روز معلم یادآور خاطراتی عموما شیرین از دوران مدرسه است که گاه با حسرت و گاه با قصه هایی دلنشین همراه است. 

 

برخی از دانش آموزان هم که برای قدردانی از معلم دوست داشتنی شان احساس تکلیف میکنند، دلنوشته و متن های ادبی که گاهی با چاشنی طنز همراه است را در رسای معلم خود می نویسند.

 

نمونه ای از متن های ادبی ، اشعار  و دلنوشته در قدردانی از مقام معلم را در زیر مشاهده میکنید.

 

 

 

 

آموزگارم ، تو باغبانی

می پرورانی بذروجودم ، با مهربانی
با درسهایت دیو جهالت از من گریزد
اندرزهایت ، بهر وجودم ، شد پاسبانی
من غرقه بودم در بحر غفلت
دستم گرفتی ای ناجی من،
من همچو قایق ، تو بادبانی
بر خوان ِ دانش من میهمانم
تو ای معلم ، خود میزبانی
کار تو باشد، ارشاد انسان
همکار خوب پیغمبرانی

 

 

 روزهای اول تحصیل درمکتب عشق مدام با خودم مرور میکردم
عشق یعنی حاصل جمع دل عاشق ومعشوق
عشق یعنی ضرب در ضربان یار
کاش ازعشقم درپرانتزنگهداری میکردم
افسوس که دیر شده ودرعاشقی مشروط شدم
روزت مبارک

 

 

با نام و یاد ایزد دانا آغاز به سخن كه می كنید از لابه لای كلماتت طنین صدای انبیاء به گوش میرسد.تبار این كلمه ها به اندیشه هایی می رسند كه خزانه دارشان لقمان حكیم بود .تو میراث دار گنجینه های حكمتی.

 

آغاز به سخن كه میكنی ، كلمه ها  به پرواز در می آیند و بالا میروند و می پیوندند با كانون هرچه «كلمه طیبه» است.

سخن بگو تا چشمها  ،از خواب ندانستن بر خیزند ، تا قدم های خشكیده توانی تازه بگیرد ، تا حرفها و گفته ها   ، مهمانمان كنند  در لحظاتی چند.

سخن بگو تا حروف الفبا دانه دانه بر زمین باران ندیده جانمان ببارد و خوشه خوشه حدیث زندگی از وجودمان بروید.

 نیست بر لوح دلم جز الف قامت                     چه كنم حرف دگر یاد نداد استادم

به پاس اینكه عاشقانه به رویشمان كمر بسته ای مقامت را ارج می نهیم و روز بزرگ معلم را به شما تبریك عرض مینمائیم.

سلامتی و طول عمر و همواره معلم بودن را از خداوند متعال برایتان آرزومندیم.

 

می توان در سایه آموختن
گنج عشق جاودان اندوختن
اول از استاد، یاد آموختیم
پس، سویدای سواد آموختیم
از پدر گر قالب تن یافتیم
از معلم جان روشن یافتیم
ای معلم چون کنم توصیف تو
چون خدا مشکل توان تعریف تو
ای تو کشتی نجات روح ما
ای به طوفان جهالت نوح ما
یک پدر بخشنده آب و گل است
یک پدر روشنگر جان و دل است
لیک اگر پرسی کدامین برترین
آنکه دین آموزدو علم یقین
 
استاد حسین شهریار

 

 

 

 

 

در سپیده دم ازل ان زمان که سازندگی کائنات اغاز می گردید

و کتاب تکوین گشوده میشد نخستین کلمه ایی که با قلم تقدیر

بر دیباچه قاموس هستی نقش بست واژه ی زیبای استاد بود

و سر فصل این کتاب کهن به تعلیم و تربیت اختصاص یافت

همیشه و در همه چیز استاد من هستید

روزتان مبارک
 

 

به او بگویید دوستش دارم به او که قلبش به وسعت دریایست
که قایق کوچک دانش من در آن غرق شده.
به او که مرا از این زمین خاکی به سرزمین نور و شعر و ترانه برد.
وچشم‌هایم را به دنیایی پر از زیبایی باز کرد

 

 

اوراق زرین تاریخ تربیت سیمای درخشان مربیان نام آوری چون ابراهیم ، موسی ، عیسی

و محمد (ص) ، علی (ع) و فاطمه (س) و زینب (س) را بر خود نقش ابدی زده است آنان که

با پیکار مقدس خویش حماسه های شکوهمند و جاوید در سازندگی انسان متعهد به

وجود آوردند و با تزکیه و تعلم کاخ بلند پایه ی علم و فضیلت را بنا نهاده و پرچم توحید را

برافراشتند و امروز شما عزیز گرامی ادامه ی این نهضت عظیم را بر عهده گرفته ای ضمن

بزرگداشت خاطره استاد مطهری و گرامیداشت روز معلم

برایتان در این راه آرزوی موفقیت می نمایم.
 

 

 

ای معلم تو را سپاس : ای آغاز بی پایان ، ای وجود بی کران ، تو را سپاس .ای والا مقام ،

ای فراتر از کلام، تورا سپاس. ای که همچون باران بر کویر خشک اندیشه ام باریدی

سپاست می گویم، تو را به اندازه تمام مهربانی هایت سپاس می گویم . ای نجات بخش

آدمیان از ظلمت جهل و نادانی،ای لبخندت امید زندگی و غضبت مانع گمراهی تو را سپاس

می گویم . این تویی که با دستان پر عطوفتت گلهای علم و ایمان را در گلستان وجود می

پرورانی و شهد شیرین دانش را به کام تشنگان می ریزی. پس تو را ای معلم به وسعت

نامت سپاس می گویم . همان نامی که چهار حرف بیشتر ندارد ، اما کشیدن هر حرف و

صدایش زمانی به وسعت تاریخ نیاز دارد.

 

انتهای پیام/