به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، کاشت حلزونی گوش شامل نوعی ایمپلنت الکترونیکی است که با عمل جراحی در گوش داخلی بیمار کار گذاشته می‌شود و قادر است شنوایی را به برخی از افراد ناشنوا یا کم‌شنوا برگرداند. در واقع، این ایمپلنت با تحریک الکتریکی عصب شنوایی، بخشی از حس شنیداری را به بیمار می‌دهد.
 
علی محمود کلایه، متخصص شنوایی‌شناس گفت: «برای تشخیص و انجام اقدامات لازم در نوزادانی که ناشنوا متولد می‌شوند یا کم‌شنوا هستند، یک زمان طلایی وجود دارد به طوری که معمولا بعد از تولد نوزادان، پزشکان آنها را تا یک ماهگی غربالگری می‌کنند و تا ۳ ماهگی میزان کم‌شنوایی آنها را تشخیص می‌دهند و در ۶ ماهگی نیز تداخلات لازم از قبیل دارودرمانی یا استفاده از سمعک را آغاز می‌کنند. در صورتی که نوزاد به این روش‌ها پاسخ دهد و قدرت شنوایی بهبود یابد، به همین روال درمان را ادامه می‌دهند اما چنانچه این روش‌ها مؤثر واقع نشود، پزشکان با ارزیابی نوزاد، او را کاندید کاشت حلزون می‌کنند».
 
دکتر علی محمود کلایه
 
در همین راستا، جلائی، رئیس انجمن شنوایی‌شناسی نیز اظهار داشت: «بعد از کاشت پروتز یا ایمپلنت داخل گوش، بحث توانبخشی بیمار مطرح می‌شود که عامل موفقیت‌آمیز بودن کاشت حلزون به شمار می‌رود به طوری که اگر توانبخشی‌های بعد از عمل کاشت به درستی طی نشود، بیمار روند بهبودی و درمان را به خوبی طی نمی‌کند و کودک از نظر گفتار و ادراک دچار مشکل خواهد شد».
 
در واقع، او در ادامه بحث به این نکته متذکر شد که توانبخشی‌هایی که بعد از کاشت حلزون باید انجام شوند، مهارت‌های زبانی و ادراکی نوزادان را به خوبی رشد می‌دهد و کودکان می‌توانند به مدارس عادی راه پیدا کنند.
 
جلائی عنوان کرد: «بعد از کاشت حلزونی، آستانه شنیدن تا بیش از ۹۰ درصد زیاد می‌شود. اما این در صورتی به دست می‌آید که بیماران و خانواده آنها توانبخشی‌های بعد از عمل را جدی بگیرند. اگر فردی بعد از دوران زبان‌آموزی دچار کم‌شنوایی شود، کار توانبخشی کمی سخت می‌شود اما برای نوزادی که به طور مادرزادی کم‌شنواست و تجربه شنوایی ندارد، کار بسیار دشوار است و باید مسئله توانبخشی به طور جدی دنبال شود. توانبخشی بعد از کاشت حلزون تا حدی اهمیت دارد که کاشت بدون توانبخشی اثر ندارد».
 
دکتر بهرام جلائی
 
رئیس انجمن شنوایی‌شناسی شنوایی میان شنوایی عادی انسان و شنوایی به کمک کاشت حلزونی را متفاوت دانست و گفت: «افرادی که تحت عمل کاشت حلزون قرار می‌گیرند کمی متفاوت از آنچه افراد عادی می‌شنوند را حس می‌کنند و می‌شنوند. صدایی که از دستگاه کاشت حلزون می‌آید صدایی رباتیک است و باندهای فرکانسی به طور کامل منتقل نمی‌شود. صدایی که شنیده می‌شود مثل صدای طبیعی نیست و محققان تلاش می‌کنند فرکانس‌های بیشتری را تعبیه کنند تا بیماران بتوانند لذت شنیدن موسیقی را نیز درک کنند. در حال حاضر نحوه شنیدن موسیقی با دستگاه کاشت حلزون متفاوت از آن چیزی است که افراد عادی می‌شنوند».