را در بر گرفته است و درست است که خشونت بر زن تاثیر گذاشته است ولی با همین تاثیرات هم زن خشونت را برمیگرداند. این کار خشن نیست ولی چیزی که در وجود زن نابود میشود او را خشن میکند و این واقعیتی است که فضای مدرنیته به ما اعمال میکند.
رهنما همچنین افزود: این کار به هیچ وجه فمنیستی نیست و رگههایی هم حتی در آن درباره ضد زن است و ما حتی برای توازن انرژیهای مساوی در سالن از یک ویولنیست مرد هم استفاده کردهایم که موسیقی آن انتخاب من بوده است و نوازنده آن، مهیار طهماسبی است.
بازیگر نمایش«سونات پاییزی» همچنین در خصوص ملاک انتخاب نقش بازیگر کار تصریح کرد: من چندین انتخاب داشتم ولی از بین آنها دو گزینه برایم اولویت داشت، ساناز بیان و شیوا اردویی که من، به علت نویسنده بودن و ملاکهایی که خودشان داشتند، شیوا اردویی را برای کار انتخاب کردم و حس من هم این بوده است که کسی که از من جوانتر و نویسنده است، نقش مقابل من را بازی کند.
رهنما همچنین ادامه داد: من با همکاری حمیدرضا اردلان که یک ایده بسیار خوب و جالب داشتند در نمایشم کاری را انجام خواهم داد، و آن هم این است که؛ اردلان عروسکهایی را با قد و قامت انسانهای واقعی طراحی کرده است که من قرار است در نمایشم به ازای هر صندلی خالی از آنها استفاده کنم چرا که، گاهی وقتها انرژی عروسکها بهتر است و علت دوم اینکه نمیخواهم جای خالی بماند.
سپس، شیوا اردویی به عنوان بازیگر کار گفت: من همیشه سعی کردم ملاکهای خوبی برای کارم داشته باشم و این کار هم برای من در سال جدید پیشنهاد خوبی بوده است و من هم قبول کردهام. این اثر یک کار سختی است و من تمام تلاشم را میکنم که در بهترین چهره ظاهر بشوم.
در نهایت زیبا خادم حقیقت، به عنوان مترجم کار اظهار داشت: نمایشنامه انزو کرمن در سال ۲۰۰۶ چاپ شد و نمایش آن در سال ۲۰۰۸ در فرانسه بر صحنه رفت. من از بهاره رهنما بابت کارگردانی این کار خاص تشکر میکنم.
وی در پایان گفت: این نمایش یک نمایشنامه فمنیستی نیست و به نفع حقوق زنان عمل نمیکند بلکه یک کار انسانی است. این نمایشنامه کار تئوری و تئاتر را به هم ربط میدهد و در کل این اثر یک کار پیچیدهای هم از لحاظ کارگردانی و هم از لحاظ بازیگری است. من با انزو کرمن در ارتباط بودم و ایشان هم از اجرای این نمایش در ایران خوشحال بودند و هم تعجب کرده بودند.
انتهای پیام/